Geplaatst door Spelers: Anne, Bas, Dagmar, Dirk Jan, Ilja, Jaap, Leunis, Niek, Peter Hein, Wendy en Willemien
Gespeelde spellen:
Fiji
The Great Khan Game
Quo Vadis?
Virus & Co.
Danger 13
Can’t Stop
Het was voorjaarsvakantie, wat betekende dat de spellenavond weer bij Dirk Jan was, zodat zijn kinderen ook mee konden doen. Anne kwam later, Leunis en Jaap waren geïnteresseerd in The Great Khan Game, een oudje van TSR (die van AD&D) dat Bas had opgediept uit de krochten van zijn spellenkast. Niet iedereen is liefhebber van Amerikaanse spellen uit de jaren tachtig, zodat ook Dagmar geen problemen had om medespelers te vinden, in haar geval voor Fiji.
Spelers: Dagmar, Ilja, Niek, Peter Hein en Wendy
Dagmar, de fabuleuze fan van Friedeman Friese, vond het fantastisch om vanavond Fiji te spelen. Dit had ze tijdens Spiel al opgepikt, maar nog niet heel vaak gespeeld. Na haar eerste kennismaking was ze erg enthousiast en besloot het ook maar eens naar de dinsdagavond mee te nemen.
Fiji is een spel waarin blind geboden wordt. Je biedt op bepaalde acties, die meestal inhouden dat je gekleurde kraaltjes krijgt, maar ook kun je doelkaarten wijzigen. De doelkaarten bepalen of je van een kralensoort juist de meeste of de minste moet hebben. Wie het beste aan de doelkaarten voldoet wint gekrompen hoofden (heel decoratief in de kinderslaapkamer, voor die met Bert en Ernie). Doel is om daar uiteindelijk de meeste van te behalen.
De doelkaarten en het bieden gaat wat typisch, dus het duurde even voor iedereen het doorhad. Toevallig zaten beide kaarten waarmee de doelkaarten gewijzigd kunnen worden er in de eerste ronde al in. Daardoor valt er geen peil op te trekken welke kralen in de eerste ronde het belangrijkst zijn en werd het voor iedereen een beetje blind gokken.
De tweede ronde waren de rode kralen erg belangrijk, maar waren er geen rode kralen te verkrijgen. Niemand was dus happig om rode kralen te bieden. Niemand? Nou, dan doen we geen recht aan Niek. Bij een kaart ging het er om juist de minste rode kralen te bieden. In het biedsysteem strepen gelijke beste biedingen elkaar weg en gaat de buit naar de speler met het op een na hoogste bod. Niek had correct gededuceerd dat alle andere spelers bij deze kaart wel nul zouden bieden. Als hij dus een rode kraal in zijn bod opnam, zou hij deze kaart dus gegarandeerd winnen! Zo bleek het geval en Niek feliciteerde zichzelf al met zijn slimme zet en had veel lol om het voorspelbare biedgedrag van de anderen. De lol was snel op teon Peter Hein hem er op wees dat Niek zojuist als enige de minste rode kralen had. Zonder mogelijkheid om rode kralen te krijgen betekende dit dat hij deze ronde geen hoofden zou scoren. Toen klonk het gelach aan de andere kant van de tafel, al lachte Niek zelf misschien nog wel het hardst om zijn stommiteit.
Zo ging het nog een paar ronden door totdat uiteindelijk Peter Hein de meeste hoofden bleek te hebben, op de voet gevolgd door Wendy. Iedereen vond het wel een lollig spelletje, waarbij Dagmar het meest enthousiast was.
Uitslag: Peter Hein 11, Wendy 10, Ilja 7, Dagmar 6, Niek 5
Waardering: Dagmar, Ilja en Niek 4, Peter Hein en Wendy 3
Spelers: Bas, Dirk Jan, Jaap, Leunis en Willemien
Bas had dit spel, dat in een heel dun doosje zit, uit de dieptes van hun spellenkast opgeduikeld waar het al zo’n vijftien jaar lag. Hij wilde graag weer eens weten hoe het ging en zocht medespelers. Niet iedereen werd gelijk enthousiast. Toen Wendy iets later binnenkwam riep Niek zonder enig idee te hebben waar het over ging “dat is een voorloper van de wargame”, waarop Wendy zich onmiddellijk bij het andere spel (Fiji) aansloot.
Gelukkig voor Bas waren er toch mensen die The Great Khan Game wel eens wilden proberen. Met een wargame heeft het helemaal niets te maken. Het is meer een kaartspelletje, waarbij het bordje (bijna A3 formaat) vooral dient om bij te houden wie welk land in bezit heeft. Er is een grote stapel kaarten met van elk van de 14 landen zo’n 8 kaarten en daarnaast event-kaarten die gelijk uitgevoerd worden. Door kaarten voor je op tafel te leggen in geschikte combinaties kun je de landen controleren, hetgeen goud oplevert. Anderen kunnen echter door een betere combinatie neer te leggen een “staatsgreep” plegen en de combinatie van een ander inpikken.
Willemien wist meteen in de eerste ronde de Wizard van Isle Broddick neer te leggen. Deze bijzondere kaart stelt je in staat aan het begin van je beurt een toverspreuk uit te voeren, waarmee je bijvoorbeeld extra kaarten of goud kunt krijgen. Dat is zo sterk dat de kaart wel een prime target wordt voor andere spelers. Willemien wist een keer de spreuk te gebruiken voordat Jaap de Rare Disease kaart trok en een leider naar keuze mocht doden, hetgeen prompt de Wizard werd.
Nadat later de stapel geschud was trok Willemien prompt weer de Wizard. Weer lukte het haar slechts een keer een spreuk te gebruiken voor de Wizard weeer werd omgebracht, deze keer door de Assassin event kaart.
Het spel bleek erg chaotisch. Je kunt snel veel landen kwijtraken en vooruitplannen is vrijwel niet te doen. Zo werd op een gegeven moment de Peasant Revolt getrokken, waarbij een opstand uitbreekt in alle landen van de speler met de meeste landen. Dat was op dat moment Leunis, die na wat dobbelen alle vier zijn landen kwijtraakte.
Het spel houdt op als een bepaalde kaart (de Historian) uit de stapel getrokken wordt. Omdat je geen idee hebt wanneer dat gebeurt, valt er niet op het einde aan te sturen. De eindscore is dertig per land plus het goud dat je hebt. Het aantal landen bleek duidelijk het belangrijkst voor de eindscore.
De kaarten zijn grappig getekend, maar daar blijft een spel (denk aan Munchkin) niet leuk van.
Uitslag: Willemien: 5 landen + 59 goud = 209, Jaap: 4 landen + 32 goud = 152, Bas: 2 landen + 29 goud = 89, Dirk Jan: 2 landen + 22 goud = 82, Leunis: 1 land + 33 goud = 63
Waardering: Jaap 3½, Bas, Dirk Jan en Leunis 3, Willemien 2½
Spelers: Dagmar, Ilja, Niek, Peter Hein en Wendy
Quo Vadis is weer zo’n oudje van Knizia dat in een nieuw jasje gestoken is. De doos is veel kleiner, het thema ongewijzigd. Dat was ook niet nodig, want het thema pas uitstekend bij het spelverloop. Er wordt vaak op Knizia gemopperd dat het thema in zijn spellen er maar wat bij hangt, maar er zijn genoeg spellen die dat logenstraffen en dit is er een van.
De spelers beheren verschillende senatoren die ze in de senaat moeten zien te manoeuvreren. Daarbij bewegen ze zich van het ene gremium naar het andere en verdienen daar onderweg lauwerkransen mee. Om in een hoger gremium te komen, en uiteindelijk de senaat, is wel de steun van je medespelers nodig. Dat maakt Quo Vadis tot een listig onderhandelingsspelletje.
In no time waren de onderste gremia vol en moesten de senatoren het dus hogerop zoeken. Zodra er een plekje vrij kwam, werd dat bezet door de volgende senator. Peter Hein wist heel snel zijn eerste poppetje in de senaat te krijgen en deed daardoor in ieder geval mee voor de winst. Heb je aan het einde namelijk niemand in de senaat, dan verlies je automatisch. Caesar verlangt toch op zijn minst dat je de presentielijst tekent.
Aan de linkerkant van het bord gingen Dagmar en Wende gezamenlijk op. Deze facties konden het blijkbaar uitstekende met elkaar vinden, want ze legden elkaar geen strobreed in de weg. Niek probeerde alles in zijn eentje te doen. Diverse aanbiedingen van Peter Hein om samen te werken sloeg hij in de wind. Hij dacht dat hij genoeg senatoren in de diverse gremia had om alles in zijn eentje te doen. Peter Hein had niet zoveel senatoren op het bord en was dus van de samenwerking van anderen afhankelijk om verder te geraken.
Na het zoveelste ?nee? van Niek was de maat vol. Met een hoop lauwerkransen stonden Nieks senatoren klaar voor de poort van de senaat. Ilja had ook nog een plekje in de senaat nodig, maar had in hetzelfde gremium slechts twee senatoren tegenover de drie van Niek. Maar tot ontzetting van Niek wist Peter Hein zijn bijnaam ?de Rat? eer aan te doen door Caesar te overtuigen bij de senaat te gaan kijken, daarmee doorgang verlenend aan de eerste senator die zich aandeed. Niet geheel toevallig was dat er een van Ilja, die de deur dichtgooide in de neuzen van de witte parvenu?s van Niek. Daarmee had ze nog bijna gewonnen ook, maar omdat Wendy eerder in de senaat zat werd ze net tweede. Peter Hein was in punten laatste, maar doordat hij Niek vakkundig buiten de senaat had weten te houden maalde hij daar niet om.
Iedereen vond het een erg leuk spel.
Uitslag: Wendy 24 (3e in de senaat), Ilja 24 (5e), Dagmar 19, Peter Hein 10, Niek x
Waardering: allen 4
Spelers: Bas, Jaap, Anne, Leunis, Willemien en Dirk Jan
Jaap en Leunis wilden nog niet naar bed en speelden dan ook graag nog een spel met hun vader. Ook hun zus Anne wilde meespelen. Zo aan het einde van de avond was er nog wel even tijd om elkaar flink te zieken, pardon, flink ziek te maken. De keus viel dan ook op Virus & Co., een spel dat Jaap en Leunis geregeld spelen met hun broertje. Voor Bas en Willemien was het lang geleden dat ze het gespeeld hadden, maar hun geheugen was snel opgefrist. Zoals gebruikelijk wilden de kinderen graag de eerste virussen zelf houden, zodat ze snel ziek genoeg waren om risico?s te verspreiden. Bas was een stuk voorzichtiger en wist lang geheel gezond te blijven. Jaap kwam er de eerste ronde snel achter dat het verspreiden van risico?s niet geheel zonder gevaar is. Tot zijn spijt kwam het door hem verspreidde gunstige risico juist niet bij hem terug. Jaap kwam dan ook als eerste op de Intensive Care terecht, waardoor hij met ?13 punten als laatste aan de tweede ronde moest beginnen. Alleen Anne (met nul punten) en Bas hadden nog genoeg pillen om geen negatieve score te hebben. En dat terwijl Leunis ook het geluk had dat Jaap na hem zat, die geregeld vergat om de Beurt-kaart te pakken. De tweede ronde verliep ongeveer hetzelfde, alleen moest Bas deze keer wat meer pillen geven om de risico?s af te schuiven, wat zijn score flink verlaagde. Deze ronde was Anne de eerste die uit het spel lag en had Willemien genoeg tabletten voor een goede score. Na twee ronden was het genoeg geweest en werd de eindbalans opgemaakt. Willemien had in de tweede ronde genoeg gescoord om net te winnen.
Uitslag: Willemien (-3, +11) 8, Bas (+7, 0) 7, Dirk Jan (-4, +5) 1, Leunis (-5, +2) -3, Jaap (-13, +3) -10 en Anne (0, -13) -13
Waardering: Anne, Leunis, Willemien 3½, Bas, Jaap en Dirk Jan 3
Spelers: Dagmar, Ilja, Niek, Peter Hein en Wendy
Het was kwart over tien en iedereen was nog wel in voor een afzakkertje. Die had Peter Hein in de aanbieding in de vorm van Danger 13, een nieuw kaartspel van Rüdiger Dorn. Spelers zijn om beurten startspeler en nemen dan een aantal kaarten van de stapel. Je moet iedere speler een kaart geven, maar je mag ze alleen een voor een bekijken. Sommige zijn goed, andere slecht, maar je weet nooit wat er nog ligt! Op de kaarten staan plusjes en/of getallen. Zodra iemand een score heeft van 13 of meer eindigt de ronde. Alle andere spelers scoren dan hun plusjes als punten, de speler met teveel punten scoort niks.
Dit was voor iedereen het eerste spelletje, dus voor sommige kaarten waren direct de regels nodig om te zien wat ze doen. Die zijn allemaal vrij simpel, dus na een paar keer speelt het soepel door. Je tast eigenlijk altijd in het duister of je nog een goede kaart of een slechte zult draaien. Het is dus vaak de keuze maken tussen op safe spelen, gokken dat er nog een goede kaart voor jezelf komt of gewoon botweg zorgen dat een speler boven de 13 komt.
Zodra iemand wat punten heeft verzameld, wordt deze speler al snel het doelwit van de anderen. Dat is ook wel logisch, want iedereen heeft dan een collectieve pispaal en kan daarmee zijn eigen plusjes houden. Je kunt er dus uitliggen terwijl je zelf nog maar een beurt hebt gehad.
Peter Hein had de pech (of was het zijn rattenstreek van daarnet?) dat hij vaak de pispaal werd en maar weinig plusjes scoorde. Het was verder weer een theekransje van de dames, want ook Niek werd het licht in de ogen niet gegund. Uiteindelijk won Wendy, met meer dan vijf keer zoveel pluspunten als Peter Hein.
Een typisch best aardig kaartspelletje waar we al zoveel van kennen, was het algemene oordeel.
Uitslag: Wendy 16, Dagmar 12, Ilja 10, Niek 9, Peter Hein 3
Waardering: allen 3
Spelers: Ilja, Peter Hein en Wendy
Dagmar en Niek gingen na Danger 13 weer naar huis, de andere drie waren nog wel in voor een kort spelletje. Bij het rommelen in de spellenkast van Dirk Jan viel Peter Heins oog op Can?t Stop, in de versie van franjos. Wendy en Ilja hadden het nog niet eerder gespeeld, maar na een korte uitleg wisten ook zij niet van ophouden.
Ze kwamen er namelijk al snel achter waarom dit spel zo heet: in de eerste ronde was iedereen te hebberig en klikte niemand op tijd vast. Voor Wendy duurde dat zelfs een paar beurten. Peter Hein had toen al aardig wat progressie geboekt en was hard op weg naar het eerste voltooide traject. Al snel had hij ook zijn tweede traject vol, met een derde in aantocht. Ilja had er nu ook twee en Wendy inmiddels haar eerste. Maar Peter Hein had nu meerdere kansen op zijn derde en helaas voor de dames wist hij dat ook snel te voltooien. Zowel Ilja als Wendy was de eerste kennismaking met dit spel uitstekend bevallen.
Uitslag: Peter Hein 3, Ilja 2, Wendy 1
Waardering: allen 4