Geplaatst door Spelers: Bas, Dirk Jan, Femke, Helene, Peter Hein en Wendy
Gespeelde spellen:
Peter Hein wilde eindelijk wel eens zijn ongespeelde exemplaar van Wallenstein op tafel krijgen en zijn verjaardag leek hem een geschikte gelegenheid. Daar waren nog drie andere liefhebbers voor te vinden. Bas en Femke bleven met z’n tweetjes over en op voorstel van Bas begonnen ze met Tikal, dat ook met twee erg goed te spelen is.
Spelers: Dirk Jan, Helene, Peter Hein en Wendy
Voor iedereen goed en wel binnen was en besloten was wie wat zou spelen was het al wat later en kon Peter Hein eindelijk aan de uitleg beginnen. Gegeven de potentiële speelduur van Wallenstein wat riskant, maar je moet toch wat. Dirk Jan mocht als eerste een gebied uitzoeken als Graf von Tilly. Helen speelde met Wallenstein himself, Wendy speelde voor de Koning van Zweden en Peter Hein koos voor de Graf zu Pappenheim om te zien waar die uitdrukking nou vandaan kwam (uit een toneelstuk van Schiller, zo bleek later).
Bij de gebiedenselectie aasde iedereen natuurlijk op die vruchtbare gebieden die de maximale graan- of goudopbrengst opleveren. Peter Hein betreurde het dat deze gebieden telkens niet langskwamen als hij mocht kiezen en koos daarom maar voor een andere benadering: concentratie van zijn troepen, zodat zijn landen beter te verdedigen zouden zijn. Als gevolg lagen vijf van zijn acht startgebieden in Beieren. De anderen waren wat meer verspreid, al waren er duidelijke concentraties bruinhemden van Dirk Jan in het noorden en hadden Helene en Wendy fors ingezet in de Palts.
Het eerste jaar concentreerde de militaire actie zich vooral op de nog lege gebieden links en rechts op het bord. Dirk Jan deed daarbij de eerste zet, maar kreeg daarbij te maken met de volledige boerenmacht. Dankzij dit gevecht verdwenen er wel veel boeren en bruine legers uit de toren, wat het voor de andere eenvoudiger maakte om lege gebieden (of die van Dirk Jan!) aan te vallen. Helene en Peter Hein hielden hun agressie in en maakten liever gebouwen en vergrootten hun legers, bedoeld om later onheil te stichten. De gebouwen leverden vooral Helene veel punten op en na het eerste jaar lag ze iets voor op de rest. Het verschil met de laatste plaats was echter slechts vijf punten, zodat er nog van alles kon gebeuren in het tweede jaar.
In dat tweede jaar werd de militaire strijd een stuk intenser. Iedereen was daar nu fors bij betrokken en selecteerde ieder seizoen minstens een aanval. Gebieden schoven wat heen en weer en niet zelden was het resultaat een gelijkspel en verdwenen ook alle gebouwen van de kaart. Peter Hein zag zijn machtsbasis in Beieren bedreigd maar had dit wel aan zien komen. Helene waagde een aanval in het westen, die hij met enig geluk af wist te slaan. Het aanvallende leger in Württemberg was nu erg zwak, zodat hij in reactie dit gebeid eenvoudig in kon lijven. Aan de oostflank probeerde Wendy amok te maken via Ober Österreich, maar ze zag zich daar omsingeld door Pappenheimers, zodat Peter Hein dit gebeid zonder al te veel moeite weer terug kon veroveren. In het noorden moest hij wel zijn enige gebied, Bremen, afstaan aan Dirk Jan. Dit was een tegenvaller, want hier bevonden zich inmiddels een paleis en een handelshuis. Dirk Jan verkreeg daarmee de meerderheid in deze gebouwen in het noorden. In de Palts kwam het tot veelvuldig treffen tussen Helene en Wendy. Maar omdat ze elkaars aanvalsplannen voorzagen kwam het voornamelijk tot preventieve aanvallen en wisselden de gebieden niet van eigenaar. Wel sneuvelden er veel troepen.
Aan het einde van het spel bleken de Pappenheimers van Peter Hein er het beste uitgekomen te zijn. Hij domineerde Beieren en Oostenrijk volledig in de gebouwen en was zelfs de enige die überhaupt landen in Beieren had. Dirk Jans dominantie in de twee noordelijke regio?s was wat minder groot en bovendien beschikte hij over een paar landen minder. Helene had het er het tweede jaar wat minder goed afgebracht, maar doordat ze net een paleisje meer had bleef ze Wendy net voor.
De reacties waren wat lauw. Niemand begreep veel van de lofzangen die op dit spel afgestoken worden. Peter Hein en Helene vonden het nog wel leuk. Wendy vond het wel een erg traag spel (het had uiteindelijk zo?n 3½ uur geduurd) en Dirk Jan had zich wat gestoord aan de grote grilligheid van de blokjestoren. Toch wilde hij het nog wel eens spelen (maar niet volgende week).
Uitslag: Peter Hein 59, Dirk Jan 54, Helene 48 (3 paleizen), Wendy 48 (2)
Waardering: Helene en Peter Hein 4, Dirk Jan en Wendy 3
Spelers: Bas en Femke
Peter Hein had Wallenstein klaargelegd dat hij graag eens wilde spelen. Dat kon echter maar met vijf, terwijl we met z’n zessen waren. Bas had de herinnering dat hij er niet zo van onder de indruk was, en wilde wel iets anders doen. Femke maakte het niet zoveel uit en gelukkig voor Bas wilde ze hem wel gezelschap houden. Samen togen ze naar zolder op zoek naar een beetje serieus spel dat niet alleen volgens de doos met twee kan (zoals Adel Verpflichtet), maar dan ook nog leuk is. Bas stelde Tikal voor en Femke, die het nog niet kende, sloot zich erbij aan.
In het begin gingen de spelers vrijwel gelijk op. Men stond redelijk verspreid over het nog kleine speelgebied en als er een tegel met vier schatten getrokken werd, konden beide spelers er twee nemen. En ook de nog weinige tempels werden in de eerste twee tellingen vrijwel gelijk gescoord.
Daarna veranderde de situatie. Femke trok veruit de meeste schattegels, waar ze dan twee van de twee of drie schatten van kon nemen. Aan het eind had ze hierdoor 22 schatpunten, tegen 14 voor Bas. Die trok echter de meeste tempels en had ook meer ervaring in het tactisch neerleggen hiervan in de buurt van zijn kampementen. Zo kon hij makkelijker zijn mensen tussen de dure en zwaar bevochten tempels verplaatsen en scoorde hier genoeg mee om de achterstand in schatten ruimschoots te compenseren.
Bas had de ervaring van een vorig spel met twee dat er een stadium was waarin er (door de beperkte voorraad expeditieleden en een veel groter aantal actiepunten per speler dan met z’n vieren) eigenlijk niets nuttigs meer te doen was. Hoewel Femke deze indruk bevestigde, had Bas daar deze keer geen last van en bleef tot het laatst mensen verplaatsen van de goedkope tempels bij het basiskamp naar de duurdere in de uithoeken.
Uitslag: Bas 160, Femke 134
Waardering: Bas 4½, Femke 4