Spellenavond

Gisteravond had ik weer een spelletjesavond met enkele spellengekke collega’s. Een goede gelegenheid om wat van mijn nieuwe spellen van Essen te proberen!

Als eerste stelde ik Chicago Express voor, de heruitgave van Wabash Cannonball. Daar is veel positiefs over geschreven, dus ik was erg benieuwd.
Na de startveiling van het eerste aandeel van ieder van de vier maatschappijen ging ik eerst wat aandelen veilen om de waarde van de maatschappijen wat te ‘verdunnen’ en om te zien met wie ik mede-aandeelhouder zou zijn. Dat is erg belangrijk, want dit creëert bondgenootschappen.
Ik kreeg zo een tweede blauwe aandeel, terwijl Eugene er een had. Ik hoopte dat het laatste aandeel ook naar hem zou gaan, want dan konden we deze maatschappij gezamenlijk opbouwen zonder dat een van ons in het voordeel was. Helaas ging Jasper met het vierde aandeel aan de haal en zat ik met twee minderheidsaandeelhouders.
Mijn geluk was dat Susanne de meeste had bij groen en rood, en daar erg veel dividenden mee verdiende. Jasper en Eugene hadden er dus meer belang bij om ‘mijn’ blauwe maatschappij verder uit te bouwen. Ik kon me zo lekker op geel richten, waar ik lange tijd enig aandeelhouder was (en omdat ik daar goed voor betaald had, had geel voldoende geld in kas om die uitbreidingen te kunnen doen).
Omdat iedereen maar aandelen bleef veilen waren de aandelen van drie maatschappijen in een recordtempo op. Chicago was nog lang niet in zicht, zodat de Wabash Company zich niet liet zien. Bij de eindtelling bleek ik, met dank aan Jasper en Eugene, net een dollar meer verdiend te hebben dan Susanne. Door het vroege einde was mijn score met $56 aan de lage kant.
Ik was erg onder de indruk van het spel. Simpele regels, korte speelduur, maar wat een keuzes en variatie!

Daarna een kortje: Einfach Genial – wer zu viel riskiert, verliert. Deze mix tussen Can’t Stop en Genius kon niet iedereen bekoren. Ik ben er zelf ook nog niet weg van. Het push-your-luck idee is leuk, maar het is bijna altijd wel duidelijk wat het beste is om te doen. Heel veel risico-analyse hoef je er niet op los te laten.

Aan de andere tafel was Wasabi ook klaar en konden we mixen. Eugene wilde graag het Koreabord van Funkenschlag proberen, dus mijn keuze voor Pueblo was snel gemaakt. Het was alweer een tijdje geleden dat ik dit gespeeld had.
Hoewel het daar in het begin niet naar uitzag, werd ik uiteindelijk toch eerste. Ik was de enige die geen blokken boven het tweede niveau had, de anderen zaten allemaal zelfs op niveau vier. Ik zou dat graag aan mijn inzicht wijten, maar het feit dat ik startspeler was heeft waarschijnlijk meer invloed gehad. Ik vind het startvoordeel toch een minpuntje aan de basisversie van het spel, maar het spel zelf is leuk genoeg om dat grotendeels te compenseren.

Na Pueblo kwam er weer een nieuw spel op tafel: Strozzi van Reiner Knizia. Het derde spel in de Medici/Strozzi/Bardi-reeks (blijkbaar komt er ook nog een spel over de Bardi). Op basis van de spelregels kreeg ik nogal een gevoel van ‘is dit alles?’. Het gaat vooral om de evaluatie van de waarden van verschillende schepen die je kunt claimen. Maar zoals wel vaker bij Knizia is de schijn van eenvoud bedrog, want er is heel wat om over na te denken in dit spel!
In Venetië en Napels moest ik vrij snel afhaken op de goederenmarkt, maar in Florence en Rome kon ik goed bijblijven. Dankzij enkele snelle schepen haalde ik hier en daar zelfs nog de meeste inkomsten, maar ik wist dat mijn echte score pas bij de eindtelling van de promotiefiches zou komen. Ik had mijn best gedaan om alledrie de soorten te verwerven, wat me als enige lukte. Omdat ik verder wat minder had verdiend dan Frank en Jasper wist ik niet zeker hoe ik zou eindigen. Uiteindelijk bleek ik toch gewonnen te hebben en lagen de scores nog verder uit elkaar dan ik dacht (295, 255, 230).
We waren unaniem over onze waardering van het spel: leuk! Leuk genoeg om een tweede keer te doen, maar omdat de anderen al vrij ver gevorderd waren met Funkenschlag besloten we tot iets korters.

Om in de sfeer te blijven had ik nog een spel van Knizia met handelsschepen in de aanbieding: Handelsfürsten. Jasper kocht al snel een waardebrief en toen ik eenmaal geld genoeg had deed ik met hem mee. Frank was vooral bezig zijn hand op te bouwen en liep wat achter in de inkomsten. Hij had alleen wel twee keer zoveel kaarten als Jasper en ik samen!
Toen hij op stoom kwam kocht hij beide havenarbeiders en een schip, zodat hij maximale flexibiliteit had met het verschepen van goederen. Vanaf dat moment verdiende hij iedere keer als hij aan de beurt was meer dan tien goudstukken. Gelukkig had ik wat extra schepen gekocht, met daarop zoveel mogelijk verschillende goederen, zodat ik altijd wel mee kon liften met zijn inkomsten (geholpen door de waardebrief). Wel liep hij langzaam in, dus ging ik ook maar kaarten trekken om het spel sneller te beëindigen.
Het einde kwam snel genoeg en Frank mistte nog wat goudstukken voor de winst. Jasper was na een goed begin wat achterop geraakt. Hij had misschien wat eerder extra schepen moeten kopen.
Wederom vonden we het alledrie erg leuk. Het was dat de anderen zo goed als klaar waren met hun spel, anders was er nog wel een potje gevolgd…

Nu kwamen we in de late uurtjes terecht en dat betekent Race! Jasper wilde het graag weer eens spelen en Eugene is ook altijd van de partij. Deze keer met The Gathering Storm, inclusief bonusfiches.
Jasper moest er nog een beetje inkomen, Eugene en ik hadden een vliegende start. Met New Sparta en de nieuwe Space Mercenaries had ik snel een Alien windfall wereld liggen. Vanaf dat moment kwam alles in een stroomversnelling: de ene na de andere Alienwereld, en natuurlijk ook het Alien Tech Institute. Als het een beetje werkt, is Alien een hele fijne strategie om uit te voeren. Eugene kende een monsterachtige consume/produce-machine, maar was niet snel genoeg om mijn Aliens bij te benen.
Een tweede potje dan. Nu zat Eugene goed in de military, wederom dankzij New Sparta. Maar het lot was me goed gezind en dankzij de nieuwe Terraforming Guild (een hele goede 6-ontwikkeling!) en de nieuwe Lost Alien World kon ik weer vaak Alien werelden settelen. Het Alien Tech Institute kwam ook weer langs en samen met de Terraforming Guild was die goed voor de helft van mijn puntentotaal. The Gathering Storm heeft niet zoveel nieuwe kaarten, maar zij zijn allemaal erg interessant en geven bestaande strategieën (vooral Alien dus) een nieuwe impuls en maken nieuwe mogelijk. Ik zal dit nog wel even blijven spelen.

Eugene en ik speelden nog een derde potje met ons twee, maar nu kwamen we allebei wat minder goed op gang. Dankzij de bonusfiches en de Seti-ontwikkeling haalde ik nog aardig wat bonuspunten, maar geweldig was het allemaal niet. Eugene bakte er nog minder van en kwam niet eens boven de 30. Soms zijn er geen killer-combo’s nodig om te winnen 🙂