Tangram City

Spiel is geen goede beurs om naar toe te gaan als je last van FOMO hebt. De eerste spellen zijn al uitverkocht voor de beurs open is en met ieder uur dat verstrijkt groeit de lijst met uitverkochte spellen. Een van de notoire uitverkopers is Korea Board Games. Zij nemen maar een beperkte hoeveelheid van hun spellen mee en op is op. Tenzij een andere uitgever het spel nog een keer uit gaat geven, is er echt niet meer aan te komen. Dit jaar brachten ze onder andere Tangram City mee naar Essen. En ik weet niet precies hoe snel het uitverkocht was, maar het was ergens op de eerste dag. Als na het lezen van deze recensie de hebzucht toeslaat, dan kan je dus maar het beste gaan duimen dat een andere uitgever dit spel oppikt.

In Tangram City gaan spelers op hun eigen spelersbordje een stad bouwen met tangram-stukjes. En geloof me, dat is even wennen. Wij spellenspelers zijn erg gewend aan tetris-stukjes en dus is het heel raar om in eens driehoekjes tegen te komen en speelstukken voor je gevoel gedraaid neer te moeten leggen bijvoorbeeld omdat je een vierkant ziet, maar het vier driehoekjes blijken te zijn.

Het spel bestaat uit rondes waarin telkens vier kaarten worden opengedraaid van de stukken die je moet plaatsen. Alle stukken zijn aan de ene kant rood en aan de andere kant groen. Er zitten een paar stukken in die heel erg op elkaar lijken. Gelukkig staat er een uitroeptekentje op de kaart om je te waarschuwen dat je even extra goed moet opletten zodat je het goede stuk pakt. Op alle bordjes staat al een startstuk aangegeven en je eerste stuk moet je hier aan leggen. En alle stukken daarna moeten ook weer aangrenzend aan eerder geplaatste stukken gelegd worden. Als je een stuk niet kunt of wilt plaatsen, dan leg je het gewoon af.

Nadat de laatste kaart van een ronde is opengedraaid en het bijbehorende stuk is geplaatst, mogen alle spelers nog een handig blauw driehoekje op hun bord leggen om de gaatjes die onvermijdelijk ontstaan op te vullen. Daarna volgt een puntentelling. Je bepaalt daarvoor wat je grootste volledig gevulde rechthoekige gebied is en je scoort net zo veel punten als dit gebied groot is.  

En zo puzzel je net zo lang door totdat alle kaarten op zijn. Op dat moment kan je nog bonuspunten scoren als het aantal groene en rode vakjes op je bord in balans zijn. En dat kan flink oplopen, namelijk van vijf punten (voor een disbalans van drie of vier stukjes) tot twintig punten (voor een perfecte balans). Omdat dit een belangrijke bron van punten is, kan je bovenaan je bordje tijdens het spelen bijhouden wat de groen-rood stand is.

En ten slotte zijn er nog vijftien bonuspunten te vergeven als het je lukt om je hele bordje precies vol te puzzelen. Wie daarna de meeste punten heeft wint het spel.

…en de waardering

Het is weer eens wat anders om met tangram-stukjes te puzzelen. Ik zie minder snel hoe alles in elkaar past en het is uitdagender om je bordje helemaal vol te puzzelen (als in: het is me nog niet gelukt). Ik zou het daarom toejuichen als meer spelauteurs het voorbeeld van Uwe Rosenberg volgen om tetris-stukken te vervangen door tangram-stukjes. Bovenop het puzzelen komt dan ook nog de uitdaging om de stad in balans te houden zodat er evenveel groen als rood in zit. Ook dit is lastiger dan je denkt. Het gaat vaak lang goed, maar aan het eind van het spel zal je altijd zien dat dat ene stukje alleen op de rode kant past terwijl je eigenlijk groen nodig hebt.

Het zit dus wel redelijk snor met de puzzeluitdaging in  Tangram City. Wat ik echter jammer vind is dat het spel niet meer te bieden heeft dan deze puzzeluitdaging. Tangram City is echt een multiplayer sollitair waarin iedereen min of meer hetzelfde puzzeltje aan het maken is (het enige verschil is dat het beginstukje op de bordjes net anders liggen, maar dat is te weinig relevant om een echt verschil te maken). Dat dit wel had gekund laat Patchwork (ook van Uwe Rosenberg) zien. Daar moet je ook puzzelen, maar komt er een extra laag over het spel doordat je de stukken van een spoor pakt en daarvoor betaald in de vorm van knoopjes en tijd. Dit zorgt voor een extra puzzel-element maar vooral voor extra interactie. En dat maakt Patchwork zo ontzettend goed.

 Conclusie: ik ben blij dat ik een van de gelukkigen ben die Tangram City heeft kunnen kopen op Spiel. Ik speel het met plezier, maar ik blijf wel met het het gevoel zitten dat er meer in had gezeten.