Champions!

Liefhebbers van superhelden willen nog wel eens eindeloze discussies houden over waarom hun favoriete held in bepaalde situaties toch de beste is (of gewoon altijd). Normale mensen willen in een melige bui, of als er iets teveel alcohol in het spel is, nog wel eens absurde situaties bedenken, met de vraag wie van hun bekenden daar beter bij past. Zo’n treffen zie ik voor me op het moment dat het idee voor Champions! geboren werd.

Champions! is een echt partyspel, waar regels uitleggen nauwelijks nodig is en dat iedereen zo kan spelen. Het helpt wel als je een brede fantasie hebt. Niet alleen voor het speelplezier: je speelt het spel in twee rondes, en aan het begin van beide rondes moet iedereen een of meer namen van personen op een bordje schrijven. Dat mogen bestaande, historische of ficitieve personen zijn, of zelfs mensen uit je eigen kring van familie en bekenden. De enige voorwaarde is dat alle spelers de opgeschreven namen kennen. Voor wie geen inspiratie heeft, of vreest altijd maar weer Maxima, Harry Potter of die meneer met dat gekke snorretje tegen te komen zijn er lijstjes met namen bij het spel inbegrepen (die ik overigens lang niet allemaal kende).

In totaal doen er acht namen mee, die het telkens in duo’s tegen elkaar opnemen in een afvalrace. Per duo stemt iedereen op de persoon van wie zij vinden dat die het meest voldoet aan omschrijvingen als ‘eet zijn/haar eigen snot’, ‘kent echt elke celebrity’ enzovoort. Uiteindelijk nemen dan twee namen het tegen elkaar op in de finale. Per ronde scoor je punten als degene op wie jij stemde wint, en bonuspunten als je de uiteindelijke winnaar vooraf goed had voorspeld. Wie zo na twee rondes de meeste punten heeft verdiend wint het spel.

…en de waardering

Repos heeft de afgelopen jaren een paar succesvolle en populaire partyspellen uitgegeven, waarvan Just One de bekendste is. De lat voor Champions!, de nieuwste toevoeging aan die reeks, ligt dus hoog. Helaas komt het spel daarvoor toch echt te kort. Dit spel moet het echt van de spelers hebben. Als je met z’n allen in de goede stemming bent, valt er best plezier aan te beleven. Maar het spel zelf draagt daar weinig aan bij. Alleen als er een geestige stelling is bij een naam die je daar echt niet mee associeert kan er nog wel wat gelach ontstaan, maar regelmatig ontstaat er enig gezucht als je vindt dat beide personen niets van doen hebben met de verder vrij saaie eigenschap. In mijn ervaring helpt het dan als je namen opschrijft van bekenden van de spelers (desnoods enkele van de aanwezigen zelf…).

Met het juiste gezelschap en een geschikte stemming is Champions! op zijn tijd nog best vermakelijk, maar als er een partyspel gespeeld wordt leg ik toch liever iets anders op tafel.