Targui

Het spel …

Het is alweer een tijdje geleden dat Targui uitkwam. Sindsdien was het moeilijk verkrijgbaar, tot Jumbo tien jaar later een gelimiteerde heruitgave op de markt bracht. Er zijn behoorlijk wat exemplaren gemaakt, zodat het nog steeds goed verkrijgbaar is.

Targui verenigt kenmerken van De Kolonisten van Catan en Risk. Net als bij Catan worden de woestijntegels die het bord vormen iedere keer weer anders neergelegd. Het spel heeft echter meer gemeen met Risk, want het gaat erom je tegenstanders uit de woestijn te verdrijven. Iedere speler krijgt een Touareg-stam onder de hoede, bestaande uit een paar kamelen en een basiskamp, dat ergens op het bord geplaatst wordt. Met de kamelen worden vervolgens stukken woestijn veroverd, die een economische en/of een strategische waarde hebben. De economische waarde geeft weer hoeveel geld je aan het eind van iedere ronde krijgt, de strategische waarde bepaalt hoe goed een gebied te verdedigen is.

In principe bestaat een spel Targui uit zestien rondes, al kun je er minder van maken als je dat wilt. Iedere ronde wordt met een dobbelsteen bepaald hoeveel beurten de spelers die ronde krijgen. Van alle spelers worden dan net zoveel kaartjes geschud als er beurten zijn, samen met een lotkaart, die positieve dan wel negatieve gevolgen kan hebben. De kaartjes worden dan één voor één getrokken, zodat het verloop van iedere ronde anders is. Soms wisselen de beurten elkaar netjes af, andere keren krijg je drie beurten achter elkaar, om daarna lang werkeloos te moeten toekijken. In je beurt mag je één gebied met kamelen versterken en één verplaatsing doen. Als in het gebied van bestemming geen kamelen staan, mag je er zonder meer binnenvallen, anders moet je het gevecht met je tegenstander aan. Evenals bij Risk wordt met dobbelstenen bepaald hoeveel kamelen ieder verliest, maar dat kun je bij Targui veel beter inschatten.

Na iedere ronde krijgen de spelers een geldbedrag, dat bepaald wordt door de totale economische waarde van hun gebieden. Met dit geld kun je kamelen kopen, die je later in mag zetten. Winnaar is de speler die de rest weet te vernietigen, of aan het eind de gebieden met de grootste economische waarde bezit.

… en de waardering

Geluk speelt zeker een rol in Targui, maar niet in zo’n storende mate als bij Risk soms het geval is. Je kunt je tactiek redelijk goed plannen, al is het vaak moeilijk te bepalen wat de juiste is. Een nadeel is dat de startopstelling soms erg in het voordeel van één speler kan uitvallen, terwijl de rest voornamelijk vlak bij economisch oninteressante gebieden zit. Het verdient aanbeveling het spel met vier personen te spelen, omdat in dat geval de startopstelling de minste invloed heeft. Dat heeft wel weer als nadeel dat het spel erg lang kan duren, soms langer dan vier uur. Een leuk spel en zeker een aanrader als je van Risk houdt.

Leuk concept. Als kind was het één van mijn lievelingsspellen (jawel wij hadden de eerste versie). Nu het weer is uitgegeven heb ik het sinds jaren weer eens gespeeld, maar het viel een beetje tegen. We speelden nu met drie spelers, en dan zijn er altijd twee aan het vechten, waardoor de derde speler er dus met het bot, in dit geval de zoutmijn, vandoor gaat. Met vier spelers zeker vier pionnen waard maar aangezien dat niet altijd het geval is blijf ik op drie steken.