Tatort Themse

Het spel …

Reiner Knizia’s torenhoge spelproductie komt voor een groot deel op conto van al zijn kaartspelletjes. Die zijn vrijwel allemaal kort en simpel, maar lang niet altijd even sterk. Maar je bent een fan of je bent het niet, en dus ben ik nogal geneigd die spelletjes het voordeel van de twijfel te geven.

In Tatort Themse moeten de spelers vijf diefstallen in het 19e-eeuwse Londen oplossen. Aan de spelers de taak om verschillende getuigen te ondervragen. Voor iedere zaak is er een verschillend aantal aanwijzingskaarten, met daarop een getuige en zijn waarde. Die kaarten worden in vijf kolommen gelegd van vijf aanwijzingen elk.

De spelers kunnen de aanwijzingen krijgen door overeenkomstige getuigenkaarten te spelen. Daarbij moet je net zoveel kaarten spelen als de waarde van de aanwijzing. Je mag ook een getuigenkaart vervangen door twee dezelfde van een andere soort.

Het is ook mogelijk om een aanwijzing over te slaan. Iedere aanwijzing die je overslaat kost twee gelijke getuigenkaarten. Je bent dan echter wel verplicht de volgende aanwijzing te nemen. Overgeslagen aanwijzingen gaan uit het spel. Ongeacht of je aanwijzing hebt genomen of niet pak je aan het eind van je beurt een nieuwe getuigenkaart.

Zodra de laatste aanwijzing van een diefstal uit het spel is, is deze roof opgelost. De speler met de meest waardevolle aanwijzingen krijgt hiervoor een bonus. Het spel eindigt als er nog maar een onopgelost misdrijf is. Voor die kraak wordt geen bonus uitgekeerd, en de aanwijzingen zijn waardeloos. Alle andere aanwijzingen en bonussen leveren een aantal punten op gelijk aan hun waarde. De speler met de meeste punten wint.

… en de waardering

In de basis is Tatort Themse een eenvoudig spelletje rondom het verzamelen van setjes kaarten. Maar Knizia zou Knizia niet zijn als hij niet een interessante twist had toegevoegd. In dit geval zijn het er twee: het overslaan van aanwijzingen en de ene onopgeloste diefstal. Met het overslaan kun je je direct richten op interessante maar waardevolle aanwijzingen. Bovendien ontneem je je medespelers de kans om de overgeslagen aanwijzingen te nemen.

De onzekerheid over het onopgeloste misdrijf voegt de nodige spanning toe. Je kunt nu wel die lucratieve paarse ‘6’ nemen, maar als paars nooit opgelost wordt, is dal die moeite voor niks. Gelukkig kun je daar veel in sturen, en je moet dus ook je medespelers goed in de gaten houden dat ze het spel niet in een voor jou ongunstige richting sturen. Soms moet je dus maar een kaart nemen, in plaats van wachten op de kans een nog leukere te pakken.

Tatort Themse speelt het leukst met twee of drie spelers. Met meer verdwijnt de controle grotendeels, en moet je vaak maar afwachten of de kaarten die jij wilt er nog liggen. Maar met het juiste aantal is het een bijzonder plezierig spel, waarbij je in korte duur nog aardig wat spannende keuzes moet maken.