Top 100 2010: 11-20

Weer een lijst vol schitterende spellen vandaag, waaronder twee van mijn favoriete (kaart)spellen.

20. Sint Petersburg
(Michael Tummelhofer, Hans im Glück/999 Games, 2004)
2008: 36
2009: 22
Stijgt weer een paar plaatsjes, genoeg voor een plaats in de top-20.
“Vind ik een leuke doordat je ook elkaar goed dwars kunt zitten maar toch zelf moet bouwen.” (Hilbert)
“Een strategisch bordspel dat heel toegankelijk is en ongelooflijk vlot speelt.” (Sven)
“Een spel waarbij je aankopen moet balanceren, of je zit voor enkele beurten met te weinig geld. Ondanks het feit dat ik Sint-Petersburg al eerder gespeeld had, hebben wij dit spel vorig jaar pas echt ontdekt. Maar nu hoort het in mijn top-20.” (Bart)

19. Ra
(Reiner Knizia, alea/999 Games, 1999)
2008: 19
2009: 25
Weer terug in de top-20. Heeft net als veel andere spellen van Knizia inmiddels een paar spin-offs, maar er blijft natuurlijk maar één Ra.
“Leuk veilingspel. Licht verteerbaar met toch een aardige dosis diepgang.” (Sander)
“Eén van de leukste biedspellen en sowieso één van de betere spellen van Knizia. Komt nog steeds met veel plezier op tafel.” (Bart)

18. Tai Pan
(Urs Hostettler, Fata Morgana/999 Games, 1991)
2008: 7
2009: 17
Staat in de rangorde van oudste spellen in deze lijst wel in de top-10, hier moet het genoegen nemen met minder. Maar dat is ook niet slecht.
“Gespeeld met de juiste mensen is het vlot, gezellig (je kunt gewoon praten als de kaarten opnieuw worden gedeeld) en verslavend.” (Guus)
“Dit spel heeft maar één minpunt: je hebt er vier spelers voor nodig.” (Dagmar)
“Een kaartspel dat je eerst een aantal keren moet gespeeld hebben om het te appreciëren. Doch daarna slaat de verslaving toe!” (Sven)

17. Ticket to Ride
(Alan Moon, Days of wonder, 2004)
2008: 20
2009: 14
Nog maar zes jaar oud en nu al een evergeen. Dit hoort eigenlijk in iedere spellenkast thuis, al was het maar om met minder fanatieke spelers te doen.
“Ticket to Ride blijft leuk! Iedereen kun je dit voorschotelen. Alleen het blijft vermoeiend om je route verborgen te houden doormiddel van het scheelkijken.” (Axel)
“Eigenlijk zijn alle varianten leuk, maar de Nordic Countries is mijn favoriet vanwege de looks.” (Dagmar)
“Treinreizen, netwerken bouwen… het blijft fascineren. En dat in een spel dat een aangenaam korte speelduur heeft, aan vrijwel iedereen in vijf minuten uit te leggen is en toch iedereen, ook de veelspelers, de hele tijd in spanning weet te houden. Al meer dan honderd keer gespeeld en het verveelt nog steeds niet.” (Marcel)

16. Race for the Galaxy
(Tom Lehmann, Rio Grande Games, 2007)
2008: 32
2009: 15
Geeft weinig prijs aan Dominion, of het moet speeltijd zijn.
“Aangename speelduur, afwisselend, wel erg solistisch. Voor als je even genoeg hebt van interactie met je vrienden.” (Harko)
“Het eerste jaar heb ik dit spel maar liefst 115 x gespeeld. Het afgelopen jaar is de interesse voor dit spel, mede dankzij twee uitbreidingen, beslist niet minder geworden; het totaal aantal potjes is zelfs iets meer dan verdubbeld! Het was in het begin effe doorbijten om het te leren, maar het moge duidelijk zijn dat die inspanning het waard was. Het blijft een intrigerend en uiterst verslavend spel, dat lekker vlot speelt, maar toch de nodige diepgang heeft. In één woord uniek. Ben benieuwd hoe het spel met de volgende uitbreidingen zich verder zal ontwikkelen.” (Sander)
“Gaat bij mij toch nog een stuk boven het Puerto Rico kaartspel. De liefde ontstond tijdens het eerste spelletje en ben er nog steeds weg van.” (Els)

15. De Kathedraal
(Stefan Stadler en Michael Rieneck, Kosmos/999 Games, 2006)
2008: 16
2009: 21
Weer zo’n spel met een stabiele positie. Veel spellen worden hier mee vergeleken, maar het laat de meeste achter zich.
“Het mooist uitgevoerde spel dat ik ken. De mate van detaillering op het speelbord is uniek, en het spelen is net zo genieten en spannend als het boek waar het op gebaseerd is (Pillars of the earth, Ken Follett).” (Sander)
“En dan vooral met vijf of zes spelers en de uitbreiding erbij een absolute topper. Ook qua uitzicht om je vingers van af te likken.” (Els)
“Door de vele dingen waarop je moet letten en de kanten die je uitkunt en het elkaar tegenwerken vind ik dit ook een hele goede!” (Hilbert)
“Worker placement en een biedsysteem: mooie combinatie in een goed spel.” (Bart)

14. Yspahan
(Sébastien Pauchon, Ystari/QWG Games, 2006)
2008: 23
2009: 36
Nog steeds een uniek dobbelbordspel, dat veel mensen weet te bekoren.
“Zo kan het dus ook met dobbelstenen.” (Vincent)
“Het unieke gebruik van dobbelstenen in dit aangename kamelenspel is een welkome afwisseling op de spellentafel.” (Bart)

13. Caylus
(William Attia, Ystari/QWG Games, 2005)
2008: 10
2009: 8
Nog een spel dat de top-10 heeft moeten verlaten. Die is daarmee met twee spellen ververst. Maar populair is dit monster nog steeds.
“Erg leuk, maar helaas niet geschikt voor kleurenblinden.” (Harko)
“Een spel om hoofdpijn van te krijgen zo mooi en je blijft maar fouten maken.” (Martijn)

12. Eufraat en Tigris
(Reiner Knizia, Hans im Glück/999 Games, 1997)
2008: 9
2009: 12
Blijft Caylus net voor. Zeker zo complex, maar ook de helft korter. Een klassieker onder de zware spellen.
“Vooral de bijna onbeperkte vrijheid die hebt in het spel vind ik geweldig. Je kunt ongeveer doen wat je wilt op het bord, heerlijk!” (Michiel)
“Klassieker, tactisch één van de beste spelen.” (Vincent)
“De kettingreacties die op het bord kunnen plaatsvinden door externe conflicten blijven me fascineren.” (Sander)
“Zit gewoon ongelooflijk goed in elkaar!” (Els)
“Een topper die nog steeds blijft bekoren: interne en externe conflicten zorgen voor een dynamisch strategisch bordspel.” (Sven)

11. Boonanza
(Uwe Rosenberg, Amigo/999 Games, 1997)
2008: 12
2009: 13
Blijft ook nu weer net buiten de top-10. Is tevens het hoogst genoteerde spel zonder een nummer-1 stem.
“Voor scherpe onderhandelaars en goede verzamelaars. Bij mijn weten het enige kaartspel waarbij je je handkaarten niet mag schudden. Om die reden: goeie tip voor Dominionhaters.” (Tamara)
“Klassiek kaartspel, misschien wel het korte kaartspel met de langst adem (Dominion moet dat nog bewijzen.)” (Vincent)
“Mijn onvoorwaardelijke liefde voor Boonanza bestaat al lang en gaat nooit verloren. Dit jaar weinig gespeeld, maar dat hoeft ook niet. Het feit dat het spel bestáát maakt mij al gelukkig.” (Herman)
“Eén van de spellen waar onderhandelen een plezier op zich is: bonen planten en ruilen zorgt voor een erg leuke en interactieve sfeer aan elke speltafel.” (Sven)
“Een geweldig sjacherspel.” (Bart)

Drie spellen uit mijn eigen top-10 staan hierbij, waaronder mijn nummer 1. De rest is eigenlijk ook allemaal goed, al zal ik nooit een Sint P-fan worden.