Top-100 2013: 21-30

Geplaatst door

Het lijstje van vandaag is dit jaar het enige waarin alleen spellen in staan die er vorig jaar ook al in stonden. Oude bekenden dus, hoewel sommige spellen amper twee jaar oud zijn.

30. Brass
(Martin Wallace, 2007)
Positie vorig jaar: 35
Verschil: +5
Wallace’ populairste spel stijgt nog wat plaatsjes in de ranglijst. Zelf ben ik geen groot Wallacefan, maar Brass kan ik ondanks de vele scherpe randjes best waarderen.
Wat een heerlijke hersenkraker.” (Herman)
Het meest complexe kaartgedreven spel dat ik ken. De vele mogelijkheden, de planning, de timing, het is allemaal briljant, verslavend goed.” (Michiel)
Dit wordt terecht als het meesterwerk van Wallace beschouwd. Een spel met een prachtig geïntegreerd thema en een meesterlijke opbouw.” (Stefaan)

29. Eufraat en Tigris
(Reiner Knizia, 1997)
Positie vorig jaar: 16
Verschil: -13
Knizia’s populairste spel vinden we al op de 29e plaats. Het begon in de top-10, maar moet toch plaatsen afstaan aan nieuwere spellen.
Blijft een prachtig spel dat de tand des tijds goed blijft doorstaan. Prettig korte speelduur ook vergeleken met de huidige generatie gamers games.” (Michiel)
Dit is een erg geniepig spel. De gevolgen van je acties kunnen miniem zijn of zo enorm dat je ze voorhand nauwelijks kan voorzien. Ik vind dat machtig.” (Roel)

28. Tikal
(Wolfgang Kramer en Michael Kiesling, 1999)
Positie vorig jaar: 41
Verschil: +13
Niet alle oude klassiekers vergaat het slechter. Na een scherpe val vorig jaar boekt Tikal weer wat terreinwinst.
Blijft een uitstekend spel dat nog goed mee kan vandaag de dag.” (Michiel)
Je moet je klassiekers kennen en dit is er één voor mij. Altijd anders, altijd weer een avontuur en altijd spannend.” (Roger)

27. Memoir ’44
(Richard Borg, 2004)
Positie vorig jaar: 19
Verschil: -8
De opmars van Memoir in deze lijst komt wat tot stilstand, maar voor een (licht) wargame in een lijst gedomineerd door eurospellen doet het het natuurlijk ontzettend goed.
Een spel dat een brug weet te slaan tussen eurogames en wargames hoort simpelweg in de top 100 te staan.” (Bart)
Qua uitvoering één van de mooiste spelen. één doos biedt ook enorm veel mogelijkheden. Fijnste spel om met 2 te spelen!” (Gregg)
Nieuw in de kast als alternatief voor Risk. Dit spel scoort vooral hoog op spelbeleving. Het zijn maar een paar simpele regels en een handvol dobbelstenen, en toch voelt het alsof het lot van je manschappen in jouw hand ligt. WO2 zal nooit meer hetzelfde zijn.” (Herman)

26. Boonanza
(Uwe Rosenberg, 1997)
Positie vorig jaar: 25
Verschil: -1
Boonanza zat de eerste vier jaar dicht tegen de top-10 aan, nu moet het al twee jaar gepaste afstand houden. Maar erg groter wordt die niet.
Het mooie van dit spel is dat je alleen kan winnen door af en toe aardig te zijn tegen je medespelers. Je moet onderhandelen, maar nooit met het mes op tafel.” (Eugene)
Uwe Rosenberg verdient een standbeeld in de bordspellenhemel alleen op basis van dit spel. Niet al te eenvoudig maar toch snel te leren. Het mooiste vind ik dat vals spelen (de volgorde van de kaarten in je hand veranderen) zo ontzettend makkelijk is. Het grenzeloze vertrouwen van Uwe in de rechtschapenheid van de spelers is ontroerend.” (Herman)

25. Die Burgen von Burgund
(Stefan Feld, 2011)
Positie vorig jaar: 32
Verschil: +7
Stefan Feld is niet meer weg te denken uit de spellenwereld, met enkele nieuwe titels per jaar. dit is nog maar twee jaar uit, maar voelt al als een ‘oud’ spel van Feld, dat bovendien blijvend populair is.
Speel dit spel als ontspannen puzzel. Dan is het op z’n best.” (Olav)
Heerlijk puzzelen en hopen dat je tegenstander niet je tegeltje voor je neus weghaalt.” (Frank)

24. Race for the Galaxy
(Tom Lehmann, 2007)
Positie vorig jaar: 13
Verschil: -11
Na vier jaar in de top-20 moet Race even een pas op de plaats maken. Het wordt tijd voor die nieuwe uitbreiding!
Race for the Galaxy is mijn meestgespeelde spel aller tijden en dat zal nog lange tijd zo blijven. En zelfs na de meer dan 300 keer dat ik dit gespeeld heb in het echte leven, heeft dit spel niets van zijn charme ingeleverd.” (William)
Een van de betere “kaartspelletjes”. Complex als beginner, maar de ballon van de complexiteit wordt snel doorprikt en dan opent er zich een wereld aan mogelijkheden waardoor je dit spel praktisch eindeloos kan blijven spelen. Wel zo handig dat je meerdere potjes op een avond kan inplannen.” (Chantal)
Fantastisch spel dat na een potje of 5 helemaal niet zo moeilijk blijkt als het eerste. Heerlijk gevoel als je eindelijk die geoliede machine doet lopen. Kan zelfs voldoening geven na een nederlaag.“(Pieter)

23. King of Tokyo
(Richard Garfield, 2011)
Positie vorig jaar: 38
Verschil: +15
Vorg jaar een hoge nieuwe binnenkomer, en dat bleek geen eenmalig succes. King of Tokyo doet het alleen maar beter, mogelijk doordat het met de Nederlandse editie misschien nog wat beter verkrijgbaar is.
Sommige mensen vergelijken dit spel met yathzee. Dit terwijl ik mensen in het bejaardenhuis niet echt met een cyberkonijn of een godzilla voor hun neus dobbelstenen zie werpen.” (Kees)
Lekker eenvoudig dobbelen en mekaar eruit gooien. Een spel hoeft niet steeds een hoogstaande strategie te hebben om plezant te zijn.” (Bart)

22. Trajan
(Stefan Feld, 2011)
Positie vorig jaar: 39
Verschil: +17
Net als 2007 was 2011 een goed jaar voor Feld: twee van zijn spellen uit dat jaar staan in deze lijst. En beide stijgen ze ook nog eens.
Het mancala mechanisme is briljant en geeft het hele spel samenhang en geweldig veel mogelijkheden om de opbouw van je diverse puntenmotortjes goed te plannen.” (Michiel)
Het heeft iets raars zes spellen in één, maar ik kan er geen genoeg van krijgen. Elke keer loopt het weer geheel anders. Erg elegante en effectieve toepassing van wat blijkbaar een mancala mechanisme heet.” (Roger)
Conclusie na 70 potjes in anderhalf jaar: nog steeds fris en uitdagend!” (Olav)

21. Ticket to Ride: Europe
(Alan Moon, 2005)
Positie vorig jaar: 20
Verschil: -1
Ticket to Ride is zonder twijfel de meest populaire spellenfamilie onder spellenliefhebbers. Twee spellen uit de reeks haalden de lijst, nog eens twee grepen er maar net naast. Hier komen we de eerste tegen.
Spel dat zeer vlot speelt en in de laatste 20 minuten is de spanning echt niet te harden!” (Gregg)
Hiermee introduceren we altijd onze niet-spellenvrienden in de wereld van de gezelschapsspelen en er is geen een die niet laaiend enthousiast is over dit spel!
Wat mij betreft de leukste versie van Ticket to Ride. Net wat meer diepgang dan het orgineel en uiteraard spreekt een Europese kaart net wat meer aan dan een Amerikaanse. Al was het maar vanwege het stukje topografische kennis.” (Dierik)

Weer een fijne lijst,met oude klassiekers en nieuwe favorieten. Op Burgen von Burgund na heb ik ze allemaal gespeeld. Die wil ik graag eens proberen, al word ik de laatste tijd een beetje beu van al die puzzelspellen waar vooral Feld in grossiert. Ook met Trajan weet ik het na twee potjes nog niet.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *