Top-100 2013: 41-50

Vandaag de eerste tien van de bovenste helft. Daaronder een nieuwe binnenkomer en de hoogste comeback van dit jaar. Verder zijn dit vooral middelzware eurospellen.

50. Endeavor
(Carl de Visser en Jarratt Gray, 2009)
Positie vorig jaar: 72
Verschil: +22
Dit leek me typisch zo’n vlam in de pan die even populair zou zijn om daarna snel in de vergetelheid te raken, maar daarin heb ik me vergist. Het stijgt zelfs heel wat plaatsen en revancheert zich wat voor het verlies van vorig jaar.
“Dit spel blijft iedere keer weer verrassend. Speel dit spel graag, vooral door de geringe tijdsduur die dit spel inneemt.” (William)
“De moeilijke balans tussen vooruitgaan op zoveel mogelijk onderdelen en niet te hard focussen op één onderdeel maken het spel erg interessant.” (Chantal)

49. Lords of Waterdeep
(Peter Lee en Rodney Thompson, 2012)
Positie vorig jaar: nieuw
Een werkverschaffer in een fantasyjasje, de wonderen zijn de wereld nog niet uit. En het speelt nog soepel ook. Dit kan zich wat toegankelijkheid en wederspeelbaarheid makkelijk meten met Stenen Tijdperk.
“Verrassend eenvoudige instapregels en een sterk puntenmechanisme. Voor de zware rekenaars wellicht iets te licht, maar dit spel vis ik met plezier uit de diepte van de oceaan.” (Vincent)
“Prima worker-placement spel met een leuk thema dat goede herinneringen oproept.” (Marcel)
“Leuke workerplacement met een aantrekkelijke speelduur. Door de grote variatie in de gebouwenstapel, is elk spel weer anders. Door het grote aantal queesten dat je moet volbrengen tijdens het spel, blijf je constant gefocust op welke actie je het beste kunt kiezen.” (William)

48. De Mol
(Don Eskridge, 2009)
Positie vorig jaar: 51
Verschil: +3
De Nederlandse uitgave heeft de populariteit in ieder geval geen kwaad gedaan, al viel de vertaling van de titel niet bij iedereen goed in de smaak.
“Hoe word ik paranoïde in 30 minuten? Simpel, speel De Mol. Tweederde van je medespelers is volkomen betrouwbaar, maar na vijf minuten vertrouw je echt helemaal niemand meer.” (Marcel)
“Mijn absolute keus voor de iets grotere groep. Snel en vol interactie. Bovendien leer je je tegenspelers ook een beetje kennen.” (William)

47. Hanzesteden
(Andreas Steding, 2009)
Positie vorig jaar: 27
Verschil: -20
De ultieme droge blokjesschuiver weet nog steeds veel mensen te boeien, maar verliest toch aardig wat plaatsen. Tijd voor een fraaier uiterlijk!
“Dit stond hoog op mijn lijst om een keer te spelen en heb het daarna direct aangeschaft. Speelt soepel weg en altijd kan je een nuttige keuze maken.” (Peter)
“De charme van dit spel ontdekte ik niet meteen, maar nu raad ik het iedereen aan.” (Roger)

46. De Kathedraal
(Stefan Stadler en Michael Rieneck, 2006)
Positie vorig jaar: 26
Verschil: -20
De Kathedraal daalt gezellig mee met Hanzesteden, zodat ze weer gebroederlijk onder elkaar staan in de lijst. Dit is het eerste jaar sinds het begin dat het niet bij de bovenste 30 staat.
“Een mooi bord met een heel goed workerplacement-mechanisme. Je weet dat na 6 rondes het spel stopt en dat betekent anderhalf uur, niet meer en niet minder. En net als bij Cuba blijft het altijd spannend omdat de punten altijd gelijk oplopen.” (Guido)
“Ik heb beide boeken van Ken Follet (De Kathedraal en Brug naar de Hemel) reeds tweemaal gelezen. Het spel blijft volledig overeind, knap gedaan!” (Erwin)

45. Weerwolven van Wakkerdam
(Philippe des Pallières, 2001)
Positie vorig jaar: 91
Verschil: +46
Van alle spellen die vorig jaar ook al in de lijst stonden is dit de grootste stijger. Het bereikt daarmee tevens de hoogste positie ooit. Zou het succes van De Mol dit ook vaker op tafel hebben doen komen?
“De speciale rollen, karakters en gebeurtenissen uit de uitbreidingen raken steeds meer ingeburgerd en met een goede spelleider en als iedereen die af is zijn mond dicht houdt krijg je geniale potjes.” (Guido)
“Tegenwoordig lukt het ons niet zo snel meer om acht of meer spelers rond de tafel te krijgen maar als het wel lukt dan is dit spelletje een echte thriller! Vaak wordt er nog uren nagebabbeld over hoe gemeen die weerwolven wel weer waren… niet voor gevoelige zieltjes!” (Jan)

44. Lancaster
(Matthias Cramer, 2011)
Positie vorig jaar: 45
Verschil: +1
Vorig jaar nieuw in de lijst en ook dit jaar doet Lancaster het weer goed. De meest recente winnaar van de NSP was wat de veelspelers betreft een terechte.
“Het prachtige in dit spel is dat het op een leuke manier spelelementen combineert. Het workerplacement-bieden op de kastelen in het land is erg leuk, daarnaast garanderen de verkiezingen ook altijd spanning en verrassing. Een erg leuk ontwikkelingsspel waarin je soms samenwerking opzoekt wat een aangename spelduur kent.” (Roel)
“Gewoon een geweldig spel!” (Els)

43. Puerto Rico kaartspel
(Andreas Seyfarth, 2004)
Positie vorig jaar: terug
Het bordspel voert wederom de lijst aan, het kaartspel krijgt de titel ‘comeback van het jaar’. Het was me eerlijk gezegd al een raadsel waarom dit vorig jaar ineens van de lijst was gevallen. Dat onrecht is weer uitgewist.
“Doet niet onder voor zijn grote broer Puerto Rico. Zeker met twee een echte aanrader!” (Bram)
“Het kaartspel is briljant in zijn uitvoering. Kaarten zijn gebouwen, goederen en geld tegelijk. Geeft leuke strategische keuzes.” (Rients)
“De vereenvoudigde versie van Puerto Rico heeft toch een eigen karakter om een geheel nieuw spel op zich te vormen.” (Jan)

42. Im Jahr des Drachen
(Stefan Feld, 2007)
Positie vorig jaar: 33
Verschil: -9
In 2007 begon de zegetocht van Stefan Feld. Notre Dame en Im Jahr des Drachen zijn nog steeds zijn twee grootste hits onder het alea-label.
“Gelukkig is het maar een spelletje, want wat komt er een boel ellende op je af in het jaar van de draak. En het komt altijd neer op kiezen tussen twee kwaden, maar om onduidelijke redenen bevalt mij dat hier heel goed.” (Marcel)
“Crisis-management was nog nooit zo leuk! Zo veel interessante beslissingen in een relatief kort spel met een beperkt aantal elegante regels!” (Roel)

41. Lost Cities
(Reiner Knizia, 1999)
Positie vorig jaar: 40
Verschil: -1
Good old Lost Cities is een echte evergreen, hoe groen de dozen van Keltis er ook uit zien. Is al jaren nauwelijks van zijn plek af te krijgen.
“Onmisbare reisgezel. Bijna altijd spannend: hoe lang wacht ik op betere kaarten of meer zekerheid. Maar eens het spel vordert moet je oppassen: de kaartstapel mindert snel en je wil nog graag enkele goede kaarten neerleggen om goed te scoren.” (Bart)
“Ondanks introductie van diverse andere korte 2 persoons spellen blijft dit de favoriet van mijn vrouw. Maar ik speel zeer graag mee.” (Peter)

Dit was de eerste lijst waarvan ik alle spellen gespeeld heb, en allemaal met plezier. Het kiezen van een favoriet is lastig: Lost Cities en Hanzesteden zijn me allebei erg dierbaar. Va de spellen die ik maar weinig gespeeld heb zou ik vooral Lords of Waterdeep graag weer eens doen.