Trails

In 2019 kwam Parks uit en dit spel veroverde al snel overal in de wereld plekjes in de harten en spellenkasten van spellenliefhebbers.  Parks is een leuk familiespel dat naar een hoger niveau getild wordt door het fenomenale artwork dat voor het spel gebruikt is. Dit jaar verscheen Trails, een opvolger van Parks. Alhoewel Trails uit hetzelfde vormgevings-vaatje tapt als Parks, is het spelmateriaal soberder en heeft het spel daardoor minder “table presence”. De vraag is of Trails desondanks in de voetsporen van zijn grote broer kan treden.

In Trails gaan de spelers, net als in Parks, aan de wandel in een Nationaal Park in Amerika. Dit keer bezoeken ze echter maar één park en lopen ze daar meerdere keren hetzelfde rondje. Maar wees gerust, er is desondanks genoeg te zien en doen. De spelers verzamelen blaadjes, eikeltjes en stenen tijdens hun wandeling en krijgen insignes om op hun kleding of rugzak te naaien om te laten zien welke vaardigheden ze hebben opgedaan. En natuurlijk maken ze onderweg foto’s.

De trail waar de spelers over heen gaan lopen bestaat uit zeven velden. In je beurt mag een speler zijn speelfiguur één of twee vakjes naar voren bewegen en voer je vervolgens de actie uit die op deze tegel staat. Vaak is dat dat je iets krijgt (blokjes die de blaadjes, eikeltjes en stenen voorstellen). Je kan incidenteel ook meer stappen lopen, maar dan moet je je waterfles legen.

Maar er staan ook andere acties op de trailtegels afgebeeld. Zo mag je soms ook ruilen of een foto maken. Als je een foto maakt, dan mag je altijd kiezen tussen één foto trekken en die houden zonder de andere spelers te laten zien wat er op staat of twee foto’s trekken en daar één van houden maar die dan wel open moeten neerleggen. De foto’s zijn 0-3 punten waard en er staan 0-2 vogels op. De speler die aan het eind de meeste vogels op zijn foto’s heeft staan, krijgt nog vier bonuspunten bovenop de waarde van de foto’s. En dit is dan ook de reden dat je soms liever geheim houdt welke foto’s je hebt omdat je daarmee wellicht weet te voorkomen dat iemand extra zijn best gaat doen om je op de valreep nog in te halen met de vogels.

Aan het begin en eind van de route liggen twee insignes (kaarten) klaar die daar geclaimd kunnen worden door de juiste blokjes in te leveren. Deze kaarten zijn punten waard. Naast punten krijg je vaak ook nog een extraatje, zoals extra blokjes of een gratis foto. Verder kan je bij het beginpunt je waterfles weer vullen zodat je een keertje wat extra stappen kan zetten.

Iedere keer dat iemand het eindpunt bereikt, komt het eind van het spel dichterbij doordat de zon een beetje begint te zakken. Dat houd je bij door trailtegels van hun dag-kant naar de nacht-kant te draaien. Het fijne is dat de acties op de nachtzijde sterker zijn dan die op de dagzijde (je krijgt bijvoorbeeld twee blokjes in plaats van één). Maar hoe meer tegels er op de nachtzijde draaien, hoe dichterbij het eind van het spel komt en hoe meer druk je dus ervaart om nog snel wat foto’s te maken of insignes te verzamelen. Het spel is namelijk afgelopen als alle tegels op de nachtzijde liggen (in het donker kan je niet verder lopen natuurlijk). De speler die dan de meeste punten heeft verzameld, wint het spel.

…en de waardering

Trails mag dan visueel minder overweldigend zijn dan Parks, het spel zelf is juist net iets leuker. Het begint allemaal vrij relaxed. Het eind is nog ver weg en iedereen verzamelt rustig blokjes en maakt foto’s. Maar dan begint de zon te zakken en begint iedereen steeds meer haast te krijgen. De waterflessen worden vaker ingezet om vakken over te slaan en zo vaker een stop te maken bij de nachtvakken met de betere acties. Maar hoe sneller iedereen gaat, hoe sneller het eind dichterbij komt en hoe minder je tijd hebt om de foto’s en insignes te verzamelen. Je hebt het dan zo druk met je doelen behalen dat je geen tijd meer hebt om de mooie looks van Parks te missen. Trails is daarmee een geslaagde opvolger van Parks die ondanks de grote overeenkomsten toch echt een ander spel is dat prima op eigen benen kan staan.