Tranquility

Het goede schip Tranquility is op zoek naar een paradijselijk eiland. De zee is kalm, maar daardoor niet minder verraderlijk: dag en nacht wisselen elkaar in een bedrieglijk tempo af, waardoor je makkelijk verdwaalt op zee. De eindbestemming bereik je niet zo maar…

Tranquility is een coöperatief kaartspel dat doet denken aan spellen als Hanabi en The Mind. De spelers moeten om beurten hun kaarten in de juiste volgorde uitspelen, maar communicatie daarover is verboden.

Iedere speler begint met een eigen stapeltje kaarten en neemt daarvan vijf in de hand. De kaarten zijn genummerd van 1 tot en met 80 en moeten in een raster van zes bij zes gespeeld worden. Dat moet oplopend gevuld worden, van linksonder naar rechtsboven. Zolang je je maar aan die oplopende volgorde houdt mag je overal een kaart neerleggen. Speel je een kaart direct voor of na een andere kaart, dan moet je een aantal kaarten afleggen. Kun je of wil je helemaal geen kaarten spelen, dan leg je er twee af. Eenmaal afgelegde kaarten mogen door niemand meer bekeken worden.

Om het nog wat moeilijker te maken is de reis alleen succesvol als er ook nog een start- en finishkaart gespeeld zijn. Iedere speler heeft een startkaart in zijn stapel. Zodra je die hebt, moet je die spelen en leggen de spelers samen acht kaarten af. Dit is het enige moment waarbij je een beetje mag communiceren, maar niet over de waarde van je kaarten.

Een finishkaart mag pas gespeeld worden als het hele raster is opgevuld. Als dat lukt, hebben de spelers gewonnen. Je verliest als groep wanneer een speler in haar beurt geen kaart kan spelen, maar ook geen twee af kan leggen.

…en de waardering

Voor goed samenwerken is communicatie essentieel. Maar wat doe je als die communicatie volledig verboden is? Dan moet je maar zorgen dat je je elkaar een beetje aanvoelt en te seinen met welke kaarten je wanneer speelt. Dat is hier een stuk minder metafysisch dan bij The Mind, maar nog steeds een uitdaging. Houd er rekening mee dat je de eerste potjes schipbreuk lijdt. Alles lijkt op rolletjes te lopen, totdat ineens blijkt dat een cruciale kaart ergens onderweg is afgelegd. Er zijn wel bepaalde trucjes die je kunt hanteren, maar die moet je zelf ontdekken en het lot kan de beste plannen dwarsbomen.

Als je denkt dat het te makkelijk gaat heeft het spel ingebouwde manieren om een uitdaging te blijven. Het is niet allemaal groots en meeslepend, daar is Tranquility te subtiel voor. Dat betekent niet dat het een simpel spelletje is; van de eerste tien potjes verloor ik meer dan de helft. Dat aantal geeft ook al direct de grote kracht van Tranquility weer: het speelt lekker weg en is voor alle spelersaantallen geschikt. Voor liefhebbers van elegante en subtiele samenwerkingsspellen is dit een zekere aanrader.