Geplaatst door Het spel …
Uit de doos van Triominos valt een kleine catalogus van Goliath. Ik lees dat het meest gespeelde spel van Nederland, we spreken over 1990, Rummikub is; “een spel met een intellectuele uitdaging en bijzonder fraaie vormgeving”. Inderdaad, Rummikub speelden we toen best wel vaak, maar wat was het alternatief? De spelwereld ziet er nu (in 2005) totaal anders uit. Toen hadden we Monopoly en Risk en veel, heel veel familiespellen, zoals Triominos.
Triominos is een doordachte variant van een ander klassiek familiespel: domino. In plaats van met rechthoekige stenen, waarvan twee zijden worden gebruikt in het spel, wordt gespeeld met driehoekige stenen. De drie zijden hiervan staan garant voor meer aanlegmogelijkheden, waarbij de getallen (0 t/m 5) in de punten staan.
Het doel van het spel is wel hetzelfde gebleven: raak zo snel mogelijk al je stenen kwijt. Afhankelijk van het aantal spelers ontvang je negen, zeven of zes stenen. Gestart wordt met de speler die de hoogste ‘trio’ heeft. De trio’s zijn de stenen met 3×5, 3×4, 3×3, 3×2, 3×1 of 3×0; zeg maar een driedubbel. Vervolgens legt iedere speler om de beurt één passende steen aan. Aan welke zijde en waar in het langzaam uitdijende geheel van aaneengesloten stenen, maakt niet uit, als de beide zijden maar op elkaar aansluiten wat getallen betreft.
Punten verkrijgt men door de punten van een neergelegde steen op te tellen en te noteren. Heeft men geen passende steen, dan mag een steen uit de verdekte pot worden getrokken. Past deze wel, dan mag die worden aangelegd. Zo niet, dan mag tot drie keer uit de pot worden geput. Wel levert dit elke keer vijf strafpunten op. Kan of wil men geen steen spelen na drie stenen uit de pot, dan komen er nog eens tien strafpunten bij. Gelukkig kunnen er ook extra punten worden verdiend. Naarmate het spel vordert ontstaan namelijk mogelijkheden om een brug of een zeshoek neer te leggen. Een brug ontstaat door het zo neerleggen van een steen dat de ‘vrijliggende’ punt aansluit op een tegenover liggend punt. Door een driehoek aan twee zijden passend aan te leggen ontstaat een zeshoek. Ontstaan er hierdoor tegelijk meerdere zeshoeken, dan zijn dat nog eens extra punten.
Het blijkt in de praktijk niet gemakkelijk om snel je stenen kwijt te raken. Het is azen op bruggen of zeshoeken, maar veel invloed kun je hier niet op uitoefenen. En dus wordt er vrolijk gelegd en gepakt totdat uiteindelijk toch iemand al zijn stenen kwijt is. Deze speler krijgt dan als bonus alle punten van de overgebleven stenen van de medespelers. Er volgt een nieuwe ronde. Het spel eindigt als een van de spelers 400 punten heeft behaald. Gebeurt dit gedurende de ronde, dan wordt deze nog afgespeeld.
… en de waardering
Triominos, in 1990 nog Tri-Ominos geheten, is nog altijd een leuk familiespel. Voor kinderen uitdagend en voor volwassenen onderhoudend. Zo beleeft een ieder er wel plezier aan. De magie van stenen trekken, het zoeken naar passende combinaties en proberen sneller te zijn dan de anderen werkt goed. Wil je meer dan zoek je niet naar een oplossing, maar naar de oplossing. De oplossing met de meeste punten of de oplossing die je de beste uitgangspositie geeft. Hoe moeilijk dit laatste ook is met veel spelers. Je zou Triominos kunnen zien als een denkspel waarbij je niet hoeft te denken. Zo’n spel spelen we op zijn tijd altijd wel graag.
Een gastrecensie van Roger