Trivial Pursuit Team

Het spel …

Het meest bekende partyspel voor volwassenen is Trivial Pursuit (Triviant in de volksmond). In de vele varianten die dit spel rijk is staat het beantwoorden van vragen in verschillende categorieën centraal. Aan het scala Trivianten is dit jaar een Team editie toegevoegd. In deze editie staan geen vragen over Teams centraal, maar wordt in teams gespeeld.

Hoe bekend Triviant ook is, bij de Team-versie moet je toch echt eerst even de spelregels lezen om te snappen hoe het spel werkt. Het kostte mij vooral wat moeite om de werking van kaarthouder te doorgronden.

Voor de start van het spel delen de spelers zich in twee teams. Samen kies je één van de twaalf setjes kaarten die je in het kaarthoudertje stopt. Vervolgens haal je een eerste set van zes kaarten uit de bekende categorieën uit de kaarthouder en leg je deze gesloten op tafel. De leden van het team dat begint kiezen omstebeurt één van de zes kaartjes en afhankelijk van de opdracht beantwoord het team samen of alleen de speler die de kaart koos de vraag. Er zijn verschillende soorten vragen (multiple choice, open vragen, vragen waarbij je zoveel mogelijk dingen uit een bepaalde categorie moet noemen en stellingen). Voor goede antwoorden krijg je punten.

Na vier rondes is het stapeltje op en het spel afgelopen. Het team dat de meeste punten heeft gehaald wint.

… en de waardering

Deze team-versie is me slecht bevallen. Allereerst vind ik de uitvoering geen verbetering. Er zitten twaalf setjes met vragen in en na slechts twaalf keer spelen heb je dus alle vragen al gehad. Je mag de setjes bovendien niet schudden want dan liggen ze niet meer in de juiste volgorde (nu zijn ze zo neergelegd dat iedere ronde er een vraag van elke categorie en van elk vraagtype voorbij komen). Als je de doos een keer een beetje op zijn kant hebt gezet, heb je dus al een probleem. En dat is nog los van de uitdaging die het vormt om te voorkomen dat je onwetende medespelers de vragenkaartjes gaan schudden. Het kaartenhoudertje is verder een compleet overbodige en eigenlijk vooral irritante gadget. De kaarten komen er niet soepel uit en dus zal je al snel de kaarten gewoon op een stapel leggen en ze daar van afpakken.

De kern van het systeem en spelplezier zijn echter de vragen. En ook hier werd ik niet blij van. Ik vond ze soms te gemakkelijk, bijvoorbeeld door de enorm “subtiele” hints in de vraagstelling. En andere vragen waren echt onmogelijk te beantwoorden. Op deze manier wordt de factor geluk (krijg je de makkelijke of onmogelijke vragen) wel heel bepalend voor de winst.

Geef mij de oude vertrouwde Genius-editie maar (ongetwijfeld nog steeds volop verkrijgbaar op marktplaats en ebay). Als je met teams wilt spelen, dan kan dat ook met die editie prima en er zitten tenminste genoeg vragen in voor tientallen potjes speelplezier (en deze vragen zijn nog leuker ook).