Ursuppe

Het spel …

Zoals de titel al aangeeft, speelt Ursuppe zich af op de aarde van enkele miljarden jaren geleden. Het leven op aarde bestaat alleen nog uit enkele eenvoudige amoebes, die in de oersoep hard moeten vechten voor hun bestaan. De spelers kruipen in de celwand van die amoebes en moeten proberen zoveel mogelijk succesvol nageslacht te krijgen, zoals dat in de evolutie gaat.

Iedereen start met twee amoebes op het bord. De amoebes voeden zich met elkaars uitwerpselen, maar lusten hun eigen ontlasting niet. Op zoek naar voedsel moeten ze rondzwemmen in de oersoep, wat niet zo eenvoudig gaat. Om aan voedsel te blijven komen, kunnen de amoebes zich ontwikkelen met nieuwe genen. Die staan je van alles toe, zoals soepeler bewegen, een flexibeler dieet of de mogelijkheid om andere amoebes op te peuzelen.

Genen verwerven doe je met biopunten. Die zijn natuurlijk schaars en bovendien heb je ze ook nodig om meer amoebes te maken. Hoe meer amoebes je op het bord hebt, des te meer punten je verdient. Je kunt dus niet alles aan genen uitgeven. Andersom is ook niet handig, want zonder genen sterven je amoebes sneller dan dat je nieuwe kunt maken. Genen leveren ook punten op, maar met veel genen en weinig amoebes ben je kwetsbaar voor onverwachtse catastrofes. Je moet dus een goede balans zien te vinden.

Het spel eindigt zodra minstens een speler een bepaalde puntenlimiet haalt. Wie aan het eind van deze ronde de meeste punten heeft, wint het spel.

… en de waardering

In bordspellenland geldt een spel van ruim tien jaar oud als een ‘oudje’. Er komen jaarlijks zoveel nieuwe spellen uit, waarvan de meeste een levensduur van maximaal twee of drie jaar hebben, dat tien jaar al snel samenvalt met enkele generaties aan bordspellen. Ursuppe is een echt oudje. Je merkt aan het ontwerp dat we inmiddels wel wat generaties verder zijn. Het spelverloop van Ursuppe voelt soms wat dwingend en de balans is ook niet altijd even goed gevonden. Met trage spelers kan het ook vrij lang duren, maar daar is helaas nog steeds geen remedie tegen gevonden.

Ursuppe wordt gered door de grote mogelijkheden tot variatie en het voortreffelijke thema. Het aantal genen is niet eens zo groot, maar de manieren waarop de spelers hier combinaties mee kunnen maken zijn bijna eindeloos. Daardoor verliep ieder potje dat ik tot nu toe heb gespeeld anders. De ene keer was de winnaar tot de tanden bewapend en at iedereen in zijn pad op, andere keren waren het juist uiterst mobiele of hele spaarzame amoebes die zegevierden. Je kunt een bepaalde strategie verzinnen, maar moet altijd je medespelers in de gaten houden en je aanpassen aan wat zij doen.

In de evolutie trekken de soorten die zich het beste aanpassen aan veranderende omstandigheden aan het langste eind. Dat is in Ursuppe precies zo en daarmee komt het thema erg goed tot zijn recht. Het fraaie is dat dat bereikt wordt met beperkte middelen: geen overdosis chroom en gebeurteniskaarten om dit alles te bereiken. Nee, het zijn gewoon de spelers zelf die met hun acties hun speelomgeving beïnvloeden en daar weer op moeten reageren.

Wie de scherpe randjes over het hoofd kan zien en wel zin heeft in een interactief en thematisch spel kan ik Ursuppe van harte aanbevelen.