2-6 spelers
60-90 minuten
Auteur: Dick de Rijk Productions BV.
Uitgever:
Jumbo
(1995)
Het spel …
Dit taalspel is duidelijk gestoeld op succesvolle voorganger Triviant. Triviant met taal, zou je kunnen zeggen. Het beginspel heeft de categorieën dictee en woordkennis, maar in de winkel zijn onder andere de uitbreidingen etymologie, synoniemen en natuurlijk woordkennis en dictee deel 2 te krijgen. Soortgelijke taalspellen zijn ook in het Frans (Le Robert), Engels (The Oxford Game) en Duits (Das große Duden Spiel) te koop. In de vijf jaar dat het spel nu bestaat is de nieuwe spelling ingevoerd en is het spel vervolgens ook in de nieuwe spellingvorm uitgebracht. Dit lijkt een tegenslag, maar ik denk dat juist door de nieuwe spelling mensen eerder geneigd zijn een spel over taal te kopen, om er zo, spelenderwijs, mee kennis te maken.
Het spel begint in het midden van de spiraal op het spelbord. De eerste speler moet een vraag van de makkelijkste kleur beantwoorden. Er zijn drie moeilijkheidsgraden; groen is eenvoudig, blauw al wat moeilijker en rood is de pittigste categorie. Indien een vraag goed beantwoord is, mag de speler met de dobbelsteen gooien en dat aantal ogen vooruit. De spelers kunnen drie boekjes verdienen, die onder de pionnen geklikt kunnen worden. Het aantal boekjes bepaalt uit welke van de drie categorieën je mag kiezen. Als je drie boekjes hebt mag je dus een rode vraag te nemen, maar het hoeft niet. Heb je echter maar één boekje onder je pion, dan is er geen keus, en moet je een groene vraag nemen. Het voordeel van een moeilijke vraag is dat bij blauw het aantal ogen verdubbeld, en bij rood zelfs verdrievoudigd wordt! Dan ga je dus een stuk sneller vooruit.
De bedoeling van het spel is namelijk om als eerste met drie boekjes langs de ster in de buitenste ring van de spiraal te komen. Maar voordat het zover is moeten er eerst vele vragen goed beantwoord worden. Ook zijn er op het bord veel speciale vakjes, waar je boekjes kunt verdienen of kwijtraken. Ook zijn er duel vakjes. Als je hier op komt moet je een duel aangaan met een speler naar jouw keuze. Deze keer krijgen de spelers verplicht de moeilijkheidsgraad van het aantal boekjes dat ze bij zich hebben. In tegenstelling tot Triviant kan de speler geen invloed uitoefenen op het soort vraag dat gesteld gaat worden. Dictee en woordkennis zitten door elkaar geschud in de doosjes, en het is maar afwachten wat het volgende kaartje brengt.
… en de waardering
Het lijkt een leuk spelconcept. Alleen zijn ze één ding vergeten: de meeste mensen houden niet van dictee. Ik ook niet, het is zo saai. Woordkennis is nog wel leuk, maar de dicteevragen hangen je al snel de keel uit. Het duurt allemaal ook veel te lang naar mijn smaak. Te vaak verlies je weer een duur verdiend boekje, of word je weer terug gestuurd. Taalpuristen en liefhebbers van het Nationaal Dictee zullen er ongetwijfeld veel plezier aan kunnen beleven. Ik blijf slecht steken op:
Alweer een kennisspel? Waar Triviant nog wel aardig is om te spelen, is het Van Dale Spel ronduit vervelend. Dit is het type spel dat ik alleen onder dwang speel. Als ik een taalspel wil doen, kies ik wel voor het woordenboekspel, dat veel leuker en gezelliger is. Ik vraag me af hoe dit ooit Speelgoed van het Jaar kon worden. “Koopt Nederlandsche waar, zoo helpen wij elkaar”, zal het motto van de jury geweest zijn. Mijn advies: niet spelen, en zeker niet kopen.