Versunkene Stadt

Geplaatst door

2-4 spelers
45 minuten
Auteur: Wolfgang Kramer en Michael Kiesling
Uitgever: Clementoni (2004)

Wat geef jij dit spel?
[Aantal: 0 Gemiddelde: 0]

Het spel …

Wie kent het bekende trio Tikal, Java en Mexica niet? En Torres als soortgenoot ook overduidelijk een lid van de Kramer en Kiesling familie. Dit jaar wonnen ze met Maharadja de Nederlandse spellenprijs en hebben in Essen een nieuw spel op de markt gebracht bij de kleinere uitgever Clementoni. Een nieuw spel van dit gelauwerde duo schept altijd hoge verwachtingen.

De vormgeving van de verzonken stad is erg origineel. Het speelbord stelt de verzonken stad voor met aan de randen voor iedere speler een startdorpje. Met behulp van tegels en kubussen wordt de stad steeds weer uit het water opgebouwd. Vooral de kubussen zijn mooi gemaakt. Deze stellen huizen voor waar schatten in zijn achter gebleven. Zaak aan de spelers nu om zo veel mogelijk schatten weer uit het water op te vissen. De huisjes zijn genummerd en bij ieder nummer hoort een schat. Wel typisch Kramer en Kiesling is het werken met ‘actiepunten’. Je begint met een aantal kaarten waarop de 2 mogelijke acties in punten zijn verdeeld. Je mag altijd een aantal huisjes/wegen bouwen (met maximaal 1 huis per beurt) en met je pion een aantal stappen zetten.

Na deze acties mag er altijd gegooid worden voor de waterman. Binnen het eigen gebied van een speler mag deze de waterman altijd verplaatsen. Buiten het eigen gebied moet er met een dobbelsteen geworpen worden om te kijken of de waterman zich gaat verplaatsen. De tegels die de waterman verlaat zinken weer terug in de zee. Alles wat daar op staat (huisjes en pionnen) gaat mee naar de zeebodem. Een speler die net een paar huizen bezocht had om schatten op te halen is alles dus kwijt en moet opnieuw op zoek vanuit zijn startdorp. Als compensatie krijgt de speler een waterman fiche waarmee extra stappen gezet kunnen worden. Hoe meer schatten je hebt gevonden in de loop van het spel, hoe minder de fiches waard worden. Zeker in het begin van het spel kan het zelfs positief zijn om door de waterman van het bord gejaagd te worden. In een daaropvolgende beurt heb je dan zo veel extra stappen dat je vele schatten kan vinden en tegelijk veilig naar je dorp terug kan brengen. Het spel eindigt als de wegfiches op zijn gemaakt. Wie aan het eind van de laatste ronde de meeste schatten in zijn dorp heeft gebracht is de winnaar.

… en de waardering

Door het zeer hoge niveau van hun voorgaande spellen waren mijn verwachtingen erg hoog gespannen. Helaas heeft dit spel dat niet waar kunnen maken. Het lijkt niet heel veel uit te maken wat je doet, ieder spel eindigt meestal op de tiebreak. De meeste spelers hebben bijna alle huizen bezocht en de waarde van de huizen geeft uiteindelijk de doorslag. Maar dit klinkt wel heel negatief. Het is leuk om te spelen, en er is zeker wel enig denkwerk nodig tijdens je beurt. De loop van de waterman is wel een riskante factor. De actieve speler kan bepalen wie de pineut is en omdat in dit spel er nooit één speler duidelijk voor ligt is het nogal cru om bijvoorbeeld vlak voor het einde te kiezen voor het laten zinken van de ene speler en een andere laten lopen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *