Wolven

Na de zegetocht van de wolf op het Nederlandse platteland is nu ook de speeltafel aan de beurt. Waar een spel als Wolven vroeger gewoon ridders, handelslieden, en kathedralen had gebruikt, maken we nu kennis met de hiërarchie in de wolvenroedel en de bijbehorende schuilplaatsen en holen. Met de gedetailleerde houten wolfjes ziet Wolven er gezellig uit, maar het spel is meedogenloos als een uitgehongerde wolvenroedel op de weg naar Omsk.

Iedere speler begint het spel met twee kleine roedels, bestaande uit een gewone en een alfawolf. Met je wolven struin je het bord af, op zoek naar verblijfplaatsen en prooien. Af en toe kom je ook een eenzame wolf tegen, die zich na het juiste gehuil bij je groep aansluit.

Wolven zijn territoriale dieren, het uitbreiden van je wolvenroedel dient dus een doel: gebiedscontrole. Afhankelijk van het aantal spelers bestaat het bord uit een aantal tegels, met op iedere tegel een waterbron. Bronnen hebben een magisch effect op wolven tijdens de maancyclus, want op gezette tijden proberen de wolven dominant aanwezig te zijn bij een specifieke bron. In speltermen: dan is er een puntentelling, waarbij de spelers met de meeste invloed punten scoren.

Wolven rekruteren is een goede manier om je invloed uit te breiden. Een andere manier is het bouwen van schuilplaatsen en holen. Die zijn dan wel niet mobiel en helpen ook niet bij de jacht op prooi, maar ze zijn een mooie bron voor punten. Bovendien wordt je roedel ook sterker als je veel schuilplaatsen bouwt. Je wolven lopen verder en het gehuil van je alfa’s draagt verder.

Als de maan vol is en de laatste waterbronnen zijn gewaardeerd eindigt het spel. De spelers tellen de punten van hun roedel en die van de bronnen op, waarna de winnaar van blijdschap naar de maan mag huilen (een ingetogener manier mag ook).

…en de waardering

Wat is Wolven een heerlijk ouderwets spel. Iedereen heeft wel een eigen bordje met speelfiguren en ontwikkelsporen, maar alle actie vindt plaats op het gemeenschappelijke bord. Door de puntentellingen in telkens andere gebieden kom je elkaar voortdurend tegen. Het constante gevecht om controle is niet bloedeloos, want een gewiekste alfawolf kan zomaar een wolf of schuilplaats van een andere roedel overnemen.

Het liefst wil je natuurlijk dat je roedel overal beter in wordt, maar daar is het spel te kort voor. In alles een beetje beter worden is fijn, maar specialisatie ook. Dat levert namelijk de gewilde bonusfiches op en extra punten.

Er valt in Wolven veel te kiezen. Spelers die het moeilijk vinden om met al die keuzes om te gaan kunnen het spel vertragen, maar zelfs dan is Wolven met een krappe anderhalf uur verrassend snel. Voor de optimale balans komt Wolven waarschijnlijk het best tot z’n recht met drie, maximaal vier spelers. Met die aantallen is het een aanrader voor de liefhebbers van spellen vol interactie.