2 spelers
15-25 minuten
Auteur: Alex Randolph
Uitgever:
Drei Magier Spiele
(1998)
Het spel …
Xe Queo stond al lang op mijn verlanglijstje om te recenseren. Niet omdat ik nou zulke positieve dingen over dit spel heb gehoord, maar alleen om de beginletter van dit spel. Dit is het enige spel dat ik ken waarvan de titel begint met een X. Ik geef toe, dit is een nogal oppervlakkige reden om een spel op de wish-list te zetten, maar genoeg voor mij om het onmiddellijk te kopen toen ik het in een spellenwinkel zag liggen.
Xe Queo is een abstract twee persoonsspelletje dat draait om het “denk jij wat ik denk dat jij denkt” principe. Op het spelbord staan een aantal gekleurde pionnen. Aan het begin van elke ronde wordt er een gouden ring op het bord gelegd en daarna mogen de spelers omstebeurt één van de pionnen een stapje bewegen in de richting van de ring.
Je moet proberen om jouw ring als eerste in de ring te zetten of te onthullen welke kleur je tegenstander in de ring probeert te krijgen. Dit onthullen doe je door je door Xe Queo te roepen, wat Venetiaans is voor “Die is het!”. Je moet je dus bij het verplaatsen van een stuk afvragen wat je doet, kies je je eigen pion in de hoop dat je tegenstander denkt dat je bluft of pak je een andere kleur in de hoop dat je tegenstander denkt dat dit de door jou verkoren pion is.
… en de waardering
Xe Queo is een blufspel pur sang. Er zit geen strategie of tactiek in, het gaat puur om het op de verkeerde been zetten van je tegenspeler. Voor mij is dit te mager om het spel leuk te maken. Sommige blufspellen (zoals Kakkerlaken Poker of Knollen voor Citroenen) vind ik erg leuk, voornamelijk door het leuke sfeertje dat tijdens zo’n spel vaak ontstaat. Maar Xe Queo mist voor mij die sfeer waardoor ik spelverloop nogal saai vindt.. Xe Queo is een leuke poging om een tweepersoons blufspel te maken, maar ik denk dat het genre gewoon niet zo geschikt is voor twee spelers.