Geplaatst door Met enige jaloezie las ik het maandoverzicht van Dagmar. Dominion krijg ik maar lastig op tafel en met 31 gespeelde potjes was januari kwantitatief niet zo’n beste maand. Gelukkig speelde ik wel een aantal nieuwe spellen, die ik allemaal met plezier deed. Het spel dat ik als ‘spel van de maand’ uit wil lichten is niet per se het beste of leukste van de drie, want dit spel onttrekt zich aan dat soort kwalificaties. Eigenlijk past er slechts een epitheton: episch.
Ik heb het natuurlijk over Eastern Empires. Binnenkort zal ik hier een stukje schrijven met meer details over het spel, nu volsta ik met de open deur dat dit een opvolger is van Francis Treshams klassieker Civilization, het klassieke ontwikkelspel waarbij iedere speler een eigen beschaving tot bloei probeert te brengen. Alleen geschikt voor spelers met veel geduld en zitvlees. We speelden met slechts vier spelers (vijf of zes is het ideale aantal, het kan zelfs met negen) en nog steeds waren we na een kleine 7,5 uur (exclusief pauzes) nog ver verwijderd van het einde. Daarvoor waren nog zeker vier uren nodig. Maar ook een onvoltooide partij Eastern Empires is een bijzondere ervaring, die ik graag eens zou herhalen. Een of twee keer per jaar is overigens wel voldoende.
Het enige andere echt nieuwe spel dat ik speelde was Enchanters. Ik had er nog nooit van gehoord, maar het stamt al uit 2016. Enchanters laat zich wel een beetje omschrijven als een mix tussen Ascension en 7 Wonders Duel, toch geen middelmatige spellen. Het doel is om monsters te verslaan, maar daarvoor moet je eerst een uitrusting opbouwen. Die worden allemaal weergegeven met kaarten, waarvan er zes op een rij liggen. Elke beurt neem je een open kaart en wordt de rij weer aangevuld. Als alle kaarten verdeeld zijn tel je de punten van je kaarten op. Het spel bevat acht verschillende groepen kaarten, elk met een eigen accent. Afhankelijk van het aantal spelers gebruik je er drie of vier, waardoor de combinaties aan kaarten altijd anders is. Ik vond dit een erg leuk spel om te doen. Met meer dan twee heb ik het nog gedaan, maar net als Ascension het oogt als een spel dat gemaakt lijkt voor twee en toevallig ook met meer kan.
Ten slotte speelde ik nog twee spellen waar ik al eerder aan geproefd had, maar waar de indruk te kort was om echt een oordeel te vellen: Bitoku en Heat.
Van Bitoku had ik al een proefrondje op MoxCon gedaan. Dat was met vier spelers en met de uitleg erbij waren we toen anderhalf uur bezig geweest. Dat vind ik niet per se een goede eerste indruk van een spel, maar het intrigeerde me voldoende om het nog eens te doen. Met Roger en Frank speelden we een potje met drie, dat perfect aansloot bij mijn eerste indruk.
In Bitoku sluiten vormgeving en spelidee perfect op elkaar aan: druk en bomvol. In je beurt kun je eigenlijk maar twee verschillende dingen doen (een kaart uit je hand spelen of een dobbelsteen inzetten), maar daarmee kun je een ware potpourri aan dingetjes doen. Tegels in allerlei soorten en maten met dito voordeeltjes kopen, bonusjes links en rechts verdienen, met je pion op verschillende sporen lopen voor nog meer bonusjes en punten en ga zo maar door. Het is onmogelijk om door de bomen het bos te blijven zien, zoveel draaiende wielen moet je in de gaten blijven houden. Veel gedoe, toeters en bellen dus. Maar omdat de individuele beurten vrij snel gaan en je altijd wel iets leuks kunt doen speelt Bitoku gelukkig vrij snel door. Het is geen droge keutel als Ark Nova of een eindeloze reeks verschillende acties zoals in Planet B. Het is nog steeds geen geschikt spel voor mensen met een hekel aan veel regeltjes of trage optimaliseerders, maar in het juiste gezelschap (zoals in mijn potje) speelt het plezierig weg in nog geen twee uurtjes.
Van Heat had ik al wel een compleet spel gedaan op Spiel, maar toen was me duidelijk dat iedere overeenkomst met de echte regels louter toeval was. Dankzij Jasper kon ik het een keer met de echte regels spelen en dat beviel een stuk beter. Heat is een spannend racespel waar het vooral aankomt op goed manoeuvreren in de bochten. Het leek wel of er na iedere bocht weer iemand anders op kop lag en tot vlak voor de eindsprint had iedereen de winst nog voor het grijpen. Van deze auteurs geef ik nog wel de voorkeur aan Flamme Rouge, maar tegen een vervolgpotje van Heat zeg ik geen nee.