Amyitis

Geplaatst door

2-4 spelers
90-120 minuten
Auteur: Cyril Demaegd
Uitgever: QWG Games (2007)

Wat geef jij dit spel?
[Aantal: 2 Gemiddelde: 3]

Het spel …

Franse uitgever Ystari heeft in korte tijd zijn naam gevestigd in spellenland. Zeker voor zo’n kleine beginnende uitgever zijn grote successen als Caylus en Yspahan indrukwekkend te noemen. Amyitis is het spel dat Ystari tijdens Spiel 2007 presenteerde. Amyitis is van de hand van de man achter Ystari, Cyril Demaegd. Hij was ook verantwoordelijk voor Ys, het eerste spel.

Achtergrond van het spel zijn de hangende tuinen van Babylon, die Nebukadnezar voor zijn vrouw Amyitis aan liet leggen omdat ze haar groene vaderland zo miste. Tijdens het spel merk je daar weinig van, want het thema is zelfs voor Ystari-begrippen wel erg vergezocht.

De actie speelt zich af op twee borden: op het ene staan de daken van Babylon afgebeeld, waar de spelers de tuinen moeten aanleggen. Hier kunnen de spelers bovendien hun werklieden kwijt die ze inzetten voor bepaalde voordelen. Op het andere bord reist de karavaan rond lang verschillende steden in het Nabije Oosten. Met deze karavaan kun je planten aanschaffen voor de tuinen, of aan banken of paleizen bouwen.

Het spel wordt in rondes gespeeld, waarin de spelers om beurten een actie uitvoeren. Er zijn drie soorten acties: werklieden inzetten, de karavaan verplaatsen of passen. Voor het inzetten van werklieden is geld nodig, voor de karavaan fiches die je met bepaalde werklieden krijgt. De karavaan is de belangrijkste bron van punten, maar onderschat ook sommige werklieden niet. Passen betekent niet dat deze ronde er voor jou helemaal op zit: zolang de anderen door blijven spelen, krijg je iedere keer dat je aan de beurt zou zijn een geldstuk. Vroeg passen kan dus soms erg tactisch zijn.

Als iedereen gepast heeft wordt er nog wat tempeladministratie afgehandeld en begint de volgende ronde. Het spel eindigt als er nog maar vier of minder daken zonder tuin zijn. Wie door het slim uitvoeren van de verschillende acties de meeste punten heeft verdient, wint het spel.

… en de waardering

Ik ben niet iemand die een passend thema erg belangrijk vindt, maar Amyitis maakt het wel heel bont. Niets wat je doet is op wat voor manier dan ook logisch in de context van het thema. Amyitis is vooral een mengelmoes van spelmechanismen. Hierdoor mist het spel behalve een overtuigend thema ook een duidelijke focus.

Gek genoeg maakt dat Amyitis niet direct een onsamenhangend spel. Integendeel, Amyitis zit subtieler in elkaar dan je op het eerste gezicht denkt. Ieder potje dat ik tot nu speelde werd op een andere manier gewonnen. Er is niet één dominante strategie, maar meer een kwestie van het combineren van de juiste acties. Timing is daarbij vaak cruciaal. Je moet niet bang zijn om een aantrekkelijke werkman te laten liggen om je kans bij de karavaan te grijpen.

Balans en timing, daar gaat het om bij dit spel. Maar wat nu de juiste mix is, daar ben ik nog niet achter. Het ontbreekt Amyitis dan aan een duidelijk thema en focus, de ogenschijnlijke eenvoud en de verborgen lagen maken dat ik het spel nog een stuk verder wil ontdekken.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *