2-4 spelers
60 minuten
Auteur: Rüdiger Dorn
Uitgever:
Ravensburger
(2007)
Het spel …
Ravensburger heeft de goede gewoonte om ieder jaar spellen uit te brengen voor verschillende doelgroepen. Daar zit ook altijd een zwaarder spel bij, vaak van een gerenommeerd spelauteur, voor de volwassen spelers zoals San Marco, Australia en dit jaar dus Arkadia.
Het bord is een stad in wording, waar in het midden al de fundamenten liggen voor het te bouwen paleis. Alle spelers zijn kolonisten die mee bouwen aan de stad en het paleis (die opgebouwd wordt uit torentjes van het spel Torres). Iedere beurt mag je kiezen of je een gebouw wilt plaatsen of dat je arbeiders op het bord wilt plaatsen. De gebouwen bouw je door een kaart uit je hand te spelen en het gebouw dat daar op staat op het bord aan te leggen, grenzend aan een ander gebouw. Op het gebouw leg je een zegel in de kleur van je kaartje. Iedere speler begint met drie arbeiders. Als je een gebouw over een markt heen bouwt krijg je één neutrale arbeider kado. Arbeiders kan je naast een gebouw neer zetten. Als een gebouw compleet omsingeld is krijg je voor iedere arbeider in jouw kleur die aan dat gebouw grenst een zegel. De speler die het af maakt krijgt de zegel die op het gebouw ligt en mag een stukje palies af bouwen.
Met die zegels kun je geld verdienen. Aan je zichtscherm hangen vier banieren. Als je een banier inlevert, krijg je twee eigen arbeiders en je mag zoveel zegels verkopen als je wilt. De waarde van de zegels wordt bepaald door het aantal zichtbare torentjes van die kleur in het paleis. Als de tweede verdieping van het paleis af is gaat de laatste ronde in. Dit komt altijd onverwacht en sneller dan je denkt. Aan het eind van het spel mag iederen alle zegels die nog niet verkocht zijn verkopen voor de eindwaarde. De rijkste bouwer wint het spel.
… en de waardering
Arkadia is een spel waar je lastig in komt. Het eerste potje ben je veel te zuinig op je arbeiders en eindigt het spel als je nog banieren aan je tent hebt hangen en amper de helft van je mannetjes op het bord hebt staan. Ook het handig plaatsen van gebouwen waarmee je andere gebouwen kunt insluiten komt pas in de loop van het spel. Maar ook een tweede keer spelen weet je nog niet precies wat nu wijsheid is. De derde keer vond ik het pas leuk worden. Het deed me een beetje denken aan Australia, alleen heb je nu een schaarste in mannetjes en tijd. Het spel groeit naarmate je het vaker speelt. Eerst vond ik het amper een drie, nu neig ik naar een vier. Omdat het de eerste keren niet echt toegankelijk is geef ik het toch een drie.
Door het omsingelen van de gebouwen doet Arkadia me erg aan Samurai van Knizia denken. Het leuke is dat je gebouwen hier ook af kunt maken door er andere gebouwen naast te plaatsen. Dat moet ook wel, want je arbeiders zijn erg schaars. Je krijgt dan de neiging om er zuinig mee om te springen, maar beter is het om regelmatig een telling te activeren om nieuwe arbeiders te krijgen. Doe je dat niet, dan kon het spel wel ineens afgelopen zijn voor je er erg in hebt. Zo’n plotseling einde is de eerste keer even schrikken, maar in feite een goede manier om je prioriteiten meer bij het hier en nu te houden. Hoewel Arkadia niet zonder strategisch element is, is het toch vooral een tactisch spel waarbij je het einde goed aan moet zien komen. Die tijdsdruk maakt de keuzes des te lastiger, en daar houd ik wel van.