Attila

Het spel …

Attila is een van de gloednieuwe spellen die dit najaar bij 999 Games zijn verschenen. Soms moet je wel een tijdje wachten op de Nederlandse versie van een Duits spel, in het geval van Attila (en Carcassonne, ook van Hans im Glück) werd de vertaling nagenoeg tegelijkertijd met de originele versie gepresenteerd.

Afgaande op de beschrijving roept Attila associaties op met spellen als Civilization. De grote Volksverhuizingen ten tijde van de vroege Middeleeuwen vormen het thema, en het bord toont een kaart van Europa. Wie nu vreest voor een enorm complex spel met een belachelijke speelduur, kan gerust adem halen. Attila is namelijk simpele kost, dat in een aangenaam korte tijd gespeeld kan worden.

Europa is op het bord ingedeeld in provincies. Tijdens het spel plaats je met behulp van kaarten bevolkingspionnen in deze provincies. Er zijn zes volkeren, ieder met een eigen kleur. Per beurt mag je één kaart uitspelen, en een pion van dat volk plaatsen in één van de startprovincies, of in een provincie aangrenzend aan een andere provincie waar al een pion van hetzelfde volk staat. Vervolgens mag je op het afzonderlijke invloedsbord met je telsteen één of meer vakjes vooruit op de baan van dat volk.

In iedere provincie mogen slechts vier pionnen staan. Wordt er een vijfde geplaatst, dan leidt dat direct tot een conflict. Iedereen mag nu gesloten een aantal kaarten uitspelen van de volkeren die zich in deze provincie bevinden. Van ieder volk wordt het totaal aantal pionnen in de provincie opgeteld bij het aantal kaarten dat uitgespeeld werd, om de totale sterkte te bepalen. Het zwakste volk verdwijnt uit deze provincie, waar vervolgens een pacificatiefiche wordt neergelegd. Voor de rest van het spel mag hier niets meer geplaatst worden.

Het spel is verdeeld in vier tijdperken. Als het aantal pacificatiefiches in een tijdperk op is, eindigt dat tijdperk en komt het tot een puntentelling. In het eerste tijdperk is dat al bij één pacificatiefiche, bij de laatste pas na vier. Bij ieder volk wordt gekeken welke spelers daar het verst vooruit liggen op het invloedsbord. Alleen de spelers in de beste twee posities krijgen punten, afhankelijk van het aantal geplaatste pionnen. Het spel eindigt als alle pacificatiefiches op zijn, en de speler met de meeste punten mag zich winnaar noemen. Het spel eindigt ook als van één kleur alle pionnen op zijn, of als een telsteen het laatste vakje bij één van de volkeren op het invloedsbord bereikt. In deze gevallen vindt er nog een laatste telling plaats.

… en de waardering

Het fijnste van Attila is de korte speelduur, zodat je makkelijk een aantal potjes kunt spelen. In het begin lijk je weinig invloed op het spelverloop te hebben, maar als je het wat beter kent, blijkt dat mee te vallen. De factor geluk is echter met het trekken van kaartjes wel behoorlijk dominant. Ach, als het tegenzit, kun je snel genoeg revanche eisen. Eén punt van kritiek: de kleuren voor de spelers zijn bijna dezelfde als van de volkeren, wat gemakkelijk tot verwarring leidt. Gelukkig went het na een paar keer spelen.