Beowulf

Het spel …

Beowulf doet in veel aspecten aan In de Ban van de Ring denken. Het is een Knizia, de prachtige illustraties zijn van John Howe, er is een avonturenspoor en je speelt kaarten met symbolen uit. Hier houden de overeenkomsten echter op, het is geen coöperatief spel, maar een veilingspel waarin de spelers het tegen elkaar op nemen.

Zoals de naam al doet vermoeden, is het spel gebaseerd op de legende van Beowulf: het verhaal van de dappere krijger Beowulf die het tot koning schopt om tenslotte tijdens zijn laatste heldendaad (het verslaan van een zeer angstwekkende draak) om te komen. Met zijn laatste adem kiest Beowulf zijn opvolger uit de volgelingen die hem tijdens zijn hele carrière met raad en daad ter zijde hebben gestaan.

De spelers zijn de volgelingen van Beowulf en kunnen tijdens zijn leven roempunten verzamelen door bij de verschillende gebeurtenissen Beowulf zo goed mogelijk te helpen. Op het scorespoor staan de verschillende gebeurtenissen aangegeven, met daarbij welke kaarten gespeeld moeten worden en wat dat oplevert. De manier waarop de kaarten moeten worden uitgespeeld verschilt, soms mag iedereen een bepaalde combinatie van kaarten inleveren voor een vaste beloning, soms is het een veiling waarbij iedereen tegelijkertijd zijn bod uitbrengt en soms wordt er bij opbod geveild. Bij de veilingen zijn vaak niet alleen beloningen, maar ook straffen te verdienen (wonden en schrammen).

In het spel kan je ook voor kiezen om een risico te nemen. Dit kan als losse actie, je draait dan de bovenste twee kaarten van de trekstapel open en als daar de aangeven symbolen bijzitten mag je de betreffende kaart(en) op handen nemen. Zit er niet één goede kaart tussen, dan krijg je een schram. Drie schrammen worden een wond en drie of meer wonden op het eind van het spel leveren strafpunten op. Daarnaast kun je ook in een veiling bij opbod er voor kiezen om een risico te nemen. Als het mislukt lig je onmiddellijk met een schram uit de veiling, maar als het lukt heb je kostbare kaarten uitgespaard.

… en de waardering

Beowulf is een origineel veilingspel. Je kunt op het scorespoor zien wat er aan zit te komen (schijnbaar waren de maten van Beowulf paranormaal begaafd) en moet proberen je plannen daar zo goed mogelijk op af te stemmen. Je kunt niet alle veilingen winnen, maar wilt eigenlijk ook geen enkele verliezen. Dit zorgt voor lastige afwegingen. De mogelijkheid om door het nemen van een risico aan extra kaarten (of schrammen) te komen is een leuke vondst die voor onverwachte wendingen zorgt.

Het thema is goed, maar onvoelbaar verwerkt. In de spelregels staat achterin het verhaal van Beowulf en als je dat naast het avonturenspoor legt, dan is het avonturenspoor logisch. Helaas concentreer je je als speler alleen heel erg op de veilingen, waardoor je van het thema weinig mee krijgt.

Van alle middelzware spellen van Knizia is Beowulf een van de pittigste. Net als Taj Mahal gaat het al een eindje richting zijn twee echt pittige spellen, Eufraat en Tigris en Amon-Ra. Het spelverloop heeft ook wat hetzelfde gevoel als Taj Mahal, namelijk een biedspel met een hoog poker-gehalte. Nu stoppen om je verlies te nemen of doorgaan om alles te winnen (of verliezen)? De keuze om risico’s te nemen maken het risicomanagement aspect wel heel duidelijk en vind ik een fijne toevoeging. Niet iedereen houdt daarvan, omdat het teveel geluk in het spel zou brengen. Een tikje onzin, want je moet goed nadenken welke risico’s de moeite waard zijn en welke je beter niet aan kunt gaan. En dat inzicht is meer wijsheid dan geluk. Ik heb het nog niet voldoende gespeeld om het de hoogste waardering te geven, maar het is niet ondenkbaar dat het spel die ooit eens krijgt…