Bizon

Het spel …

Na Maharadja is Bizon het tweede spel van mijn favoriete auteursduo bij Phalanx. Het is een meerderhedenspel dat zich afspeelt bij de Nez Perce indianen in het tegenwoordige Idaho. Het speelveld bestaat uit ‘gekromde’ zeskanten met daarop drie terreinsoorten met ieder een eigen diersoort: prairies met bizons, heuvels met kalkoenen en rivieren met zalm. Aan het begin van het spel bestaat het speelveld uit drie tegels. Tijdens het spel leggen de spelers tegels bij, waarop ze jagers mogen plaatsen.

Het aanleggen van een tegel en deze eventueel voorzien van jagers is een verplichte actie. Daarnaast heeft iedere speler per speelronde (‘seizoen’) nog drie acties tot zijn beschikking. Daarmee kun je je jagers verplaatsen naar andere gebieden of je jagers opwaarderen naar kano’s en tipi’s.

Spelers voeren om beurten een actie uit. Na vier actierondes eindigt het seizoen en komt er een puntentelling. Per gebied kijk je wie daar de grootse tipi of kano heeft, of in geval van gelijke stand de meeste jagers. Afhankelijk van je positie in een gebied krijg je daar een aantal bizons, kalkoenen of zalmen. Het doel van het spel is om aan het einde de grootste voedselvoorraad opgebouwd te hebben. Echter, tijdens het spel heb je je voedselvoorraad hard nodig om je acties te kunnen bekostigen. Iedere actie kost een hoeveelheid voedsel afhankelijk van het aantal jagers dat bij de actie betrokken is. Niet alleen de hoeveelheid voedsel is belangrijk, ook diversiteit in de voedselvoorziening is van groot belang. Wil je namelijk extra jagers, tipi’s of kano’s bijkopen, dan moet je voedsel van iedere soort inleveren.

Het spel eindigt na een vast aantal seizoenen. Voor de eindtelling zet iedereen zijn voedselvoorraad per diersoort op nul. Vervolgens worden de gebieden weer op dezelfde manier gewaardeerd. De speler die nu de grootste voorraad heeft, wint het spel.

… en de waardering

Bij Bizon had ik tegenstrijdige verwachtingen. Aan de ene kant was daar het duo Kramer & Kiesling, dat toch verantwoordelijk is voor enkele van mijn favoriete spellen. Aan de andere kant was het weer een meerderhedenspel, waar ik de laatste tijd wat mindere ervaringen mee had. Is daar nog wel iets leuks en nieuws mee te verzinnen? Kramer en Kiesling bewijzen met Bizon van wel.

Bizon combineert het behalen van meerderheden met een zeer interessant resource-managementsysteem. Voor de punten is alleen de eindtelling belangrijk, maar tijdens het spel heb je het voedsel nodig om je acties te bekostigen. Het onderscheidt zich van andere spellen waar je met overwinningspunten tevens acties betaalt (ook wel bekend als ‘geld’) door het feit dat er drie ‘geldeenheden’ zijn, die alle even belangrijk zijn. En als klap op de vuurpijl is je opgespaarde voedsel aan het eind van het spel niks waard, omdat voor de eindtelling alle scores op nul worden gezet. Thematisch is dat misschien een beetje vreemd, speltechnisch werkt het bijzonder goed: het dwingt alle spelers voortdurend om een goede positie op het bord te verkrijgen en te behouden. Een goede eerste speelhelft hebben en vervolgens je voedsel een beetje oppotten is er dus niet bij.

Dat alles maakt Bizon tot een erg dynamisch meerderhedenspel, waar zowel de korte termijn (voedselvoorziening voor je acties) als de lange termijn (je eindscore) altijd van groot belang zijn. Bizon combineert een interessant spelverloop met een kleine doos en bescheiden prijs, altijd een goede combinatie. En vooruit, omdat ik nooit te beroerd ben uitgekauwde clichés te gebruiken: Het is een bizonder leuk spel.