2-5 spelers
30-45 minuten
Auteur: Serge Laget
Uitgever: White Goblin Games (2021)
Het spel…
De Dwergen van Nidavellir doet me aan Elizabeth “Wingspan” Hargrave denken. Een belangrijke reden voor haar om spellen te gaan ontwerpen was dat heel veel spellen haar niet aanspraken vanwege de thema’s of looks. Ik heb precies dat bij De Dwergen van Nidavellir. Ik wist eigenlijk niet meer over dit spel dan dat het ging over vechtende dwergen, iets met bieden en dat ik het er saai en deprimerend vond uitzien. Ik negeerde dit spel dus volkomen. Maar desondanks drongen er toch wat signalen tot mij door dat dit spel goed ontvangen werd. En toen het ook nog een plaatsje in de Spellengek top 100 had veroverd, kon ik niet meer om dit spel heen. Bij mijn eerste bezoek aan een spellenwinkel in hele lange tijd heb ik het dan ook in mijn mandje gestopt. En ik kan vast verklappen dat ik daar geen spijt van heb gekregen.
De Dwergen van Nidavellir is namelijk helemaal geen bied- of vechtspel maar een spel waarin je setjes moet verzamelen. Er zijn vijf verschillende soorten kaarten die je in het spel kan verzamelen en iedere soort kaart levert op een andere manier punten op. Zo zijn de rode en blauwe kaarten net zo veel punten waard als er op staat. Bij de rode kaarten krijgt alleen de speler die er de meeste punten heeft er nog een bonus bij. Voor de groene kaarten kwadrateer je het aantal kaarten dat je in die kleur hebt. Bij paars levert de eerste kaart 3 punten op, de volgende 4, degene daarna 5, etc. En voor de oranje kaarten vermenigvuldig je de waarde van de kaarten met het aantal kaarten dat je hebt. En natuurlijk wint dan uiteindelijk degene die de meeste punten heeft.
Iedere beurt verzamel je drie kaarten. In het midden van de tafel liggen drie setjes kaarten klaar (net zo veel kaarten als er spelers zijn). Alle spelers krijgen aan het begin van het spel vijf munten met de waardes 0, 2, 3, 4 en 5. Op een eigen spelersbordje verdelen de spelers deze munten over de drie locaties (één munt per locatie en de resterende twee munten leg je onderaan je bordje). Vervolgens wordt er per locatie gekeken welke speler de hoogste munt heeft ingezet. Deze speler mag vervolgens als eerste één van de kaarten pakken.
Nu vraag je je vast af waarom je de nul zou spelen. Nou, dat zit zo. Als je de nul speelt dan ben je natuurlijk als laatste aan de beurt om een kaart te kiezen. Maar je mag de hoogste munt van de twee munten die je niet ingezet hebt vervolgens omruilen voor een munt met de waarde van de som deze twee niet ingezette munten. Op deze manier krijg je steeds sterkere munten waardoor je uitgangspositie in volgende rondes verbetert.
Het spel bestaat uit twee fases die ieder bestaan uit vier rondes. Aan het eind van de eerste fase, wordt per kleur kaart gekeken welke speler de meeste kaarten in die kleur heeft. Die speler krijgt een leuke bonus. Zo mag de speler die de meeste groene kaarten heeft bijvoorbeeld zijn nul-fiche inwisselen voor een fiche met een waarde 3 (maar waarmee je nog steeds het recht krijgt om munten up te graden), mag de speler die de meeste rode kaarten heeft één van zijn munten 5 verhogen en krijgt de speler die de meeste blauwe kaarten heeft een extra kaart.
Dit is niet de enige mogelijkheid om een bonus te krijgen in het spel. Iedere keer dat je een setje hebt verzameld van de verschillende soorten kaarten, mag je een bonuskaart uitzoeken. Er zijn verschillende soorten bonuskaarten. Zo zijn er bonuskaarten die niets doen, maar wel heel veel punten opleveren. Maar er zijn ook bonuskaarten die je andere interessante voordeeltjes opleveren, zoals de mogelijkheid om een munt eenmalig op te waarderen of die een hele sterke kaart van een bepaalde soort zijn. Ze zijn allemaal lekker en dat maakt het kiezen niet makkelijker maar wel interessanter
…en de waardering
Ik denk dat veel mensen De Dwergen van Nidavellir op het eerste gezicht links zullen laten liggen vanwege het thema en het sombere uiterlijk. En dat is jammer, want het is echt een geweldig goed spel. Het speelt heerlijk vlot weg, maar zit desondanks vol met lastige dilemma’s. Gebruik je je hoogste munten zodat je als eerste kaarten mag pakken of stel je je iets bescheidener op zodat je je hoogste munten kan gebruiken om op te waarderen waardoor je later je slag wel slaat? Ga je in de eerste fase voor meerderheden om zo bonuskaarten te krijgen of ga je voor setjes en scoor je op die manier je bonuskaarten wel. En als je bonuskaarten mag pakken, voor welke ga je dan? En dan loont het ook nog om in de gaten te houden wat de andere spelers aan het doen zijn, al is het maar omdat je laag kan bieden als je denkt dat er geen andere spelers zijn die op dezelfde kaart azen als jij.
Het spel zit bomvol met boeiende keuzes en overwegingen maar blijft desondanks heel toegankelijk. De regels zijn namelijk simpel (leg overal een munt neer en kies een kaart als je aan de beurt bent) en daardoor blijft de vaart er lekker in. En dat is een combinatie waar ik wel pap van lust. Ik kijk inmiddels dus door het thema en uiterlijk heen en speel met heel veel plezier De Dwergen van Nidavellir.
Is het ook leuk met 2?
Absoluut! Prima spel met alle aantallen
Er is reeds een uitbreiding “Thingvellir”, maar die is nog niet beschikbaar in het Nederlands, dat is waarschijnlijk slechts een kwestie van tijd.
Dank! Dat is goed nieuws.
Leuk stukkie. Helemaal mee eens en jullie top 100 bewijst eens temeer zijn waarde.