Geplaatst door Spiel 2024 zit er weer op. Ik heb me drie dagen ontzettend vermaakt op de beurs. Niet in de laatste plaats door alle spellen die ik heb uit kunnen proberen (al is dat nog maar een fractie van alles wat nieuw uitkwam). Ik ging bovendien, net als mijn spellenvrienden, niet met lege handen naar huis, dus thuis zijn er inmiddels ook nog een aantal nieuwe spellen op de tafel gekomen. In deze serie van blogjes zal ik mijn eerste indrukken van de nieuwe spellen die ik gedaan heb met jullie delen. En het goede nieuws: er zat maar één echt slecht spel bij (dat ik nog gekocht heb ook). Ik bespreek de spellen in alfabetische volgorde. Dit is het vierde en dus laatste deel van deze lijst.
What a difference a goede uitleg makes! Toen wij aanschoven bij Post Office, dook er al gauw een dame op om ons het spel uit te leggen. De uitleg was alleen niet helemaal goed te volgen, maar ze wilde er duidelijk de vaart inhouden en zorgde er voor dat we snel begonnen met spelen. Gedurende het spel werd langzaam duidelijker hoe alles in elkaar stak, maar pas bij de puntentelling vielen de kwartjes echt. In dit spel ga je een postkantoor inrichten. Aan het begin van de beurt krijg je twee tegels die je in je postkantoor mag plaatsen. Hier staan kasten in verschillende kleuren op. Je kiest één van deze tegels uit en geeft de andere tegel door. Vervolgens mag je zelf bepalen of je eerst de tegel die je zelf koos neerlegt of de tegel die jij op jouw beurt weer hebt gehad of andersom. Op deze manier creëer je kasten in bepaalde kleuren en hier kan je dan weer de tetrisvormige tegels in dezelfde kleuren opleggen zodra het past. En dan waren er nog wat symbooltjes die er ook her en der opstonden die wat deden, maar hoe dat precies zat, zal ik moeten opzoeken in de spelregels.
En dat kan ik doen, want dit spel is mee naar huis gegaan! Ondanks dat het niet een heel plezierig potje was doordat we nogal onder druk gezet werden om door te spelen (dat komt de sfeer aan tafel niet ten goede), maakte Post Office een goede indruk op me. En toen het ook nog maar eens 18 euro bleek te kosten, was de beslissing dus snel genomen. Ik ga binnenkort in alle rust nog eens de regels doornemen en dan het op mijn gemakje spelen. En dan verwacht ik dat Post Office een heel plezierig puzzelspelletje zal blijken te zijn.
Ik heb op de laatste dag Rajas of the Ganges: Cards & Karma gekocht zonder het gespeeld te hebben. Niek en ik spelen zowel het bordspel als de roll & write altijd met veel plezier en dus had ik er wel vertrouwen in dat echtpaar Brand een leuke kaartspelversie zou kunnen bedenken in de Raja’s van de Ganges wereld. In dit spel speel je met dubbelzijdige kaarten. Aan de ene kant staat een dobbelsteen, aan de andere kant de dingen die je met deze dobbelstenen kan doen (varen, gebouwen bouwen, goederen kopen). Als je aan de beurt bent, dan pak je uit een groep van openliggende kaarten er één uit. Als je een kaart als dobbelsteen pakt, dan neem je hem op hand. En als je een kaart voor de niet-dobbelsteen kant pakt, dan moet je daar (vaak) voor betalen met dobbelstenen en voer je vervolgens de bijbehorende actie uit. Voor gebouwen krijg je weer roempunten en voor goederen krijg je geld. Verder probeer je setjes van drie dezelfde gebouwen/goederen/boten te verzamelen want als je dat doet dan krijg je iets extra’s. Iedere keer dat je drie roempunten of zes geld hebt, mag je een kaartje omdraaien en wie dat als eerste zes keer gedaan heeft, wint het spel.
Ons eerste potje was niet zo leuk als we gehoopt hadden. Ik miste denk ik de stress die je normaal hebt om de beste plekken/dobbelstenen. Hier was altijd wel wat leuks te doen en zaten we elkaar niet echt in de weg. Het spel kabbelde daardoor rustig voort, maar miste spanning. Ik ben benieuwd hoe het een tweede keer zal zijn en of het dan leuker gaat zijn.
Ik kwam deze Spiel met vier nieuwe Similo-sets thuis. Nou heb ik al heel wat Similo gespeeld en is het niet echt een nieuw spel, maar iedere nieuwe set is toch weer net anders en dus tel ik hem in deze lijst toch mee. Voor wie het niet kent, Similo is een “raad het plaatje” spel. Een speler (de tipgever) weet welke kaart (uit een set van 12) de andere speler(s) moeten vinden. Door middel van hints probeert de tipgever de andere spelers naar deze kaart toe te krijgen. De tip is dat een bepaalde andere kaart wel of juist niet lijkt op de te raden kaart. Er zijn heel veel verschillende sets met verschillende thema’s en ik nam dit keer de volgende sets mee naar huis: Jurassic World (met dinosaurussen), 10 years of Horribleness (met de spellen van het tien jaar bestaande Horrible Games, Spookies (met monsters en andere enge wezens) en de Spiel 2024 promo (met spellen die deze Spiel nieuw uitkwamen).
Ik vind Similo echt een briljant spelletje en vind het daarom altijd leuk om nieuwe sets te proberen. Ik heb een voorkeur voor sets met mooie kaarten en met kaarten die erg verschillend zijn. Ik vind bijvoorbeeld de Lord of the Rings en Harry Potter sets niet zo mooi en leuk om te doen. Maar hoe zijn de nieuwe sets? Spookies kende ik al omdat Peter Hein hem heeft. Die vind ik echt heel leuk. Er zit lekker veel variatie in de kaarten en daardoor is het best lastig (en dus leuk) om goede hints te geven. De monsters zien er ook echt heel mooi uit. Ik vind het echt jammer dat deze set nooit bij 999 Games is verschenen. Ik ben ook blij met mijn Jurassic World set. Omdat op alle kaarten dino’s staan is het best lastig om tot de laatste kaart te komen. Maar als je even beter kijkt dan zie je dat je bijvoorbeeld dino’s hebt die op het land, in het water of in de lucht leven. Dat is al een mooi begin. En je kan het verschil tussen vleeseters (met een grote bek vol tanden) en planteneters maken. En dan kom je al een heel eind. De Spiel 2024 en 10 years of Horribleness sets lijken erg op elkaar in de zin dat op beide spellen staan. Ik heb deze sets ook al beide een keer gespeeld en vind ze weer gewoon leuk.
Hoog op mijn interesselijst stond Sneferu: Builders of the Pyramids. De belangrijkste reden daarvoor was dat onze vorige kat Snofroe heette, of te wel Sneferu (Egyptologen vertalen hiërogliefen niet allemaal op dezelfde manier naar letters). Sneferu was een farao (de vader van de veel bekendere Cheops) en in dit spel moeten de spelers zijn piramide gaan bouwen. Powertools bestonden niet, dus was dat mensenwerk. En die mensen moeten eten. In Sneferu moet je een combinatie van voedsel (brood) en tijd inzetten om voor iedere steen die je wilt bouwen. Iedere speler vaart met een bootje over de Nijl (die afgebeeld staat op het bord). Als je aan de beurt bent dan vaar je een aantal stappen naar voren en afhankelijk daarvan moet je nog een bepaalde hoeveelheid voedsel bij betalen (hoe verder je vaart, hoe minder voedsel het kost). En dan mag je van een apart bordje een steen voor de piramide pakken en die bouwen. Je komt aan extra brood door op bepaalde vakjes van je piramide te bouwen en door op een bepaalde manier de stenen in je piramide te bouwen (afgesloten vakken van dezelfde kleur aan elkaar grenzende stenen). Als iedereen het eind van de rivier bereikt heeft, is het spel afgelopen en wie dan de grootste piramide heeft gebouwd, wint het spel.
Ik vond Sneferu een erg leuk spel. Je wilt graag zo langzaam mogelijk varen, maar dat kan alleen als je genoeg brood hebt. En het is een hele uitdaging om aan genoeg brood te komen. Je moet dus vaak kiezen om harder te varen dan je wilt om genoeg brood over te houden voor volgende beurten. Met handig spelen kan je er voor zorgen dat je regelmatig wat extra brood krijgt zodat je de vaart er een beetje uit kan houden en je dus meer tijd hebt om meer stenen in je piramide te bouwen. Het spel ziet er ook nog eens heel mooi uit en is gemaakt van fijn dik karton. Dit spel ging dus mee naar huis en zou dat ook zijn gegaan als het niet de naam van onze vorige viervoeter had gehad.
En dan zijn wel al weer aangekomen bij het laatste spel op deze lijst: Spectacular. Ik had van te voren hoge verwachtingen van dit spel en was dan ook blij dat we op de laatste dag aan konden schuiven voor een potje bij een groepje Duitsers. Maar die lol verging me snel: wat een slome slakken en zeurpieten waren dat. In Spectacular ga je een dierentuin aanleggen. Je hebt een eigen bordje met tegels en dobbelstenen die je daarvoor kan gebruiken en daarnaast worden er bordjes doorgegeven waar ook tegels en dobbelstenen op liggen waar je er ook een van krijgt (een soort draften). Je probeert verschillende dingen te realiseren bij het bouwen, zoals zoveel mogelijk verschillend dieren en het bouwen van uitkijkpunten op verschillende punten in het park.
Ik denk dat Spectacular best een leuk spelletje is, maar door de vervelende medespelers vond ik er maar weinig aan. Ze hadden er moeite mee om de regels te snappen en bleven dus tig keer naar de bekende weg vragen waarna ze nog steeds fouten maakten. En dat in een super sloom tempo. We speelden dit op zaterdag en na twee dagen Spiel ben ik ook een beetje moe en heb ik dus minder geduld. Ik zat dus de hele tijd in mijn hoofd te foeteren op al die vragen en het slome tempo en dat maakt een spelletje niet leuker. Als je Spectacular in een beetje vlot tempo speelt, dan is het vast best een leuk puzzelspelletje waarin je hoopt de juiste combinaties van tegels en dobbelstenen te krijgen om een goed scorende dierentuin op te leveren. Het spel was dan ook al bijna uitverkocht op de beurs, wat toch een teken is dat veel mensen er plezier aan beleefd hebben. Ik zou het spel graag nog eens met fijne medespelers willen doen. Maar ik was na deze negatieve ervaring niet bereid daar de portemonnee voor te trekken en heb het spel dus niet meegenomen.
En daarmee ben ik aan het eind gekomen van de stapel spellen die ik op en rond Spiel voor het eerst deed. Ik heb nog lang niet al mijn aankopen gedaan en veel mensen om me heen hebben ook nog spellen gekocht. Ik verwacht in de komende weken dan ook nog flink wat nieuwe spellen te spelen. Als je wilt weten hoe ik die vind, dan moet je vooral mijn maandoverzichtjes in de gaten houden, dan komen ze vanzelf voorbij.