Met 42 spelletjes was februari voor mij zeker geen slechte maand. Een weekje Schotland en vooral de daarbij behorende bootovertocht waarop je toch wat moet doen, hielp daar vast bij. Het aantal gespeelde nieuwe spellen was overigens maar beperkt. Het waren er drie. Over Lumicora heb ik inmiddels in recensievorm mijn ervaringen gedeeld. De andere twee zijn al wat langer geleden uitgebracht:

Kwakzalvers van Kakelenburg: Het duel is de tweepersoonsversie van de Kwakzalvers van Kakelenburg. Aangezien ik de meeste spellen met zijn tweeën speel, was ik hier wel benieuwd naar. Overigens is de originele versie naar mijn mening prima met zijn tweeën te spelen. In dit nieuwe duel trek je ook weer de ingrediënten uit een buidel en heb je wat geluk nodig om de juiste ingrediënten te pakken en niet die vervelende knalerwten. Het grappige is dat voor de knalerwten nu een apart spoor is weggelegd en dat je wat meer mogelijkheden hebt om het exploderen van je ketel te voorkomen. Wat volgt is een soort touwtrekwedstrijd om patiënten. Soms gaat dat vlot, maar het kan ook heel lang heen en weer gaan. Het is een duel dat ik plezierig vond om te spelen. Deze versie speelt niet persé sneller dan het origineel, maar komt wel in een meer compacte doos.

Ook Ticket to Ride – Frankrijk deed ik voor het eerst. Dit was mijn leukste nieuwe spel van de maand. Dat wil wat zeggen, want ik ben ook wel een beetje Ticket to Ride moe. Het is dat mijn oudste zoon vrijwel niets anders wil spelen en zo kwam ook deze Franse versie bij ons op tafel. Dat was niet zo erg als ik dacht. Het bijzondere aan deze Ticket to Ride is dat je pas als tweede stap je treintjes kan neerleggen. Eerst moet je de rails aanleggen waarmee je tegelijk ook de kleur van de route bepaalt. Het spel wordt daardoor nog een stuk tactischer en ook meer gemeen. Je geeft eigenlijk al wat voorinformatie weg aan je medespelers over waar je belangen liggen. Tenzij je bluft natuurlijk. Ook zorgt het leggen van rails er op meerdere plekken voor dat andere verbindingen niet meer gelegd kunnen worden. Dat maakt deze versie nog een stuk interactiever en in mijn ogen interessanter. Die komt vaker op tafel, naast mijn favorieten United Kingdom en Pennsylvania. Ik heb overigens de andere zijde van het spelbord met Het Wilde Westen nog niet gedaan.

BG Stats is voor mij al een jarenlange kompaan bij het spelen van spellen. Dagmar schreef hier recent een stukje over. Ik kan haar vraag “BG-Stats, moet je het willen weten?” met een volmondig ja beantwoorden. Ik spel daarbij niet alle statistieken uit, maar vind het wel leuk om te weten wat ik zo per maand en per jaar speel. Ook handig is om te weten welke spellen alweer te lang op de plank liggen. Ik merk ook dat veel vrienden en familie het leuk vinden om even naar hun eigen statistieken te kijken.
Ik heb daarnaast bewondering voor de vele updates die de makers (Eerko en Suzan) uitbrengen. Ze maken de app daarmee steeds meer veelzijdig. Zo ontdekte ik pas vrij laat de scoresheets en die zijn echt handig. Er is daarnaast nog veel meer te ontdekken. Als eerbetoon zal ik dit blog steeds afsluiten met een overzicht van mijn hoofdstatistieken van de afgelopen maand.