De kwakzalvers van Kakelenburg: Het duel

Een paar jaar geleden brak de Duitse spelauteur Wolfgang Warsch ineens door met een paar spellen die in korte tijd erg populair werden. Clever is waarschijnlijk zijn bekendste spel, maar onder liefhebbers is ‘bagbuilder’ Kwakzalvers van Kakelenburg misschien nog wel iets populairder. En hoe gaat dat met populaire spellen? Precies, daar komt vaak een tweepersoonsversie van, doorgaans met ‘duel’ in de titel.

Het basisprincipe van Kwakzalvers Duel is hetzelfde als van het origineel. Beide spelers grabbelen ingrediënten uit hun zakje om een mooie toverdrank samen te stellen. Maar als je teveel knalerwten in je fles hebt zitten ontploft het zaakje. En omdat je geen vuurwerkshow organiseert, is dat geen goed nieuws.

Het belangrijkste verschil is dat je nu niet strijdt om punten. Beide spelers hebben een kraampje in de straatjes van Kakelenburg, op enige afstand van het centrale plein (de kwakzalvers in kwestie zijn blijkbaar geen vroege vogels). Op dat plein staan verschillende patiënten op zoek naar een elixer om hen van hun kwalen af te helpen.

Om beurten brouwen de spelers er iets moois van, en afhankelijk van de inhoud van je fles doet de voorste patiënt een aantal stappen jouw kant op. Als de patiënt jouw kraam bereikt, is de deal gesloten en dient de volgende patiënt zich aan.

Sommige ingrediënten leveren goud op (de kwakzalvers verdienen blijkbaar bij als alchemisten), waarmee je nieuwe ingrediënten kunt kopen. Die geven je extra voordeeltjes, wat de patiënten meer in beweging zet. Maar je tegenstander doet dat ook, dus de patiënten rennen steeds harder heen en weer tussen jullie kraampjes tot ze uiteindelijk voor de bijl gaan.

Het spel eindigt zodra iemand zes patiënten heeft behandeld, of na afloop van de zevende ronde. In dat geval wint de speler die de meeste patiënten heeft verwelkomd.

…en de waardering

Het originele Kwakzalvers speelt al uitstekend met twee spelers, dus ik was een beetje sceptisch bij deze versie. Hebben we dat echt nodig? Maar al na een potje was ik om: dit is een hele leuke variant op het Kwakzalverprincipe. Opnieuw is het een leuke strategische puzzel wat nu de beste mix van ingrediënten, aangevuld met een tactisch getouwtrek om de weifelende patiënten, waarbij de patiënten steeds sneller heen en weer slingeren.

Wat ook gebleven is, is de geluksfactor. Als je Kwakzalvers niks vond omdat het grabbelen in de zak je te veel aan de grillen van het lot overleverde, dan gaat het duel je ook niet overtuigen. Maar als je Kwakzalvers leuk genoeg vond om de uitbreidingen aan te schaffen en het vaak met twee speelt, dan ga je gegarandeerd veel plezier beleven aan deze nieuwe versie. En opnieuw geldt: pas er op dat je niet ontploft!