Geplaatst door In de eerste maand van het nieuwe jaar speelde ik slechts vier nieuwe spellen, toch een stuk minder dan de maanden hiervoor. Een vijfde spel was niet nieuw, maar omdat het al zo lang geleden was dat ik Brug naar de hemel speelde (bijna veertien jaar) leek het wel bijna zo. Behalve het draaien van een kaart om te bepalen wie welke inkomsten krijgt kende ik nog, voor de rest was het compleet weggezakt. Een voordeel van ouder worden, zullen we maar zeggen.
Het leukste nieuwe spel van januari was ook het eenvoudigste. Mada is een spel van de Zwitserse uitgever Helvetiq, in de reeks doosjes die in formaat en vormgeving wel wat aan de spellen van Oink Games doen denken. Die zijn meestal ook vrij eenvoudig, net als Mada. In dit spel moet je steeds hogere kaarten uit je hand spelen totdat je niet verder kunt. Je mag een gokje wagen door de bovenste kaart van de stapel te spelen, maar als die niet hoog genoeg is ben je af en scoren alle andere spelers hun hoogste kaart. Hoge kaarten zijn meer punten waard: je wilt dus graag hoog zitten als iemand anders af is, maar als je te snel omhoog gaat ben jij misschien wel die speler. Met nog wat speciale actiekaarten en regels is het nog wat subtieler dan dat, maar ik vond dit een lekker tussendoortje.
Mada speelde ik met Roger, die ook onlangs Ahau: Rulers of Yucata had aangeschaft. Daar valt veel over te zeggen, maar niet dat het een lekker tussendoortje is. Samen ploegden we ons door de regels, die zelfs halverwege het spel nog steeds vaag, tegenintuïtief en vooral ingewikkeld waren. Pas tegen het einde begon het op zijn plaats te vallen en begrepen we een beetje wat we aan het doen waren. Kort gezegd: mannetjes op het bord plaatsen, grondstoffen verzamelen en bouwen aan je piramide. Roger was nog minder te spreken over dit bijzonder spel dan ik. Aan de andere kant het ook wel iets intrigerends. Voor nog een potje ben ik waarschijnlijk wel te porren.
Nu ik in Amersfoort woon is het ineens een stuk makkelijker om naar de Ducosimbeurs te gaan. Ik had die zaterdagochtend een uurtje over, en daarin kon ik toch twee leuke spellen bij de stand van Geronimo doen. Akropolis kende ik al (en beviel opnieuw uitstekend), Karak Goblin was nieuw voor me. De naam zei me wel iets, maar ik meende dat het een kleine uitbreiding van het bordspel was. Maar behalve thema en illustraties heeft het weinig met tegellegspel annex kerkerkruiper te maken. Karak Goblin is een deckbuilder, waarbij je deck groeit met de monsters die je verslaat. Die leveren namelijk een nieuwe kaart of permanent voordeel op. Op voorhand weet je nooit precies wat het zal zijn. Het spelen van de kaarten is wel ingenieus gedaan. Kaarten zijn er in vier kleuren, en op iedere kaart staat welke kleur je hierna mag spelen. Sterke kaarten beperken je keuzes, met zwakke kaarten mag je iedere kleur nog spelen. Uiteindelijk is het doel (uiteraard) het verslaan van de eindbaas. Daarvoor moet je eerst wel diep genoeg in de kerker afdalen. Het is verleidelijk om nog wat langer op de tussenverdiepingen te blijven hangen om extra beloningen op te strijken, maar kijk dan niet verrast op als een andere speler er met de winst vandoor gaat.
In de lokale spellenwinkel speelde ik nog Point City. Point Salad vond ik wel aardig maar niet heel bijzonder, en dit zou een net wat uitdagender versie zijn. Zoals Dagmar al opmerkte heeft Point City ook wel iets van Splendor: veel gebouwen die je maakt leveren een permanente korting op andere gebouwen. Ook uit Hadara kende ik dat spelidee. Maar uiteindelijk tellen de punten, en je moet er wel voor zorgen dat je ook die gebouwen neemt. Een lange voorbereiding naar grote klappers aan het einde is niet zonder risico, want het spel kan voorbij zijn voordat je het weet. In ieder geval voordat ik het zelf wist, want net toen ik op gang dacht te komen was alles alweer voorbij. Het was best plezierig om te doen, maar ik denk niet dat deze in mijn spellenkast zal belanden.