Geplaatst door Maart was weer een mooie spellenmaand. Qua aantallen was het met 56 potjes vrij doorsnee, maar daar zaten wel negen nieuwe spellen tussen. Met de meeste daarvan heb ik me prima vermaakt. Echte uitschieters zaten daar niet bij, dus kan ik eens experimenten met het leukste nieuwe spel.
Want dan ga ik voor Hitster Bingo. Aan de rage die Hitster heet, kan niemand die wel eens een spelletje doet ontsnappen. Ook al vind je het zelf niks, de kans is groot dat je het al eens gespeeld hebt met familie of vrienden die minder vaak spelletjes doen. En zoals dat gaat, komen er van zo’n succesformule al snel varianten en uitbreidingen. De meeste daarvan zijn meer van hetzelfde, Hitster Bingo pakt het iets anders aan. Nog steeds zijn het kaartjes met aan de ene kant naam, artiest en jaartal van het liedje en aan de andere kant een QR-code. Maar nu leg je geen tijdlijn voor je neer, maar moet iedereen bij een liedje dezelfde vraag beantwoorden. De precieze vraag verschilt per ronde en gaat altijd over jaartal, titel of artiest. Als je het goed hebt, vink je een vakje op je bingokaart aan in de kleur van de categorie en je wint als je een rij of kolom vol hebt: bingo!
Je kunt de kaartjes van Hitster Bingo ook gebruiken voor het normale Hitster en vice versa, maar de verschillende vragen geven het spel net wat meer variatie en uitdaging. Dit is een onverbiddelijke kooptip voor iedere muziekliefhebber.
De andere nieuwe spellen, in alfabetische volgorde:
Agent Avenue is een grappig blufspelletje voor twee spelers en een mooie vormgeving. Om beurten geven de spelers elkaar de keuze uit twee kaarten, waarvan er eentje dicht ligt. Daarna zet iedere speler zijn pion vooruit op een parcours rondom het spelbord. Je wint zodra je je tegenstander inhaalt. Agent Avenue draait vooral om het blufaspect en het zo proberen te krijgen dat wat je tegenstander ook kiest, jij profiteert. Dit blijf je geen tientallen keren spelen, maar als tussendoortje op zijn tijd is het niet verkeerd.
Finspan is het nieuwe lid van de Wingspanfamilie. Zonder grondstoffen, persoonlijke bonuskaarten en variabele doelen is het wat gestroomlijnder dan Wingspan. Omdat je hand met kaarten veel groter is, is het niet per se overzichtelijker. Bij Wingspan is het ook wel makkelijk dat je meestal maar twee of drie kaarten in je hand hebt, daar kun je je dan mooi op focussen. In mijn potje Finspan had ik er regelmatig tien of meer, en dan is het iedere keer opnieuw puzzelen welke kaart nu het handigst is om te spelen. Kortom, leuk om eens te doen, maar tenzij je Wingspan helemaal stuk gespeeld hebt en aan wat variatie toe bent, kun je dit rustig laten liggen.
Roger schreef al een enthousiaste recensie van Flip 7, en die kan ik helemaal onderschrijven. Dit is een geinig gokspelletje, een beetje zoals Can’t Stop. Met een extra dosis leedvermaak. Want hoe is het toch mogelijk dat ik er iedere keer uit vlieg met een 2 of 3?
Koning Koelkast had ik al eens in winkels zien liggen, maar nooit gespeeld. Degene die het uitlegde omschreef het als een soort Beverbende en dat vond ik wel treffend. Ook hier heb je dichte kaarten voor je liggen, waarvan je moet onthouden wat erop staat. Maar je kent niet al je kaarten, dus je moet eerst zien te achterhalen wat die zijn. Met wat actiekaarten en onthouden ontstaat zo een chaotisch spelletje dat waarschijnlijk vooral leuk is met kinderen. Niet per se slecht, maar heel enthousiast over dit soort spellen word ik nooit.
Roger is een echte Luciani-groupie en liet de kans om Ratten van Wistar te spelen niet aan zich voorbij gaan. De hand van de meastro is duidelijk herkenbaar, want ook Ratten van Wistar zit weer vol met ditjes, datjes, toeters, bellen en andere mogelijkheden. Op zijn tijd ben ik daar best voor in en ik vond Ratten van Wistar geen straf om te spelen. Met alle subsystemen is het lastig om het overzicht te bewaren en dan is het spel ook nog eens best restrictief. Je kunt niet zo maar doen wat je wilt. Wel iets voor echte fans, lijkt me.
Ik ben de tel een beetje kwijtgeraakt over het aantal spellen in het X van de Y-universum van Shem Phillips, maar dit is weer iets met Vikingen. Scheepsbouwers van de Noordzee is een vrij solitair spel waarin de spelers in verschillende rondes kaarten doorgeven om daarna van alles met die kaarten te doen. Afleggen voor eenmalige inkomsten, spelen voor punten of inkomsten, of activeren voor leuke effecten. Denk aan It’s a Wonderful World met meer gedoe en minder interactie. Opnieuw best aardig voor een paar keer, maar voor blijvend speelplezier geef ik toch de voorkeur aan wat meer elegante spellen.
Buiten de wereld van spellengekken bestaat er ook eentje van de gelegenheidsspelers die vooral veel toegankelijke spellen doen zoals Hitster en allerhande (kaart)spellen zoals Phase 10 en Keezen. Skyjo is ook zo’n spel, maar wel een die spellengekken ook zou kunnen bekoren. Iedereen heeft twaalf dichte kaarten voor zich, waarvan je er twee omdraait. Elke beurt trek je een kaart, en mag je kiezen of je die omwisselt met een kaart uit jouw verzameling, of dat je hem aflegt en een dichte kaart opendraait. Heb je een kolom van drie dezelfde kaarten, dan mag je die allemaal afleggen. Uiteindelijk is het de bedoeling om een zo laag mogelijk totaalscore voor je te hebben liggen. Het doet wel een beetje denken aan Koning Koelkast voor gevorderden, maar dan met minder chaos en wel echt veel leuker. Dit lijkt me een ideaal spelletje voor op vakantie als je niet teveel na wilt denken, maar toch wel een beetje uitdaging zoekt. Ik ben er alleen nog niet uit of je dit uitspreekt als “skai-djoo” of als “skie-joo”.
Tea for 2 kocht ik in de kerstperiode in de aanbieding, tegen de aanbeveling van Dagmar in. Pas nu kwam het op tafel, en ik weet niet of dat nog veel vaker gaat gebeuren. Dit is eigenlijk het klassieke oorlogje met een deckbouwelement. In potentie een interessant idee, maar in mijn potjes kwam het toch vaak neer op geluk. Als je de flamingo bezit die een gelijke stand in jouw voordeel beslist kun je met een wat ongelukkige verdeling je tegenstander snel op een onoverbrugbare afstand zetten en dan is de lol er snel af. Jammer, want het spel is werkelijk schitterend vormgegeven.
.
.
In navolging van Roger sluit ik ook af met de Stats-o-graphic van BG Stats. Een hele leuke manier om de speelstatistiekjes in beeld te brengen. Jammer genoeg lukte het me niet om het aantal dagen op 31 te krijgen.