Imperial Settlers

Mijn bordspellenavontuur begon lang geleden met het Kolonisten van Catan kaartspel dat ik van mijn beste vriendin kreeg. Na één potje spelen waren Niek en ik hooked en volgden er nog vele potjes en al snel ook heel veel andere spellen. Ik heb recent het Kolonisten van Catan kaartspel weer eens gespeeld en dat beviel niet echt goed, het spel heeft helaas zijn glans verloren en voelt behoorlijk gedateerd aan. Toen ik recent Imperial Settlers voor het eerst speelde, vond ik tot mijn verrassing echter de vibe van het goede oude Kolonisten van Catan kaartspel terug, maar dan in een eigentijds jasje.

In Imperial Settlers zijn de spelers namelijk wederom kolonisten (Romeinen, Egyptenaren, Barbaren en Japanners) die een nieuw gebied hebben ontdekt. Ook dit gebied is goed voorzien van nuttige grondstoffen die de kolonisten gebruiken om er gebouwen mee te bouwen die op hun beurt weer allemaal nieuwe mogelijkheden introduceren.  De kolonisten doen niet aan vreedzaam samenleven, maar vallen elkaar regelmatig aan voor wat goede oorlogsbuit.

Het spel duurt vijf rondes lang en iedere ronde bestaat uit verschillende fases. Aan het begin van elke ronde krijgen alle spelers wat grondstoffen, arbeiders en handkaarten op basis van wat ze tot dan toe in het spel gebouwd en gedaan hebben.

In de volgende fase mogen de spelers om de beurt acties uitvoeren. Zo kun je bijvoorbeeld een kaart uit je hand bouwen door er de juiste combinatie van grondstoffen voor af te leggen. Productiegebouwen leveren je bijvoorbeeld grondstoffen op. Naast productiegebouwen heb je ook actiegebouwen die je in je beurt kan activeren. Met dit soort gebouwen kan je bijvoorbeeld soms bepaalde zaken tegen elkaar ruilen (bijvoorbeeld een bepaalde combinatie van grondstoffen tegen punten). Maar er zijn ook actie-gebouwen waarmee je de tegenstanders kan pesten (bijvoorbeeld door hun gebouwen af te breken of hun acties te gebruiken). En ten slotte zijn er nog voordeel-kaarten die je (het woord zegt het al), voordeeltjes opleveren, bijvoorbeeld doordat je punten krijgt als je een bepaald soort gebouw bouwt. 

In de actiefase kun je ook tegen inlevering van zogenaamde plunderfiches (die je bijvoorbeeld via de productie- en actiegebouwen kan krijgen) aan het plunderen gaan. Je kunt daarbij kiezen of je handkaarten van jezelf plundert of gebouwen van de tegenstanders. Als je je eigen kaarten plundert, dan lever je één fiche in en krijg je de plunderbuit die op die kaart staat afgebeeld (bijvoorbeeld goederen, kaarten of punten). Maar als je de gebouwen van de andere spelers plundert, al moet je daar wel twee plunderfiches (en soms zelfs drie) voor meenemen. Dat het er daarbij niet zachtzinnig aan toe gaat blijkt wel uit het feit dat het gebouw dat je plundert wordt afgebroken. Er blijft nog net een houtje achter voor de eigenaar.

Én er blijft een leeg fundament over nadat een gebouw van een ander is geplunderd. En dat is dan wel weer fijn. Je hebt namelijk twee soorten kaarten: algemene kaarten en kaarten die specifiek horen bij het volk waar je mee speelt. Veel van de gebouwen die bij een volk horen kun je niet zo maar bouwen, maar daar heb je eerst een fundament voor nodig. Die kun je zelf maken door een bestaand gebouw af te breken en zo een fundament te creëren. Maar als iemand anders een gebouw van je geplunderd heeft, dan heb je dus ook zo’n fundament én nog dat ene houtje als bonus. Soms is het dus niet zo erg als het klinkt als een gebouw van je geplunderd wordt.

Tijdens het spel verzamel je al het een en ander aan punten, bijvoorbeeld via acties of plunderbuit. Aan het eind van het spel tel je daar nog de puntenwaarde van je gebouwen bij op (één punt voor een algemeen gebouw en twee punten voor een volk-gebouw). Wie de meeste punten heeft, wint het spel.

…en de waardering

Zoals ik in mijn introductie al schreef, doet Imperial Settlers me heel erg aan het Kolonisten van Catan kaartspel denken. Het tempo is er alleen flink in opgeschroefd waardoor je voor je gevoel meteen ter zake komt. Waar je in het kaartspel soms een paar beurten moet wachten tot je voldoende grondstoffen hebt om weer eens iets te bouwen (en hoopt dat tussendoor de rover niet toeslaat), krijg je hier aan het begin van elke ronde meteen alles waar je recht op hebt en kan je daarna lekker gaan bouwen, activeren en plunderen. De beurten gaan heerlijk vlot en dus ben je in no time weer aan de beurt.

Met slim spel kun je mooie combo’s maken waardoor je steeds meer krijgt en steeds meer kunt. Elk volk heeft daarbij zijn eigen voordelen die je slim moet proberen in te zetten. Voor de Barbaren is het bijvoorbeeld makkelijker om aan arbeiders te komen, terwijl de Egyptenaren relatief makkelijk aan goud komen.

Imperial Settlers is al flink wat jaartjes op de markt, maar had nog nooit mijn pad gekuist. Ik ben heel blij dat daar verandering is gekomen. Wat een ontzettend leuk spel! Het speelt echt heerlijk vlot en het is leuk om op zoek te gaan naar de manieren waarop je de verschillende kaarten zo goed mogelijk kan combineren. Elk volk speelt bovendien net even anders waardoor je je spel moet aanpassen aan met wie je speelt. Sommige volken zijn wel lastiger om mee te spelen (en dus om mee te winnen) dan de anderen. Uiteindelijk schijnen de volken echter goed gebalanceerd te zijn, je moet alleen even ontdekken hoe je met ze moet spelen. En dat is een uitdaging waar ik wel zin in heb! En als ik daar klaar mee ben, zijn er ook al verschillende uitbreidingen met o.a. nieuwe volken voor dit spel beschikbaar.