Knarr

Vikingen spreken al eeuwen tot de verbeelding, maar hun PR is de laatste jaren sterk verbeterd. Het standaardbeeld was toch dat van de bloeddorstige plunderaar, maar mede dankzij de noeste inzet van historici is dat beeld gekanteld. Zo waren de Vikingen ook avontuurlijke handelaren, die overal in Europa en omgeving opdoken in hun kenmerkende handelsschepen: de knarrs.

In het gelijknamige spel kiezen de spelers elk in hun eigen knarr het ruime sop om nieuwe gebieden te ontdekken om daarmee handel te drijven. Daarvoor moet je wel eerst een geschikte bemanning werven.

In je beurt heb je keuze uit twee acties: het spelen van een bemanningskaart of het ontdekken van een locatie. Speel je een kaart, dan krijg je de bonus van de kaart en die van alle kaarten die je in dezelfde kleur al gespeeld hebt. Dat kunnen punten zijn, maar ook reputatie, jokers of halsbanden. Wil je een locatie ontdekken dan moet je juist eerder gespeelde kaarten inleveren. Je kunt daar ook jokers voor gebruiken, die zo erg prettig zijn om te verzamelen.

Met halsbanden kun je handel drijven met de locaties die je hebt verkend. Ook daarvoor krijg je weer punten en andere bonussen. Het spel eindigt na afloop van de ronde waarin iemand veertig punten of meer heeft verzameld, waarna de speler met de meeste punten wint.

…en de waardering

Knarr is een heerlijk verzamelspel dat lekker wegspeelt. In het eenvoudige speelverloop (grondstoffen verzamelen of punten pakken) doet het me sterk denken aan spellen als Splendor en Century: De specerijenroute. Dat zijn niet de minste voorgangers, maar Knarr doet er op geen enkele manier voor onder. Dat komt vooral doordat de afweging veel lastiger is. Bij die andere twee spellen pak je de punten zodra je genoeg grondstoffen hebt, maar hier doet het inleveren van kaarten ook pijn. Want hoe meer kaarten je van een kleur hebt, des te profijtelijker het wordt om kaarten van die kleur te blijven spelen. Ze inleveren om een locatie te ontdekken voelt dan alsof je weer op nul moet beginnen. Maar ja, juist die locaties leveren in een klap veel punten op. En als dat niet voldoende reden is zijn er altijd wel medespelers die ook op die locatie azen.

Waar Knarr het zeker wint van Splendor en Century is de vormgeving. Schilderachtige locatiekaarten en fraaie langwerpige bemanningskaarten in Art Decostijl maken dit spel een lust voor het oog, wat in familiespellen misschien nog wel iets belangrijker is dan spellen voor experts. Die vinden Knarr misschien wat te simpel, persoonlijk vind ik de combinatie van uiterlijk vertoon en het soepele spelverloop onweerstaanbaar.