Lotus

Het spel …

Lotus valt in de categorie der denkspellen. Strategische spellen waarin het toeval geen enkele rol speelt, en meestal bedoeld voor twee personen. Hoewel je Lotus met meer kunt spelen, is het ook geschikt voor twee spelers.

Iedereen begint het spel met zes stenen, die worden verdeeld in stapels van een, twee, en drie stenen. Als je met z’n tweeën speelt, komt er nog een stapel van vier bij. De spelers proberen hun stenen als eerste voorbij de finish te brengen. Iedere beurt mag je een steen een aantal stappen verzetten gelijk aan de hoogte van de stapel waarop de steen staat. Alleen stenen bovenop een stapel mogen verplaatst worden. Als al je stenen bedekt zijn door stenen van de tegenstander(s), dan mag je een van hun stenen verplaatsen om je eigen vrij te maken. Vooral op de plekken vlak bij het einde moet je zorgen dat er geen stenen op de jouwe worden geplaatst, want dan ga je geheid verliezen. Halverwege de start en de finish bevindt zich nog een trampolineveld. Als een steen hierop terecht komt, moet je hem nog eens zoveel zetten verplaatsen. Erg handig om aan de concurrentie te ontkomen.

… en de waardering

Zelf houd ik niet zo van dit soort spellen. Ik heb in mijn hele leven bijvoorbeeld misschien tien keer geschaakt, en dat vind ik voorlopig genoeg. Een belangrijk bezwaar bij schaken vind ik dat je bij de eerste paar zetten meestal wel kunt zien wie er gaat winnen, en dat partijtjes schaak -in mijn ogen althans- nooit gezellig zijn. Nu is Lotus een veel recenter spel en dus niet zo stuk geanalyseerd als schaken. Toch kan al snel duidelijk zijn wie wint. Als namelijk vlak voor het einde een steen gevangen raakt, is het voor die speler zo goed als onmogelijk om nog te winnen. De speler die begint, heeft hierop de meeste kans, omdat de rest de achtervolging in kan zetten. Je moet dan hopen op een fout van de tegenstander(s) om nog te winnen. Dit is bijzonder flauw en frustrerend, en komt de gezelligheid niet ten goede. Misschien ben ik te bevooroordeeld ten opzichte van dit soort spellen, maar een hoge waardering kan ik het niet geven. Als ik al een denkspel doe, dan liever bijvoorbeeld Kendo.

De bekende zin: ‘Wit begint, zwart wint’ is zeker op dit spel van toepassing. Wat een kutspel. Zodra je een steen vlak bij de finish hebt staan, gaat je concurrentie boven op je zitten en kan je rustig afwachten tot het einde. Het spel is dan al verloren.