In februari kwam er 43 keer een spel op tafel en meer dan de helft was dat mijn nieuwe game-crush Gizmos. Wat een heerlijk spel is dat. Niek en ik spelen in een klein half uurtje in hoog tempo een potje weg en bijna altijd volgt daarna nog een tweede potje. Gizmos komt langzaam op gang, maar krijgt steeds meer vaart en als alle stukjes op het eind in elkaar vallen dan eindigt het met een knal. Ik heb er nog geen genoeg van gekregen.
Het enige andere spel dat ik voor het eerst deed was Planet B. Peter Hein was er zo enthousiast over dat nadat Niek de recensie had gelezen hij aan mij vroeg of wij dat spel ook hadden en of we het een keer konden spelen. Het antwoord daarop was twee keer ja en dus dook ik in de spelregels. Daar had ik nog best een kluif aan, maar toen we het gingen spelen viel alles steeds meer op zijn plaats. Het spel duurde wel behoorlijk lang, maar net toen ik het gevoel had dat het spel maar door bleef gaan, wisten we toch het einde te triggeren en kwam dat weer net sneller dan me lief was. Planet B kan je prima met zijn tweeën spelen (dankzij een fictieve derde spelers die mee doet met de verkiezingen), maar ik denk dat het leuker is als je een vollere bezetting hebt. Ik hoop dus nog een keer op een herkansing.