Geplaatst door Ik kan niet anders dan zeggen dat november een hele fijne spellenmaand was. Hij begon al goed met mijn verjaardag (natuurlijk kreeg ik spellen cadeau) en het Spellenspektakel. En de maand eindigde met een spellenavond op kantoor en een spellendagje bij Spellenpret. En daar tussen in kwamen thuis heel veel spellen op tafel. De teller eindigde deze maand op 53 potjes. Tussen deze spellen zaten tien nieuwe spellen. Ik heb mijn ervaringen met Sky Team, What the Fog?!, Panda en Forever Home al gedeeld in het verslag van mijn bezoek aan het spellenspektakel en over Keer op Keer Deluxe schreef ik al een recensie. Op deze spellen ga ik dus niet verder in in dit blogje.
Het eerste spel dat ik nog te bespreken heb is ook meteen het leukste nieuwe spel van deze maand: Fishing Dit is een slagenspel van Friedemann Friese. Aan het begin van het spel zijn alleen de gewone kaarten in lage waardes in het spel. Daarmee speel je een standaard slagenspel: iemand komt uit, je moet kleur volgen als je kan, de hoogste kaart wint. Elke kaart die je wint is een punt. Maar de kaarten die je wint, zijn ook meteen de kaarten waarmee je in de volgende ronde(s) speelt. Tenzij je trekstapel niet groot genoeg is, dan mag je je hand namelijk aanvullen van een speciale stapel waarin de kaarten steeds beter worden. Zo komen er steeds hogere kaarten in het spel van de gewone kleuren, maar krijg je op een gegeven moment ook troeven en kaarten met speciale eigenschappen waarmee je leuke dingen kan doen. Na acht rondes is het spel klaar en wie dan de meeste punten heeft gewonnen wint.
Het blijft bijzonder hoeveel verschillende slagenspellen er zijn en dat er dan toch nog steeds nieuwe verschijnen. De twist die het genre in Fishing krijgt vind ik erg leuk gevonden en levert een interessant en zelfs beetje thematisch spelletje op waarbij je soms een slag die je kan halen toch maar laat lopen omdat je liever je hand aanvult van de speciale stapel om dan (hopelijk) later een nog dikkere slag te slaan. Ik heb nog niet uitgedokterd wanneer je moet toeslaan en wanneer je moet duiken, maar dat maakt dit spelletje zo leuk.
De Magische Dwerg is de opvolger van Magische Berg. Magische Berg is een bordspel en De Magische Dwerg een kaartspel en in beide spellen moet je kindjes in veiligheid brengen en beschermen tegen de heksen. In De Magische Dwerg leg je centraal op tafel een bordje met daarop gekleurde vakjes (de lichtjes die de kinderen moeten volgen). Aan het begin van het spel zet je een aantal kindjes en heksen bovenaan het spoor neer. Als je aan de beurt bent dan mag je uit twee kaarten kiezen waarop staat of je een kindje of een heks naar een lichtje van een bepaalde kleur mag verplaatsen. Het helpt dan als er al figuren op een veld met hetzelfde kleur lichtje staan, want die mag je overslaan. Je moet proberen om de heksen langzaam te laten gaan en de kindjes snel zodat de kindjes als eerste beneden zijn. Je kan het spel ook nog in twee teams spelen waarbij het ene team de kindjes naar beneden probeert te krijgen en het andere team de heksen.
De Magische Dwerg is een leuk uitziend kaartspelletje voor jonge kinderen. Het ligt voor oudere kinderen voor de hand welke kaart je moet kiezen, maar dat moet je dan wel net even zien. Voor jonge kinderen is het een leuke uitdaging om dat zelf te ontdekken. Je hebt er ook nog een beetje gelukt bij nodig, dus zelfs als je het goed speelt, kan het een keertje mis gaan. Een potje is in ieder geval zo gespeeld dus je hebt altijd genoeg tijd voor herkansing als het een keer mis gaat.
Grijpgrage Gieren is een kaartspelletje uit 1988 van Alex Randolph dat al onder veel verschillende namen uitgegeven is geweest. Ik speelde lang geleden al eens een Duitse versie met de naam Hol’s der Geier en in Nederland is het eerder te koop geweest als Drommels, nog aan toe!, Pas op voor de Gier en Stop de Gier. Grijpgrage Gieren duurt vijftien rondes en in iedere ronde wordt er een kaart geveild. De waardes van de te veilen kaarten variëren van min vijf tot plus tien. En de spelers hebben allemaal een identieke set biedkaarten die varieert van één tot en met vijftien. De te veilen kaarten worden geschud en iedere ronde wordt er één opengedraaid die geveild wordt en vervolgens biedt iedereen één kaart. Kaarten die pluspunten opleveren gaan naar de hoogste bieder, kaarten die minpunten opleveren naar de laagste bieder. Als meerdere spelers het hoogste (laagste) bod hebben neergelegd, dan wint het op één na hoogste (laagste) bod. En wie na vijftien rondes de meeste punten heeft, wint het spel.
Grijpgrage Gieren is een kaartspel zoals ik ze graag zie: super simpele regels maar toch een leuk en spannend spelletje. Je moet bepalen wanneer je zelf je beste kaarten speelt, maar dat doe je niet in isolement. Durf je bijvoorbeeld je vijftien te bieden voor de hoogste kaart in het spel of denk je dat andere spelers dat ook doen en biedt je daarom maar je veertien. Maar als iedereen zo denkt, dan moet je juist wel je vijftien bieden. Met hoe meer spelers je bent, hoe chaotischer en daardoor leuker dit wordt.
In The Lord of The Rings: Duel for Middle Earth wordt het populaire spelsysteem uit 7 Wonders Duel hergebruikt, maar dan in een Lord of the Rings jasje. In dit spel speelt de ene speler met de Good Guys (the Fellowship) en de ander met de Bad Guys (Sauron en zijn troepen). Beide kanten proberen bepaalde doelen te behalen door het spelen van de juiste kaarten. Je kiest uit dakpansgewijs gestapelde kaarten waarbij je altijd alleen maar de onderste kaarten kan pakken. Sommige kaarten liggen open en andere dicht (ze worden opengedraaid zodra ze op de onderste rij liggen) en door het kiezen van een kaart speel je dus vaak kaarten vrij waar de andere speler dan weer uit mag kiezen. Je keuze beïnvloed dus heel direct wat de ander kan doen. En daarbij moet je goed opletten dat er meerdere manieren om te winnen en dus ook verliezen zijn. Dat levert interessante dilemma’s op voor wat je moet pakken.
Ik heb niet zo veel met het oudheid-thema van 7 Wonders. Het Lord of the Rings thema spreekt me al veel meer aan. Het spel ziet er ook echt mooi uit. Het spelsysteem is degelijk en levert weer een prima uitdaging op. Het is echt lastig om de balans te zoeken tussen zelf naar een doel toewerken en tegelijkertijd voorkomen dat de andere speler wint op een van de andere vlakken. Dit levert een interessante strijd op.
Het laatste nieuwe spel dat ik deze maand speelde is Slide. Dit is een licht spellensnackje voor het eind van de spellenavond. Alle spelers hebben een raster van vier bij vier dichte kaarten voor zich liggen. Iedere ronde kiezen alle spelers één zo’n kaart en leggen die in het midden van de tafel neer. Vervolgens kiest iedereen een zo’n kaart en schuift die in het raster. Je probeert daarbij groepen van dezelfde getallen te maken. Kaarten die aan het eind van het spel liggen leveren namelijk geen punten op, maar kaarten die in hun eentje liggen leveren net zo veel minpunten op als de waarde van de kaart.
Slide is licht vermaak. Het heeft niet veel om het lijf, maar speelt wel lekker vlot weg en soms is dat genoeg. Het loont om een beetje op de andere spelers te letten om te kijken of je hun keuzes zo kan beïnvloeden dat ze niet krijgen wat ze willen en dus minpunten moeten pakken.