Geplaatst door Voor het eerst een ‘Gespeeld…’ bijdrage. Ik ben blij dat ik mijn gespeelde spellen op de app Board Game Stats bijhoud. Zo kan ik goed zien welke nieuwe spellen ik heb gespeeld de afgelopen maand. Ik sta echter niet in voor mijn geheugen om altijd alle details nog goed te reproduceren. Ik hou het graag bij een sfeerverslag.
Mijn informele streven is om elk jaar tussen de 50 en 75 nieuwe spellen te spelen. Dat zal voor de meeste mensen belachelijk veel klinken, maar voor een spellengek (die Spiel bezoekt) is het volgens mij nog best een bescheiden doel. Ik wil mijzelf ook niet voorbij lopen. Deze maand speelde ik 47 keer een spelletje, waarvan 8 nieuwe spellen. Over New York City schreef ik al een recensie.
Het leukste spel dat ik heb gespeeld was Space Base. Dagmar heeft hier al een mooie recensie over geschreven en daar heb ik weinig aan toe te voegen. Een simpel, snel en verrassend leuk spel. Hier is de regel van toepassing dat een goed spel zich niet laat afschrikken door een mindere vormgeving.
De overige spellen behandel ik in alfabetische volgorde.
Catan: Nieuwe Energie was voor mij na jaren weer eens een Catan spel op tafel. Peter Hein schreef hier een recensie over. Laten we zeggen dat de kanttekening in zijn laatste alinea voor mij van toepassing is. Een mooie Engelse uitdrukking is: ‘it overstayed it’s welcome’. Dat gevoel heb ik inmiddels wel bij Catan en zijn afstammelingen. Laat onverlet dat ik, zoals velen, het spel erg dankbaar ben voor de introductie in de ‘moderne’ spellenwereld en deze nieuwe versie verloochent zijn roots niet.
Defenders of the Wild: spellenvriend Frank houdt van avontuurlijke en vooral mooi vorm gegeven spellen. Daar maakt hij ook een echte studie van. Zo schotelde hij mij het op Spiel gekochte spel Defenders of the Wild voor. In dit spel vormt iedere speler een clan van dieren die de strijd aan gaat tegen de fabrieken en machines die het landschap vervuilen en verwoesten. Deze fabrieken en machines worden volgens vaste spelregels bewogen. Vervolgens kun je je eigen acties gebruiken om te bewegen, de machines aan te vallen en fabrieksterreinen te verwijderen. Bij ons sprong bij dit eerste potje de vonk nog niet echt over. Het voelde allemaal wat plichtmatig. Het zag er wel mooi uit.
Hamburg: naast New York City is Hamburg een ander spel uit de stedencollectie van Stefan Feld die White Goblin Games uitbrengt. Hamburg is een heruitgave van Brugge. Wel zijn er de nodige veranderingen doorgevoerd. Ik ga hier verder niet op in, want binnenkort zal het spel hier gerecenseerd worden. Ik heb Hamburg wel met plezier gespeeld. Omdat in Hamburg symbolen in plaats van tekst op de kaarten staat, is het wel wat meer zoeken in het regelboek.
Kronologic: Paris 1920: is deze maand ook al door Peter Hein gerecenseerd. Ik vond het een leuk spel waar je op een prettige manier aan het puzzelen bent. Het is wat mij betreft een stuk beter dan het aloude Cluedo. Zijn die 15 scenario’s in de doos wel genoeg? Gelukkig zitten er veel uitbreidingen in de pijplijn, dus dat komt wel goed.
Spectacular: In Spectacular bouw je aan je eigen dierentuin. Je probeert je dieren zo goed mogelijk in groepen en rondom de entree en uitkijktorens te plaatsen voor punten. Het spel kent een leuk systeem om aan je dieren (en dobbelstenen) te komen. Een deel zit in je eigen voorraad en een deel in een algemene voorraad die elke ronde doorschuift van speler naar speler. Ook dit is weer een puzzelspel en wat mij betreft een geslaagde. Tot en met 6 spelers kunnen meedoen en in dit geval lijdt de speelduur daar nauwelijks onder. Een gezellig en goed familiespel.
Quando: het kaartspel Quando speelt leentjebuur bij spelsystemen van Scout en Sea, Salt & Paper. Het levert een prima kaartspelletje op, maar niet zo goed als genoemde voorgangers. In Quando probeer je je hand van 7 of 8 kaarten zo snel mogelijk weg te spelen of in ieder geval zodanig dat je de minste punten in je hand hebt. De kaarten zijn dubbelzijdig met waarden van 0 t/m 10. Je mag straatjes van precies 3 kaarten spelen of een willekeurig aantal kaarten van één specifieke waarde. Vervolgens pak je altijd weer een kaart van de trekstapel. De ronde is over als iemand enkel nog nullen in de hand heeft of klopt voor de laatste ronde. Iedere andere speler is dan nog 1 keer aan de beurt. Heeft de klopper dan niet de laagste puntenwaarde aan kaarten in de hand dan krijgt deze 5 strafpunten. Het spel is af als iemand boven de 50 punten komt. Een leuk vlot kaartspelletje, maar niet echt vernieuwend.