Het paard van Troje

Het spel …

Het Paard van Troje lijkt een wat vereenvoudigde versie van El Grande. Ook hier gaat het om uitoefenen van de grootste invloed (in wijken van Troje deze keer), waarbij het belangrijk is te onthouden wat er in het Castillo dan wel het paard zit.

Daar houden de overeenkomsten wel zo’n beetje op, want het spelmechanisme van Troje zit nogal anders in elkaar. De spelers hebben allemaal tien helden, die in een zak gemengd worden. Aan het begin van het spel worden drie helden uit de zak gehaald en naast het bord gezet. De speler die aan de beurt is, trekt een heldenkaart, die de waarde een, twee, of drie heeft. Voordat de speler de kaart trekt, moet hij of zij zeggen hoeveel helden hij of zij op het bord wil plaatsen. Is het aantal helden dat op de kaart staat hoger of gelijk dan het genoemde aantal, dan mag de speler zoveel helden in het paard doen als hij of zij aangegeven heeft. Anders is de volgende speler aan de beurt. Het aantal helden naast het bord wordt weer aangevuld tot drie.

In het paard passen twee helden. Als er een derde held in gedaan wordt, komt de eerste er aan de onderkant uit, en wordt in een van de wijken van Troje geplaatst. Er zijn zeven wijken, met de waarde nul, een of drie. Verder worden er blind zeven schatkaarten over de wijken verdeeld, ook met waarde nul, een of drie. In iedere wijk mogen maximaal zeven helden gezet worden.

Als alle helden op het bord staan, wordt bepaald wie elke wijk wint. Degene met de meeste helden in een wijk krijgt een aantal punten gelijk aan het aantal helden plus de eventuele waarde van de wijk zelf en de schatkaart die er ligt. Zijn er meerdere spelers die de meeste helden in een wijk hebben, dan krijgt de speler die na hen de meeste helden heeft alle punten. Zo kun je dus tegenstanders tegen elkaar uitspelen, of helden plaatsen in wijken waar ze toch al de meerderheid hebben.

… en de waardering

In dit spel is het belangrijk om te onthouden welke helden er in het paard zitten, en in welke volorde. Zo kun je veel invloed uitoefenen op waar zowel je eigen helden als die van de tegenstanders komen. Als iedereen dit echter goed onthoudt, wordt het verloop vrij voorspelbaar en gooien alleen de heldenkaarten soms roet in het eten. Leuk om eens te spelen, maar door het gebrek aan variatie verveelt het vrij snel.

Een spel voor autisten die het leuk vinden om alle poppetjes in dat paard te onthouden. Het paard ziet er wel stoer uit. Misschien een goede therapie voor mensen met een geheugenstoornis?