Palais Royal

Het spel …

Hans im Glück staat bekend als een uitgever van doorgaans solide eurospellen: eenvoudige regels met de nodige diepgang, met meer nadruk op elegante spelmechanismen dan overtuigende thema’s. Spellen waar ik wel van houd. Het was dan ook daarom dat ik vorig jaar blind Palais Royal kocht.

In thema en globaal spelverloop lijkt Palais Royal erg op Louis XIV van alea. Beide spelen zich af aan het hof van de Zonnekoning en draait om het verkrijgen van de gunsten van diverse hovelingen om punten te krijgen. In beide gevallen gebeurt dat door je eigen speelfiguren op verschillende tegels te plaatsen. De verschillen zitten vooral in complexiteit in geluk. Palais Royal is een stuk simpeler en toeval speelt nauwelijks een rol.

Het bord van Palais Royal bestaat uit twee delen: de tuin van Versailles en het paleis zelf, bestaande uit negen verschillende ruimtes. De ruimtes van het paleis hebben allemaal een eigen tegel, die je aan het begin willekeurig neerlegt. In de tuin zijn allerlei edellieden aan de wandel. Deze edelen moet je voor je zien te winnen met zaken die in het paleis te halen zijn.

Tijdens je beurt plaats je een aantal lakeien bij de poort van het paleis (een van de negen ruimtes), waarna je ze naar andere ruimtes mag verplaatsen. Hoeveel je er inzet en hoeveel ze mogen lopen hangt af van het aantal lakeien dat je in speciale kamers hebt. Wil je dus meer en snellere lakeien, dan moet je er in die kamers extra bijzetten. Daarnaast zijn er kamers waar je speciale kaarten, geld of zegels kunt krijgen.

Geld en zegels zijn nodig om de edelen uit de tuin aan je kant te krijgen. Deze edelen leveren je punten en verschillende voordelen op die tijdens het spel goed van pas komen. Zodra er nog minder dan dertien edelen over zijn gaat de laatste ronde in. Wie daarna de meeste punten heeft wint het spel.

… en de waardering

Als er een prijs uitgereikt zo worden voor ‘het meest typische eurospel’ zou Palais Royal hoge ogen gooien: een betekenisloos thema met houten blokjes die heen en geschoven worden. Daar hebben we er al zoveel van, dat mijn eerste reactie op Palais Royal nogal lauw was. Om niet te zeggen: blasé. Maar na nog een paar potjes, nu met twee spelers, begin ik toch enthousiaster te worden. Een paar keer spelen is nodig om de verschillende speelmogelijkheden te zien. Bouw je eerst je positie op, of ga je voor de vroege, goedkope edelen die snel voordeel opleveren? Ook de variabele beginopstelling van de negen kamers draagt bij aan het spelplezier, omdat je door die variabele opstelling moeilijker vaste strategieën kunt toepassen. Je aanpassen aan het bord en je medespelers blijft nodig.

Een ander sterk punt aan Palais Royal is dat de regels erg eenvoudig en gestroomlijnd zijn, maar dat er voldoende na te denken valt. Simpel maakt nog niet luchtig!

Droge euro of niet, ik ben toch voor de aantrekkelijke kanten van Palais Royal gevallen. De kleine tactische puzzeltjes, het rekening houden met de lange termijn, je medespelers in de gaten houden, eenvoudige regels en een vlot spelverloop: daar ben ik nog lang niet op uitgekeken.