Québec

Net als muziek en kleding kent ook de spellenwereld zijn modegrillen. Tegenwoordig is het roll & write en automa’s wat de klok slaat, eind vorige eeuw was het meerderhedenspel ongekend populair. El Grande is waarschijnlijk nog steeds een van de bekendste, en zeker een van de beste spellen in dit genre. Na een jaar of tien waren de ideeën daar wel zo’n beetje op, want je komt ze nauwelijks meer tegen. Québec, uit 2011, was een van de laatste.

In Québec bouwen de spelers samen in vier eeuwen, ook wel rondes genoemd, aan de gelijknamige Canadese stad. Om beurten sturen ze een architect op pad om met de bouw te gaan beginnen, of wijzen ze arbeiders toe aan een gebouw dat in de steigers staat. Het liefst zou je dat bij een gebouw doen waar jouw architect staat, want hoe meer er aan dat gebouw is gewerkt, des te meer punten het oplevert. Maar als je je werkers naar een gebouw van een andere speler stuurt, krijg je daar een interessante bonus voor. Zodra een gebouw voltooid is gaan alle werkers naar een van de vier invloedzones in de hoeken van het bord.

Aan het einde van de eeuw scoort iedereen punten voor de werkers in die invloedzones, waarna ze teruggaan naar je voorraad. In elke invloedzone mag de speler die daar de meeste werkers heeft de helft doorschuiven naar de volgende invloedzone. Voor deze werkers krijg je dus twee keer punten, en als je in de volgende invloedzone weer de meeste werkers hebt zelfs een derde keer.

Na de vierde eeuw krijgen alle spelers ook nog punten voor hun grootste aaneengesloten gebouwen op het bord en wint de speler met de meeste punten.

…en de waardering

In een tijdverdrijf vol modegrillen doet een oud ontwerp al snel gedateerd aan. Daar heeft Québec ook last van: zowel de vormgeving als het spelidee stralen iets uit van de vorige eeuw. Wat het spel betreft is dat een goed teken. Hier geen eindeloze regels met allerlei speciale situaties, en al helemaal geen solistisch gepuzzel.

Québec bruist van de interactie en opportunisme. Je moet voortdurend opletten of het niet tijd wordt dat ene gebouw te reserveren, of je werkers wel in de juiste zone terechtkomen en hoe je ze überhaupt op het bord krijgt. Tel daarbij de soms verleidelijke bonussen op die je kunt verdienen door anderen te helpen (en andersom) en dit is een bordspel om van te smullen.

Het nadeel van die interactie is wel dat die een minimum van vier spelers vereist. Net als met El Grande ontstaat er met minder spelers niet zo veel wrijving en dan verliest het spel aan glans. Daardoor komt het minder vaak op tafel dan het spel verdient, want aan de kwaliteiten ligt dat zeker niet.