TIP
2-4 spelers
30 minuten
Auteur: Tom Lehmann
Uitgever:
Rio Grande Games
(2007)
Het spel …
Bij het spelen van Puerto Rico kreeg spelontwerper Tom Lehmann het idee voor een kaartversie van het succesvolle bordspel. Hij sloeg aan het ontwikkelen en kwam in contact met Andreas Seyfarth. Beide auteurs begonnen hun concepten verder uit te werken in hun eigen kaartversie, daarbij geïnspireerd door de ideeën van de ander. In 2004 verscheen het Puerto Rico kaartspel van Seyfarth. Lehmann werkte nog wat langer aan zijn ontwerp door en dit jaar was Race for the Galaxy dan eindelijk voltooid.
Je begrijpt het al, beide spellen zijn schatplichtig aan Puerto Rico en hebben veel gemeen. Net als in het Puerto Rico kaartspel kiezen de spelers in Race for the Galaxy iedere beurt een fase. Deze fase geldt voor iedereen, maar de speler die de fase kiest krijgt een bonus. Het verschil is dat in Race for the Galaxy iedere speler een eigen setje fasekaarten heeft en de fases simultaan gekozen worden. Het kan dus voorkomen dat meerdere mensen dezelfde fase kiezen. Bovendien is de volgorde waarin de fases worden afgehandeld altijd dezelfde. Dit in tegenstelling tot bij het Puerto Rico kaartspel, waar de fasevolgorde wordt bepaald door de spelervolgorde.
Nog een belangrijk verschil is dat in Race for the Galaxy de kapitein uit Puerto Rico terug is. De goederen die door de werelden geproduceerd worden kunnen niet alleen verkocht worden voor extra handkaarten, maar ook geconsumeerd voor overwinningspunten. Race for the Galaxy heeft daarmee een extra manier om punten te scoren.
Het spel wordt in ronden gespeeld, waarbij de spelers iedere ronde opnieuw een fase kiezen. Het spel eindigt na de ronde waarin iemand zijn twaalfde kaart heeft gebouwd, of de fiches met overwinningspunten op zijn. De speler met de meeste punten wint.
… en de waardering
In de beschrijving heb ik kort de belangrijkste regelverschillen tussen Race for the Galaxy en het Puerto Rico kaartspel aangegeven. Maar dit doet geen recht aan het allergrootste verschil tussen beide spellen, en dat is de variatie aan speelkaarten. Race bevat vele tientallen verschillende kaarten, waarvan de meeste meer dan een functie hebben. Net als bij een spel als Magic kun je in Race talloze verschillende combinaties van kaarten maken met bijbehorende strategieën. Hierdoor is de wederspeelbaarheid van Race enorm. Ieder potje is weer totaal anders dan het vorige.
Deze variatie heeft ook een keerzijde: dankzij de verschillende werkingen van tientallen kaarten kan het je de eerste paar potjes behoorlijk duizelen. Ik heb dan ook regelmatig meegemaakt dat mensen, die het voor het eerst spelen, het spel te complex vinden door alle mogelijkheden. Daar staat tegenover dat de spelregels vrij eenvoudig zijn; na twee of drie potjes heb je de regels en symbolen voldoende onder de knie om je te richten op het spelen van al die combinaties.
Wat het thema betreft: een SF-setting met bijpassende illustraties zal voor sommige mensen per definitie een afknapper zijn; dat is nu eenmaal zo. Ik vind het zelf wel verfrissend dat er eens geen gebouwen in de 17e eeuw of zo gebouwd hoeven te worden. De vormgeving is wat duister, maar een stuk beter dan die je in veel andere spellen aantreft, inclusief die van veel grote uitgevers.
Kortom, voor mij is de combinatie van eenvoudige regels, een korte speelduur, een enorme veelzijdigheid en een prima thema er eentje van goud. Race for the Galaxy is het beste nieuwe spel dat ik in tijden gespeeld heb. Een ware top-10 kandidaat.