Sagaland

Het spel …

Je hebt klassiekers en klassiekers. Die term wordt te pas en te onpas gebruikt (ook hier vrees ik), bijvoorbeeld voor spellen van nog maar een jaar oud. Maar een spel dat al bijna 30 jaar oud is, meerdere keren opnieuw is uitgegeven en blijkbaar nog steeds succesvol is, verdient die titel toch wel. Sagaland is zo’n spel. In Nederland is het eerder uitgegeven als Sprookjesland en de thema-editie Efteling Sprookjesspel.

Sagaland is een eenvoudig ‘gooi-en-loop’ spel in de traditie van ganzenbord en mens-erger-je-niet, maar dan met een extra geheugenelement. In je beurt gooi je twee dobbelstenen, waarna je je pion over een pad door het bos verplaatst. Je voert de dobbelstenen één voor één uit, zodat je in een beurt twee richtingen uit kunt. Bij sommige vakjes op het pad staat een boom. Land je daar, dan mag je stiekem onder de boom kijken welk plaatje daar staat. Deze illustraties komen uit verschillende bekende sprookjes van de gebroeders Grimm.

Aan het eind van het pas is het kasteel. Daar ligt een stapel kaarten, waarvan de bovenste open is. Op deze kaarten staan dezelfde sprookjes als onder de bomen afgebeeld. Kom je in het kasteel en weet je onder welke boom het sprookje van de bovenste kaart zit, dan mag je die boom bekijken. Is het goed, dan laat je het aan iedereen zien en mag je de kaart houden. Je blijft in het kasteel, zodat je de volgende beurt weer mag raden. Is het fout, dan zet je de boom terug zonder het plaatje te laten zien en ga je terug naar af.

Het spel eindigt als iemand drie kaarten heeft verzameld. Deze speler wint het spel.

… en de waardering

Echt oude klassiekers hebben soms een nadeel: ze kunnen ouderwets overkomen, ja zelfs gedateerd. Dat is helaas bij Sprookjesland deels het geval. Het kost veel dobbelwerk om te komen waar je moet zijn. Dat geldt zeker voor het kasteel, waarbij je precies op één plekje moet landen. Daarnaast geldt net als bij klassiekers zoals mens-erger-je-niet en Barricade dat je ook hier niet samen op hetzelfde vakje kunt staan. In dat geval word je geslagen en begin je opnieuw. Frustrerend, het is niet voor niets dat je dit in moderne kinderspellen nauwelijks meer tegenkomt.

Ondanks die tekenen van ouderdom is Sagaland nog steeds plezierig om te spelen. Je moet goed bedenken hoe je gaat lopen en wanneer het tijd is om naar het kasteel te gaan. Met een beetje geluk en een goed geheugen kun je daar zomaar drie kaartjes achter elkaar scoren. Ook de fraaie vormgeving draagt bij aan het speelplezier. Voor jonge kinderen is het nog wat te langdradig, maar met oudere kinderen is het zeker geschikt om regelmatig te spelen.