Archipel

Het spel …

Zonnespel is een Nederlandse uitgever die bij spellenliefhebbers een beetje onder de radar lijkt te blijven. Wellicht is dit omdat ze zich vooral richten op kinderspellen, maar dat geldt ook voor Haba en dat is toch wel een grote naam in het spellenwereldje. De spellen van Zonnespel vallen in het schap op door hun sobere, verantwoorde, nostalgische uitstraling. Tussen het Zonnespel assortiment zit echter ook een spel voor volwassenen: Archipel.

Archipel is een coöperatief spel waarin de spelers moeten proberen in de huid kruipen van vissers in een Chinese archipel. De bewoners van de archipel zijn nogal kieskeurig met wat ze eten en ieder eilandje heeft zo zijn eigen voorkeuren. Nederlandse kindjes leren nog dat honger rauwe bonen zoet maakt, hun Chinese tegenhangers lijken liever met honger naar bed te gaan dan een onbekende vissoort te eten.

In je beurt vaar je met bootjes over het bord tussen verschillende vislocaties en havens. In de havens kun je nieuw aas, regenkleding en brandstof halen. En je kunt er naar het weerbericht kijken. In elke haven liggen namelijk drie kaartjes uit een zak waarop aas/regenkleding/brandstof of een weerbericht staat (storm op die en die locatie). De fiches met weerberichten leg je op de betreffende locatie op het bord neer en gedurende het spel worden daardoor steeds meer vaarwegen verboden terrein.

De vissen liggen eerst nog gesloten op het bord. Als je een poging wilt wagen draai je een fiche om. Als je de goede kleur aas hebt (niet alleen Chinese kindjes zijn kieskeurig, ook Chinese vissen halen hun neus op voor de verkeerde soort worm) dan hengel je de vis zo in je bootje. Als je dan weer in een haven komt waar ze deze soort vis lusten, kun je hem op de kade afgeven (ik geloof niet dat er betaald wordt voor de waar).

Iedere vaarbeweging kost een eenheid brandstof. Uit een jerrycan brandstof gaan vijf eenheden dus je zult noodgedwongen regelmatig aan land moeten gaan om nieuwe brandstof te halen. Tenzij je het geluk hebt, dat er in één haven meerdere jerrycans klaarliggen.

Het spel is afgelopen zodra er zo veel mogelijk marktbestellingen zijn afgeleverd (dus als er zo veel vaarwegen door het slechte weer onbegaanbaar zijn geworden dat je de laatste vissen niet meer op kunt hengelen dan wel afleveren). Als alle dorpelingen gevoed zijn èn alle spelers ook nog hun thuishaven hebben bereikt, dan is het een zeer goed visseizoen geweest. In de andere gevallen adviseert de regels om goed na te denken hoe je het de volgende keer beter kunt doen.

… en de waardering

Ik ben absoluut fan van het coöperatieve genre, maar Archipel is me desondanks niet goed bevallen. Het voelde teveel als een logistieke puzzel en te weinig als een spel. Ik vind het behoorlijk suf dat je niet eens genadeloos kunt verliezen. Hoe slecht je het ook doet (alle Chinezen gaan met honger naar bed), verliezen doe je niet, er wordt je alleen verteld dat je maar eens goed moet nadenken over hoe je het de volgende keer beter kunt doen. Als je niet kunt verliezen, kun je ook niet winnen en is het, wat mij betreft, dus ook geen echt spel.

In een goed coöperatief spel speel je samen tegen het spelsysteem en moet de kans groot zijn dat je het niet gaat redden (kijk naar Pandemie, Ghost Stories, In de ban van de Ring, Hexer von Salem en Shadows over Camelot). Archipel biedt niets van deze spanning. De tweede helft van het spel is dan nog wel aardig (dan beginnen de vaarwegen gesloten te raken waardoor je wat beter na moet denken), maar de ontlading als het lukt of mislukt ontbreekt. Hierdoor maakt het op mij een nogal flauwe indruk, je wordt een uurtje op niet al te onaangename wijze bezig gehouden, maar van een spel verwacht ik meer.