Savannah Park

Wolfgang Kramer nadert de 80, maar van een rustig pensioen heeft hij nooit iets willen weten. Nog steeds verblijdt de immens productieve spelauteur ons samen met zijn vast maatje Michael Kiesling nog regelmatig met nieuwe spellen. Een zo’n nieuwigheid is Savannah Park, een familiespel met passend naïeve illustraties.

In Savannah Park beheren de spelers natuurparken in de uitgestrekte savannes van het Afrikaanse continent. Alles draait om het verstandige beheer van zes grote diersoorten: olifanten, neushoorns, zebra’s, giraffes, antilopen en struisvogels. Het doel is om al deze dieren in zo groot mogelijke kuddes bij elkaar te krijgen, waarbij er voor iedere kudde genoeg waterbronnen zijn.

Iedere speler heeft een eigen setje tegels met daarop een of meer dieren afgebeeld. Op de meeste staat maar een diersoort, maar er zijn ook aardig wat met verschillende soorten. Op enkele staat bovendien een waterbron. Deze tegels verspreidt iedere speler willekeurig over haar eigen speelbord. Te beginnen met de startspeler kiezen de spelers om beurten een tegel uit die ze willen verplaatsen. Iedere andere speler verplaatst dan dezelfde tegel. Bij het verplaatsen draai je de tegel om, zodat je goed kunt zien welke tegels al verplaatst zijn en welke niet.

Bij het verplaatsen moet je goed opletten dat je de dieren niet te dicht bij de bosbranden onderbrengt. Tegels die aan het einde van het spel naast een fatale brand staan worden verwijderd. Zo worden je kuddes kleiner of zelfs gesplitst, wat je behoorlijk wat punten kan kosten.

Het spel eindigt al alle tegels verplaatst zijn. Per diersoort scoor je je meest waardevolle kudde door het aantal dieren in de kudde te vermenigvuldigen met het aantal waterbronnen in die kudde. Ook onbedekte planten en bomen leveren nog wat punten op. De speler met de meeste punten wint.

…en de waardering

Savannah Park is een heerlijk ontspannen maar toch uitdagend puzzelspel, dat wel wat aan Karuba doet denken. Het grote verschil met Karuba is dat je zelf mag kiezen welke tegel er verplaatst wordt. Dat kan soms ook betekenen dat een andere speler een tegel kiest die jij liever pas later had willen verplaatsen, waardoor de puzzel uitdagend blijft. Zeker in het begin tast je nog in het duister waar je je kuddes wilt concentreren. Naarmate het spel vordert krijg je daar steeds beter een idee bij en is het erg bevredigend als je plannetje precies uitpakt zoals je had gewild. En zo niet, dan is een revanche zo gedaan.

Zoals wel vaker bij deze auteurs biedt het spel allemaal varianten voor de beginpositie op het bord, zodat je daar zelf eindeloos mee kunt variëren. Ik zou er wat voor over hebben om tegen mijn tachtigste nog zo creatief te zijn.