Small World

Het spel …

Het inmiddels tien jaar oude Vinci was destijds een vreemde eend in de bijt: een eurospel dat bol stond van direct conflict, maar toch ook weer geen echt Amerikaans spel was. Daarvoor was het te abstract, soepel en vrij van chroom. Om er meer een Amerikaans spel van te maken is een Amerikaanse uitgever nodig, en dat is wat Days of Wonder heeft gedaan door Vinci eens stevig bij te werken onder de naam Small World.

Small World is in de basis hetzelfde spel als Vinci. De spelers beheersen volkeren, met wie ze een gedeelte van deze wel heel kleine en knusse wereld proberen te veroveren. Maar het aantal eenheden is beperkt, dus er is een limiet aan het aantal gebieden dat je kunt controleren. Bevindt je ras zich op het hoogtepunt van z’n kunnen, dan is het tijd voor de neergang. Verdere expansie wordt stopgezet, en je mag een nieuw ras in het spel brengen.

Tot zover bijna 100% Vinci. Maar verschillen zijn er natuurlijk ook. De meest opvallende is de stevige facelift die Vinci heeft gekregen, zowel uiterlijk als thematisch. Vinci was nou niet heel weelderig vormgegeven. Bij Small World is de uitvoering eerder over the top. Een bont en druk speelbord wordt tijdens het spel bezet door gekleurde en geïllustreerde fiches in allerlei soorten en maten. En zie daarbij niet de speciale symbolen over het hoofd op enkele gebieden, want die leveren sommige rassen voordelen op. En waren de volkeren in Vinci nog vrij abstract (‘slavendrijvende barbaren’), in Small World komt de hele trits aan cliché fantasywezens langs, compleet met orks en halflingen.

Inhoudelijk is er hier en daar ook wat gestroomlijnd, met als grootste verschil de punten. Die zijn nu geheim en worden pas bekend gemaakt na een vast aantal ronden. Uiteraard wint nog steeds de speler met de meeste punten.

… en de waardering

Spelers die vooral bezig zijn om de nieuwste titels op tafel te krijgen (een zonde die mij niet vreemd is) zouden bijna vergeten dat er ook in de vorige eeuw af en toe wel een leuk spel verscheen. Vinci was er zo een, en Small World brengt het systeem hernieuwd onder de aandacht. Het stevig gepimpte uiterlijk moet daaraan bijdragen. Het is me bijna wat aan de te drukke kant, maar oogt in ieder geval een stuk fraaier dan de spartaanse ‘looks’ van Vinci.

De spelinhoudelijke wijzigingen maken van Small World een iets ander spel, maar ook weer niet totaal anders. Sommige veranderingen maken het spel iets leuker, andere weer ietsje minder. Per saldo heb ik misschien een lichte voorkeur voor Vinci, vanwege het grotere aantal aan mogelijke combinaties van volkeren en eigenschappen. Small World is net als Vinci een heel degelijk veroveringsspel, dat ik met plezier speel.