Geplaatst door Het zit er voor mij weer op. Ik ben drie dagen naar Spiel geweest en moet nu weer een jaar wachten voor het weer zo ver is. In dit blog zal ik een indruk geven van hoe ik deze Corona-editie van Spiel ervaren heb, in volgende blogjes zal ik ingaan op de spellen die ik gespeeld heb (klik hier door naar deel 1, deel 2 en deel 3 van de eerste spelindrukken).
Niek en ik vertrokken op woensdag naar Essen. We hadden een super leuk hotel geboekt in het Zollverein-gebied. In dit gebied werd vroeger steenkool gewonnen in de grootste steenkolenmijn van de wereld. De mijnen zijn inmiddels gesloten, maar het industrieel erfgoed is gebleven en wordt nu gebruikt voor kunst, cultuur, sport en creativiteit. Ons hotel had ook een industriële look met allemaal foto’s en voorwerpen die te maken hadden met de steenkoolwinning. En ons hotel had heerlijke bedden, een fijne regendouche en een gezellig restaurant waar je ook prima een spelletje kon doen. Vlakbij het hotel was ook nog een snellaadpaal waar we onze elektrische auto in no-time konden opladen. Het was dus een perfecte uitvalsbasis voor een paar dagen Spiel.
Het was alleen op woensdag best een uitdaging om het hotel te bereiken. Toen we er bijna waren, reden we tegen een roadblok aan waar mannen met hesjes iedereen wegstuurden. En dus probeerden we een andere route. En daar reden we weer tegen een roadblok aan waar mannen met hesjes ons wegstuurden. Toen we bij poging drie weer tegen een roadblok aanreden hebben we de mannen maar eens gevraagd wat er aan de hand was. Er bleek bij bouwwerkzaamheden een blindganger uit WOII was gevonden. Het ging om een bom van 800 kilo en daar werden geen risico’s mee genomen. Er werd dus een gebied in een straal van een kilometer rondom de bom volledig ontruimd. Ons hotel lag net buiten deze cirkel. Gelukkig wist de navigatie van google maps ons wel om de blokkade heen te leiden (de navi van de auto lukte dit niet) waardoor we toch aankwamen in ons hotel. Het lukte die zelfde avond om de bom te ontmantelen (we hebben er verder niets van gemerkt) en dus hadden we de rest van ons verblijf geen last van extra omrijdroutes.
Op donderdag vertrokken we rond kwart voor 9 naar de beurs. Het verkeer viel reuze mee en dus reden we snel naar onze parkeerplaats toe. Zelfs rond het beursgebouw reed het verkeer nog prima door (normaal is het daar rond dat tijdstip al filerijden op een Spiel-dag). Bij de ingang moesten we eerst laten zien dat we geënt/genezen/getest waren voor we door mochten lopen. Dankzij onze perskaarten mochten we al vast naar binnen toe. We zagen dat in de grote hal voor zaal 3 er al flink wat mensen stonden te wachten, maar dat er ook voldoende ruimte was voor hen om niet op een kluitje te hoeven staan.
De donderdag was de rustigste dag van de drie dagen dat wij er waren. Het was gezellig druk op de beursvloer. De stands waren goed bezet, maar in de paden tussen de stands was veel ruimte om rustig te kunnen lopen. Het was op deze dag ook relatief makkelijk om een plekje te vinden om een spel te doen. De tafels bij de gewilde spellen waren natuurlijk wel constant bezet maar als je even wachtte kon je vaak aanschuiven bij het spel van je keuze. Niek en ik zijn deze dag alleen in hal 3 geweest dus ik weet niet hoe het in de andere hallen was.
Op vrijdag en zaterdag was het merkbaar drukker op de beursvloer, maar niet op de wegen rondom het beursgebouw (in ieder geval niet op de tijdstippen dat wij aankwamen rijden, telkens zo tussen 9 en half 10). Voor zo ver ik het kon zien werd de drukte ook goed gemanaged bij de ingangen waar mensen stonden te wachten. Op de beursvloer was het wel echt drukker. Er waren weliswaar minder bezoekers, maar de beurs was ook kleiner waardoor het per saldo niet zo veel rustiger was in vergelijking met de pre-Corona versies van Spiel als ik had gehoopt.
We hebben ook deze beide dagen bij de ingang telkens onze Corona-Check-app moeten laten zien. De internationale QR-code werd keurig gescand, maar tot mijn verbazing werd je identiteit verder niet gecheckt (dus in theorie had je met de check-app van iemand anders naar binnen kunnen komen). Ook bij het scannen van de toegangskaarten werd niet gecheckt of de naam op de kaart wel matchte met die op je ID-bewijs. De daadwerkelijke controles waren dus wat minder streng dan van te voren was aangekondigd. Maar zonder groen vinkje kwam je er niet in. Op vrijdag stonden er mensen voor ons die met een negatieve test naar binnen wilden. Hun test was alleen nog maar twee uur geldig en dus werd ze vriendelijk verzocht om eerst even een nieuwe test te gaan doen voor ze naar binnen mochten. Daarvoor hoefden ze niet ver te lopen. Naast de ingang van P6 was namelijk een testcentrum ingericht waar mensen zo naar binnen konden lopen om zich te laten testen. Ik ben gevaccineerd en heb dit dus verder niet zelf uitgeprobeerd, maar het zag er goed georganiseerd uit.
Verder moest natuurlijk iedereen op de beursvloer (en zelfs in de parkeergarage) continue een mondkapje op doen. Alleen in de restaurants mocht je je mondkapje af doen om te eten. Verder mocht je mondkapje af op de binnenplaatsen tussen de verschillende hallen in. Daar stonden dus nu tussen de rokers ook mensen hun zelf meegebrachte eten en drinken te nuttigen. Mensen hielden zich verrassend goed aan het mondkapjes-gebod. Ik heb zelfs niet veel onbedekte neuzen gezien van mensen die hun kapje een beetje hadden laten zakken. Het enige wat soms gebeurde was dat mensen tijdens een spelletje heel snel even een slokje drinken namen en daarvoor hun mondkapje een tel afdeden (en meteen weer op als ze uitgedronken waren). Ik heb niet gezien dat mensen ook aten tijdens het spelen.
Handgel was ook in ruime mate aanwezig op de beurs. Niet alleen bij de ingangen van het beursgebouw stonden palen waar je even je handen kon ontsmetten, maar ook op verschillende plekken in de gangen kon je een desinfectie-paal tegenkomen. Ook stonden er op alle (of in ieder geval heel veel) tafels waar je een spel kon doen een flesje desinfectiegel. Er werd niet op toegezien dat mensen dat ook gebruikten, maar als je wilde dan kon je dus echt overal even je handen desinfecteren.
Op vrijdag begonnen Niek en ik de dag in hal 5 en zijn we die dag ook door een aantal van de andere hallen (dan hal 3) gelopen. Op vrijdag was het flink drukker dan op donderdag en in hal 5 stond de tafel waar we aan zaten te spelen meteen naast het gangpad. Regelmatig kwamen mensen even kijken naar wat we aan het spelen waren en soms stonden er meer mensen om onze tafel heen dan dat er aan zaten (we speelden met twee andere mensen). Dat vond ik wel wat minder relaxed. Ook in de gangpaden was het op vrijdag en zaterdag te merken dat het toch best druk was. Daar ontstonden op sommige plekken toch wel wat opstoppingen waar je je ouderwets door de massa moest wurmen. Begrijp me niet verkeerd: gemiddeld was het minder erg dan normaal, maar op een paar plekken was het toch niet helemaal prettig. Maar zo als gezegd; iedereen had wel keurig zijn mondkapje op dus we hopen er maar het beste van.
Maar er waren ook voorbeelden van waar het heel goed geregeld was. Een heel positief voorbeeld was bijvoorbeeld Amigo. Daar was de stand afgezet met hekjes. Als je daar wilde spelen moest je in een rij bij de ingang gaan staan. Zodra er een tafeltje vrij kwam, werd die eerst schoongemaakt en daarna werd een nieuwe groep toegelaten. Om er bovendien nog voor te zorgen dat er niet te veel mensen op de stand waren kreeg je ook nog een pas mee die je weer in moest leveren als je weer weg ging. De tafels in deze stand stonden ook heel ver uit elkaar waardoor dit echt een hele prettige plek was om een spel te doen. Ik heb gezien dat ze ook bij Next Move op dezelfde manier werkten en misschien waren er wel meer uitgevers die het zo hebben aangepakt.
Eén van de dingen die ik leuk vind op Spiel is dat je spellen kan doen met andere bezoekers uit andere landen. Ik wist niet zo goed hoe dat dit jaar zou gaan. Zouden mensen nog met elkaar aan een tafel willen zitten? Na het eerste spel dat we op de beurs deden wist ik het antwoord op deze vraag. Ja, tafels werden nog als vanouds gedeeld. We hebben regelmatig een tafeltje gedeeld met andere bezoekers en niemand leek daar een probleem van te maken. Ik denk zelfs dat het eerder asociaal zou zijn gevonden als je met twee personen een tafel niet had willen delen waardoor de demo-capaciteit niet optimaal zou zijn. Het was wel duidelijk dat de beurs West-Europeser was dan normaal. In andere jaren kwam ik ook mensen uit Azië of Amerika tegen aan de speeltafel, maar dit jaar waren het vooral mensen die geen vliegtuig nodig hadden om naar de beurs te komen.
We hebben dit keer dan ook vooral met Duitsers gespeeld en het was grappig om te merken dat die gemiddeld het erg belangrijk vinden om precies volgens de regels te spelen. Ik speel ook graag volgens de regels, maar op een beurs heb ik er geen moeite mee om, als iets niet helemaal duidelijk is, een eigen keuze te maken in plaats van helemaal uit te diepen hoe het zit. Het zijn immers demo-potjes die ik speel om een indruk te krijgen van hoe leuk een spel is. Als er dan ergens iets een beetje mis gaat, dan vind ik dat geen ramp. Maar ik heb meerdere keren meegemaakt dat onze Duitse medespelers echt precies wilden weten hoe iets zat en er voor wilden zorgen dat we wel exact volgens de regels speelden. Het potje dat we met een stel Fransen deden was in die zin een verademing (en ik weet dat één potje met Fransen niet genoeg is om een uitspraak te kunnen doen over de regelstarheid van het hele Franse volk). We speelden met de Franse slag en dat er her en der wat mis ging vond niemand erg. We repareerden foutjes gewoon zo goed als we konden en maakten afspraken om een “equal playing field” te houden. Dit was het potje waar ik het meest en het hardst gelachen heb en dat was heerlijk omdat het aansluit bij waarom ik spellen doen zo leuk vind: gezellig met andere mensen om de tafel plezier maken.
Niet alleen de bezoekers waren minder internationaal, maar ook de standhouders waren minder gevarieerd (wat betreft nationaliteit) dan we gewend waren. Ik snap dat wel. Het is nu meer gedoe om te reizen (welke regels gelden waar) en er bestaat toch nog steeds de kans dat de regels plotseling veranderen waardoor je misschien niet meer makkelijk naar huis kan reizen of daar in quarantaine moet. En dan komen daar de uitdagingen nog bij om spellen op tijd op locatie te krijgen. De grootste afwezige was Asmodee, die normaal ongeveer een hele beurshal vult met haar populaire merken als Days of Wonder, Libelud, Z-Man en Repos. Dit jaar was er dus geen nieuwe uitbreiding voor Ticket to Ride of Dixit te koop en kon er geen Pandemie gespeeld worden op de beurs. Maar het grootste gemis waren misschien wel alle kleine uitgevers uit alle uithoeken van de wereld die er niet waren. Ik vind het altijd leuk om bij uitgevers uit verre landen aan te schuiven om te ontdekken wat voor spellen er daar worden bedacht. De Asmodee-spellen zijn immers een stuk makkelijker verkrijgbaar dan de spellen van kleine uitgevers uit verre landen.
Er waren ook minder winkel-stands dan normale jaren. Zo was er geen stand van Galeria Kaufhof, ontbrak All Games en konden koopjesjagers niet terecht in de stand van Heidelberger. Er waren ook minder “zooi” stands (denk knuffels, t-shirts, posters, boeken, bekers, computergames, gadgets, etc.). Maar dat wil niet zeggen dat er niets te koop was. Natuurlijk hebben de meeste uitgevers hun eigen verkoopstand waar je hun spellen kan kopen, maar daarnaast waren er ook nog wel wat winkelstands (en ik heb in ieder geval één tweedehandsstand gezien).
Ik weet niet of het komt doordat uitgevers/winkeliers het lastig hebben gevonden om van te voren in te schatten hoeveel ze gingen verkopen en ze te weinig hadden meegenomen of door de leveringsproblemen, maar ik had de indruk dat er meer spellen uitverkocht raakten en dat dit ook sneller gebeurde dan normaal. En dan niet alleen bij kleine uitgevers, op vrijdag was bij grote uitgever Schmidt bijvoorbeeld Mille Fiori al uitverkocht en bij AEG Cascadia. De prijzen vielen me dan wel weer mee. De afgelopen maanden las ik toch veel over gestegen grondstofprijzen (karton, papier), gestegen transportkosten (een container kost tien keer meer als vroeger) en vertragingen bij de productie door lockdowns. Ik had dan ook verwacht dat spellen een flinke stap duurder zouden geworden, maar dat was niet zo. Ik denk dat het prijsniveau voor nieuwe spellen vergelijkbaar was met dat van 2019 (al zijn er natuurlijk altijd uitschieters naar boven en beneden).
Wat me verder opviel was dat er geen signeer-sessies of andere activiteiten door de uitgevers georganiseerd werden. Normaal zijn er op de beurs flink wat spellenauteurs aanwezig die hun nieuwste spellen signeren, maar dit keer heb ik geen enkel signeer-moment gezien. En eigenlijk heb ik ook geen enkele spelauteur gezien (maar ik ben ook best slecht in het herkennen van mensen, dus dat zegt niet zo heel veel). Het is eigenlijk wel logisch dat dit soort activiteiten nu even achterwege blijven omdat er op dit soort momenten natuurlijk veel mensen vlak bij elkaar zijn en dat wil je (helaas) nu even liever niet.
Voor mij draait Spiel om het uitproberen van nieuwe spellen en dat heb ik echt prima gekund. Op donderdag speelden Niek en ik zeven spellen (The Red Cathedral, High Score, Baumkronen, Gasha, It’s a wonderful Kingdom, Sobek en Kingdomino Origens), op vrijdag vier (Lisbon Tram 28, Mille Fiori, The Fuzzies en Tulpenfieber) en op het halve dagje op zaterdag nog drie spellen (Shinansen: Zero Kei, Tiny Acrobats en Trails). Sommige van deze spellen vielen tegen, maar er zijn er ook flink wat mee naar huis gegaan (ik zal later deze week verslag doen van wat ik gespeeld heb).
Kortom: ik heb me echt prima vermaakt op de beurs. Het wende heel snel om op een drukke beurs te zijn waar je met verschillende maatregelen (testbewijzen, mondkapjes) ouderwets speelplezier kon beleven. Het blijft natuurlijk een beetje een experiment dus ik ben benieuwd of er de komende dagen toch mensen ziek blijken te zijn geworden (ik voel me in ieder geval prima en maak me dus vooralsnog geen zorgen). Deze editie heeft daarmee laten zien dat het mogelijk is om een spellenbeurs te organiseren in Corona-tijd. Ik hoop dat de organisatoren van het Spellenspektakel goed opgelet hebben zodat we over een paar weken ook met elkaar een Nederlands spellenfeest kunnen gaan vieren.