Geplaatst door De eerste editie van Spookslot kwam uit in 1970. Dit was de eerste, maar zeker niet de laatste editie. Om de paar jaar werd dit spel afgestoft en opnieuw uitgebracht. Ik ben zelf groot geworden met de MB-versie uit de jaren ’80 (die met het lichtgevende schedeltje en de onhandig grote doos). Dit jaar bracht 999 Games een vernieuwde versie terug naar de speeltafel. Ontdek in dit blogje wat je te wachten staat!
Deze versie speel je niet op een apart bord, maar in de doos. In de opengeklapte doos bouw je het spookslot op. En dat is nog best even een klusje. In het spelregelboekje wordt dan ook meer ruimte gebruikt om duidelijk uit te leggen hoe je alles in elkaar zet, dan aan de spelregels zelf.
Het eerste wat me opviel was dat de lichtgevende schedel ontbreekt. Deze is vervangen door een lichtgevend spook dat onheilspellend boven de schoorsteen hangt. En dit is niet zo maar een spook, dit is een kogelpoepend spook. In het onderkantje van het spook stop je namelijk een metalen knikker. Als je het spook boos maakt (lees: de verkeerde dobbelsteenworp) dan druk je op een klein knopje op het hoofd van het spook. De knikker valt daardoor in de schoorsteen en kan vervolgens op vier verschillende plekken in het huis tevoorschijn komen om daar hel en verdoemenis te veroorzaken.
Het tweede wat me opviel was dat je in deze versie van Spookslot niet bij de ingang begint om vervolgens na een tochtje door het huis de trap op te sluipen om de deksel van doodskist dicht te doen om daarmee het spook op te sluiten. Dit keer begin je met zijn allen op het dak, ontdek je dat het spookt in het huis en probeer je zo snel mogelijk de woning te verlaten. Je loopt dus in tegengestelde richting!
Het spel heeft een volledige make-over gehad. De jaren ’80 editie was een beetje in de sfeer/stijl van Scooby-Doo, de nieuwe versie is realistischer. De speelfiguren zijn zo realistisch dat het zo maar zou kunnen dat er foto’s van echte mensen voor zijn gebruikt. Ook de kamers zien er minder cartoonesk uit dan mijn jaren ’80 versie.
In elke kamer is natuurlijk wat engs te beleven in dit spookhuis. Dat begint al bij de trap. Deze trap is namelijk behekst en als je pech hebt kan het zijn dat je er zo maar af kukelt doordat de spook-kogel langs raast.
In de bibliotheek staan kasten vol met reuze interessante boeken. Maar pas op! Het spook houdt er niet van dat je in zijn boeken loopt te neuzen. Je zou dus de veilige, lange en saaie route kunnen nemen. Maar je kan het ook wat avontuurlijker aanpakken. Als je de korte gevaarlijke route door de kamer neemt, dan zou het zo maar kunnen zijn dat de toorn van het spook over je heen komt (de spook-kogel komt uit de kast).
Maar soms heb je geluk en opent het spook daardoor per ongeluk een geheime deur waardoor je snel door naar de volgende kamer kan lopen.
Zo’n geheime doorgang is natuurlijk super fijn en handig als je van de goede kant komt. Maar als je nietsvermoedend voor een bijzonder angstaanjagend schilderij staat, dan is het toch minder fijn als dat schilderij ineens met een grote zwaai je omver duwt. Het moge duidelijk zijn: zelfs een glazen bol zal je niet helpen als je de rust van het spook hebt verstoord.
En dan, als je de uitgang al kan zien, wordt het pas echt gevaarlijk. Eerst loop je het risico dat de ridder op commando van het spook zijn grote hellebaard op jouw hoofd laat vallen. Als je geluk hebt kom je er dan met een stevige hoofdpijn vanaf, maar velen hebben het niet kunnen navertellen.
Vervolgens kun je kiezen: neem je de lange en veilige route of waag je de gok en ren je over het enge schuddende kleedje zo snel mogelijk naar de uitgang. Het is duidelijk dat het spook er echt alles aan zal doen om je duidelijk te maken dat je hier echt nooit meer terug moet komen.
Het spel ziet er niet alleen anders uit, maar ook de regels zijn een beetje veranderd ten opzichte van de jaren ’80 (de tussenliggende edities heb ik nooit gespeeld). In mijn jaren ’80 versie moest je aan het begin van je beurt een draai aan een draaischijf geven. Deze kon er voor zorgen dat je je beurt moest overslaan, je een extra beurt kreeg óf dat je het doodshoofdje in de schoorsteen mocht gooien. Deze draaischijf is verdwenen. In de huidige versie bepaalt een dobbelsteen of je het spook mag activeren (op het knopje op zijn hoofd drukken waardoor de spook-kogel los wordt gelaten) of dat je een bepaald aantal stappen mag lopen. Hierdoor is een minpunt van de oude versie weggenomen. In die versie kon je namelijk veel beurten moeten overslaan als het rad verkeerd uitkwam. Verder is het spel verrassend hetzelfde gebleven. Het ziet er allemaal wat anders uit, maar je komt nog steeds dezelfde spookachtige verrassingen tegen (de ridder, de geheime doorgang, de trap en het schuddende kleedje).
Het spel is ook nog steeds één groot geluksfestijn waar je zelf maar beperkt invloed hebt op het verloop. Je kan een paar keer kiezen of je de lange, saaie route neemt of de korte gevaarlijke route, maar dat is het dan ook wel. Voor de rest bepaalt het toeval (de dobbelsteen en de route van de spook-kogel) de winnaar van het spel. En dat klinkt niet heel leuk, maar is in combinatie met het spannende thema al 50 jaar lang goed genoeg om grote aantrekkingskracht uit te oefenen op kinderen die zin hebben in lekker griezelig spel. En daarom mag je dit spel gerust een tijdloze klassieker noemen.