Star Wars: The Clone Wars

Zonder twijfel is Pandemie het meest succesvolle en invloedrijke samenwerkingsspel van de afgelopen decennia geweest. Het aantal varianten en scenario’s is bijna niet te tellen, en dan hebben we het nog niet eens over de Legacyvarianten gehad, die ook dat genre op de kaart hebben gezet. Niet zo gek dus dat elementen van het spel rechtstreeks door andere spellen overgenomen zijn. Een zo’n spel is Star Wars: The Clone Wars.

Maar lees vooral verder! Mensen die zich geen jongetje van 12 voelen en zodoende niets met Star Wars hebben hoeven nu echt niet af te haken.

Voor wie de films niet kent: de Republiek wordt bedreigd door de duistere krachten van de Sith, aan de spelers te taak om als Yoda, Anakin Skywalker of Ahsona Tako dit gevaar het hoofd te bieden. Dat doe je door op allerlei planeten in een melkwegstelsel ver weg missies te voltooien door het gebruiken van de juiste combinatie aan kaarten. Eenvoudig genoeg, maar de spelers worden daarbij gehinderd door een van de vier slechteriken uit een tijd lang geleden.

De overeenkomst met Pandemie is dat er elke beurt nieuwe droids, vechtrobots, bijkomen op de verschillende planeten. Daarin lijken ze op de ziekteblokjes van Pandemie. Deze droids uitschakelen is niet doel van het spel, maar als er te veel zijn loopt het bedreigingsniveau snel op en komt een nederlaag dichterbij.

Afhankelijk van de gewenste moeilijkheidsgraad gebruik je een aantal missies. Zijn alle missies voltooid, dan volgt de eindstrijd tegen de slechterik. De spelers winnen als ze die weten te verslaan. Is voor die tijd het bedreigingsniveau te hoog geworden, dan resteert verlies is dat het einde van de Republiek.

…en de waardering

Star Wars: The Clone Wars is duidelijk geïnspireerd door Pandemie, maar zeker geen anonieme kloon. De verschillen tussen de spelsystemen zijn groter dan de overeenkomsten. In Pandemie ben je een groot deel van de tijd bezig met het zorgen dat de kaarten in handen van de juiste spelers komen, de actie is hier een stuk overzichtelijker. Nog steeds moeten de spelers veel samen optrekken om tegenstanders te verslaan en missies te voltooien, maar het voelt wel minder mechanisch.

De wederspeelbaarheid wordt erg geholpen door de variatie in missies, karakters en schurken. Ook zit er een duidelijk opbouw in het spel. In het begin laat je je makkelijk in slaap sussen door de snelle successen. De droids zijn geen echte bedreiging en met een beetje coördinatie zijn de missies goed te doen. Maar dan raakt alles plotseling in een stroomversnelling. Waar komen al die droids ineens vandaan? Moeten we nu alweer kaarten afleggen? Waarom komt net nu die vervelende kaart langs?

Kortom, een geslaagd samenwerkingsspel dat ook haters van Star Wars veel speelplezier moet geven. En wie er echt niks aan vindt kan altijd nog de gedetailleerde miniaturen gaan schilderen.