Stardew Valley

Digitale versies van bordspellen zijn al een tijdje gemeengoed. Andersom komt dat veel minder voor. Uit mijn jeugd herinner ik me de bordspelversie van Pac-Man, maar daar houdt het wel zo’n beetje op. Stardew Valley: The Boardgame springt in dat gat en is de fysieke incarnatie van de populaire app met retro look.

Zoals je mag verwachten is het een sterk vereenvoudigde versie van de versie op je telefoon en draait het simpelweg om het gezamenlijk vervullen van opdrachten. Het spel duurt vier seizoenen, die elk bestaan uit vier beurten. In die tijd moeten de spelers gezamenlijk tien opdrachten vervullen om het spel te winnen.

Veel van die opdrachten bestaan uit het inrichten van het buurthuis. Daarvoor moet je verschillende gewassen verzamelen voor het feestmaal, vissen vangen voor het aquarium, bijzondere voorwerpen en edelstenen delven in de mijnen en vooral veel vriendschappen sluiten met de dorpsbewoners.

Om dat te bereiken reis je voortdurend heen en weer over het bord om klusjes te doen, terwijl de tijdsdruk toeneemt en het spel je regelmatig verrast met meevallers en hindernissen. Om te winnen, moet je goed met elkaar overleggen wie wat doet, en waar. Daarbij word je geholpen door bijzondere vaardigheden en voorwerpen, waardoor de spelers zich steeds meer specialiseren in bepaalde taken.

Het spel eindigt als alle opdrachten vervuld zijn, of als het jaar voorbij is voordat de spelers daarin geslaagd zijn…

…en de waardering

Stardew Valley valt in de eerste plaats op door de wat kinderlijke en vrolijke vormgeving. Het spel zelf is allesbehalve kinderlijk. De opdrachten zijn duidelijk genoeg, maar ze vervullen is een pittige klus. Vanaf het begin is de tijdsdruk enorm, en het voelt alsof je altijd net te weinig spullen hebt die er voor de opdrachten nodig zijn. Van veel opdrachten weet je dat je ze pas tegen het einde kunt vervullen (als het al lukt), dus een langetermijnstrategie is onontbeerlijk.

Door het voortdurende overleg en het aanpassen van je plannen heb je niet door dat de tijd rustig doortikt. Niet alleen die in het spel, ook die op de klok. Reken zeker op drie kwartier per speler. Dat is voor een puzzelachtig spel met redelijk wat administratie aan de lange kant. Wat dat betreft heeft het veel gemeen met Andor, al heeft Andor met de grote hoeveelheid aan scenario’s veel variatie. Die mist hier wel een beetje. De opdrachten zijn ieder potje een beetje anders, maar het spelverloop is telkens grotendeels hetzelfde.

Stardew Valley voelt daardoor soms wat meer als een gezellige bezigheid dan als een echt spel. Die bezigheid is gelukkig erg plezierig. De tijd vliegt voorbij en het blijft iedere keer een uitdaging. Ik zal een potje daarom niet snel afslaan, maar hoef het niet per se wekelijks te spelen.