Metrolijn

Wat met dobbelstenen kan, kan met kaarten ook. En meestal nog meer ook. Vreemd was het dus niet dat er in het ‘roll & write’-genre een variant ontstond waarbij kaarten de rol van dobbelstenen overnamen. Het eerste en waarschijnlijk nog steeds bekendste spel dat kaarten zo gebruikt is Welcome To. Metrolijn is een recente toevoeging aan de familie.

Iedere speler krijgt een velletje met daarop het (fictieve) metronet van een Europese hoofdstad: Amsterdam, Berlijn, Madrid of Parijs. Dat bestaat uit een wirwar van kruisende metrolijnen. Sommige stations zijn met slechts een lijn te bereiken, andere zijn belangrijke knooppunten waar wel vier lijnen halt houden.

Bij het startpunt van iedere lijn staat een wagon afgebeeld met een tot vier lege vakjes. Op de kaarten de je een voor een omdraait staat een getal, dat je bij een metrolijn naar keuze invult. Vervolgens kras je evenveel stations van deze lijn aan, waarbij je begint bij het eerste station na de wagon. In latere beurten kun je de reis vervolgen, totdat je alle stations hebt aangedaan en punten voor deze lijn scoort.

Dat klinkt simpel, maar het spel gooit allerlei hindernissen in de weg. Als je bij het aanvinken namelijk een station tegenkomt dat al door een andere lijn is aangedaan, moet je stoppen. En bij sommige kaarten scoor je weliswaar bonuspunten, maar mag je slechts één station invullen, terwijl je daar wel een kostbaar vakje in een wagon moet inzetten.

Het spel eindigt als de spelers alle wagonvakjes hebben ingevuld. Je telt je bonuspunten op bij de punten voor de voltooide lijnen bij elkaar op en trekt daar nog de strafpunten voor niet afgevinkte stations af. De speler met de hoogste score wint.

…en de waardering

Ik heb inmiddels aardig wat afvinkspelletjes gespeeld, met zowel kaarten als dobbelstenen, en er lijkt een omgekeerde relatie te bestaan tussen eenvoud en herspeelbaarheid. Met de makkelijke varianten, zoals Keer op Keer en Qwixx, was ik na een potje of vijf wel klaar. De spellen die ik blijf spelen, zoals de Clevers en Welcome To zijn daarentegen een stukje complexer en vergen even wat uitleg.

Metrolijn verenigt het beste van deze twee uitersten. De regels zijn erg eenvoudig en intuïtief, maar het is iedere keer weer een uitdagende logistieke puzzel. Welke lijn start je als eerste? Durf je te gokken op die oh zo fijne gratis rit? En wat te doen met de gehate overstap, die je wel bonuspunten oplevert maar ook veel flexibiliteit kost?

En net als je denkt dat je een netwerk wel doorhebt, kun je je tanden in een andere stad zetten, met hele andere overwegingen. Na tien potjes in een week tijd ben ik dit nog lang niet zat en hoop ik op een uitbreiding met nog meer wereldsteden voor eindeloze variatie.